Ο κόσμος των Forgotten Realms
Ήταν το 2001 όταν αγόραζα εισιτήριο από γνωστό σινεμά στη Βασιλίσσης Σοφίας για να δω τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών 1. Πανικός, κακό, κοσμοσυρροή από νωρίς, όταν κάποια στιγμή ξεκινάμε να μπαίνουμε μέσα. Η ταινία αρχίζει. Δίχως να μπω σε λεπτομέρειες για το πόσο την απόλαυσα, θα πω μονάχα ότι είναι η μοναδική ταινία που έχω δει δύο φορές σε κινηματογράφο. Ο χαρακτηρισμός εκπληκτική είναι αρκετά ελαφρύς για να περιγράψει αυτό που έζησα κατά τη διάρκεια της προβολής.
Γράφει ο Παντελής Μαυρομμάτης
Η συνέχεια για μένα, με το δεύτερο και το τρίτο μέρος της ταινίας (το 2002 και το 2003 αντίστοιχα), κινήθηκε λίγο πολύ σε ανάλογους ρυθμούς με το πρώτο μέρος. Ώσπου κάπου εκεί, γύρω στο 2003 παρατηρώ ότι όλος ο κόσμος αρχίζει να ψάχνει τα βιβλία πάνω στα οποία στηρίχτηκε η ταινία. Ο Tolkien έγινε ξαφνικά γνωστός ΚΑΙ στην Ελλάδα και αισθάνθηκα τυχερός που τα είχα διαβάσει προτού δω τις ταινίες, όταν και τα είχα δανειστεί από τη δημοτική βιβλιοθήκη.
Και φτάνω στο διά ταύτα.
Πριν λίγο καιρό διάβασα τη σειρά επικής φαντασίας του R. A. Salvatore, Forgotten Realms. Μου πήρε καιρό να την τελειώσω, καθώς αποτελείται από αρκετές τριλογίες και τετραλογίες βιβλίων. Το σίγουρο είναι ότι άξιζε τον κόπο. Μόλις την τελείωσα, αναρωτήθηκα: πόσοι στην Ελλάδα γνωρίζουν αυτή την εξαιρετική σειρά; Προφανώς πολύ λιγότεροι από αυτούς που ξέρουν τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Πόσοι θα τη μάθουν όμως αν βγει μια ωραιότατη τριλογία στα σινεμά με τίτλο Forgotten Realms; Ξαφνικά θα τη μάθουν όλοι, ειδικά αν έχει αντίστοιχη κινηματογραφική επιτυχία με τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Γιατί όμως θα πρέπει να γίνει ταινία προκειμένου να διαδοθεί και να διαβαστεί από τους λάτρεις του είδους και όχι μόνο, αυτό το εξαιρετικό έργο του Salvatore;
Ας δούμε όμως τα πράγματα πιο αναλυτικά.
Η σειρά Forgotten Realms είναι μια πραγματικά ατέλειωτη περιπέτεια ηρωικής φαντασίας που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα απολύτως από το μεγαθήριο του εν λόγω λογοτεχνικού είδους, που λέγεται J. R. R. Tolkien. Όσοι έπαιζαν τη δεκαετία του ’90 τα εκπληκτικά για την εποχή τους RPG Dungeons & Dragons (D&D), Baldur’s Gate (το είχα τερματίσει 2 φορές), Icewind Dale (παρόμοιο με το προηγούμενο) και Neverwinter Nights (το μόνο που δεν είχα ασχοληθεί καθόλου και ακόμη το μετανιώνω), θα μπουν πολύ εύκολα στην ατμόσφαιρα των βιβλίων. Οι εκδόσεις ANUBIS έχουν κάνει μια εξαιρετική δουλειά επ’ αυτού, τόσο με τη μετάφραση όσο και με την επιμέλεια των βιβλίων της σειράς.
Οι χάρτες στις αρχές των βιβλίων και το ευρετήριο εννοιών και ονομάτων βοηθάνε πολύ στο να μπει ο αναγνώστης στο κλίμα του εξαιρετικού αυτού κόσμου. Πολλούς πιθανόν να τους τρομάζει ο όγκος και ο αριθμός των βιβλίων. Όμως σε καμία περίπτωση δεν βαρέθηκα όσο καιρό τα διάβαζα. Μάλιστα, σε ορισμένα από αυτά είχα απορροφηθεί τόσο πολύ, ώστε τα τελείωσα μέσα σε δύο ή τρεις μέρες παρά τις τετρακόσιες plus σελίδες τους.
Οι ντρόου, ή αλλιώς νταρκ ελφ, είναι μια φυλή που ζει κάτω από την επιφάνεια της Γης, στη Μεντζομπεράντζαν. Τα κύρια στοιχεία που διακρίνουν τα μέλη της είναι η κακία, η μοχθηρία και η πονηριά. Η κοινωνία τους είναι αυστηρά μητριαρχική, σε σημείο μάλιστα που οι άντρες να θεωρούνται από απλά βάρη στις οικογένειές τους ως και παρίες, ή ακόμα και άτομα που πρέπει να θανατωθούν άμεσα (συνήθως από τις ίδιες τους τις αδερφές ή ακόμα και τις μανάδες τους).
Ο μέσος όρος ζωής των νταρκ ελφ είναι τα εφτακόσια γήινα χρόνια (πόσα βιβλία θα διάβαζα αν ζούσα τόσο πολύ!) ενώ το δέρμα τους είναι μελαμψό. Έχουν μάθει να βλέπουν καλά μέσα στο σκοτάδι (η ινφραβίζιον κάνει θαύματα στους νταρκ ελφ, κάτι σαν τα σημερινά κιάλια με νυχτερινή όραση), ενώ οι απαγορεύσεις που τους επιβάλλει η τρομερή Βασίλισσα Αράχνη μέσων των ιερειών της είναι τρομακτικά πολλές. Η ποινή για την παραμικρή απόκλιση είναι μονάχα ο θάνατος. Ειδικά αν είσαι αρσενικό, όπως ο πρωταγωνιστής της σειράς Forgotten Realms και ένας από τους πιο αγαπημένους μου χαρακτήρες έβερ μέσα από τα εκατοντάδες βιβλία που έχουν περάσει από τα χέρια μου. Αυτές λοιπόν είναι οι περιπέτειες του συμπαθέστατου ήρωά μας, του Ντριτζ Ντο Έρντεν.
Προσευχήθηκα όλη τη νύχτα, αλλά δεν είχα καμία θεία επιφοίτηση. Στο τέλος κατάλαβα ότι, όπως πάντα, θα έπρεπε να ακολουθήσω το δρόμο της καρδιάς μου… Και τώρα ξέρω πως πρέπει να πολεμήσω όχι με τη λεπίδα ή με στρατό, αλλά μένοντας πιστός σ’ αυτό που ξέρω από τα βάθη της καρδιάς μου πως είναι ο δίκαιος δρόμος προς την αρμονία.
Από μικρός ακόμη, ο Ντριτζ ξεχωρίζει από τους άλλους ντρόου. Η καρδιά του δεν είναι σκοτεινή, όπως συμβαίνει με τους υπόλοιπους νταρκ ελφ. Τον ενοχλούν τα μίση και οι αδικίες που βλέπει γύρω του, όμως φοβάται να αντιδράσει. Γνωρίζει από πριν την κατάληξη που θα έχει σε περίπτωση που αποφασίσει να επαναστατήσει. Όμως κάποια στιγμή συμβαίνει κάτι που του προκαλεί κάτι σαν εσωτερική έκρηξη. Και τότε ξεκινάει.
Βασιζόμενος μονάχα στις δυνάμεις του και στη βοήθεια ενός αξιαγάπητου μαγικού πάνθηρα, της Γκουενγουήβαρ, ο Ντριτζ αποφασίζει να κάνει τα πάντα για να φύγει όσο πιο μακριά γίνεται. Μέσα από δυσκολίες, κακουχίες, δυσάρεστες εκπλήξεις, ολόκληρες πλεκτάνες εις βάρος του και στρατούς από τέρατα ή άλλα πλάσματα του Άντερνταρκ να τον περιστοιχίζουν, με το μίσος της ίδιας του της οικογένειας παράλληλα να τον κυνηγά ασταμάτητα, θα καταφέρει να δραπετεύσει από τα έγκατα της Γης. Οι περιπέτειές του δεν θα σταματήσουν ούτε εκεί έξω που υπάρχει ο ήλιος. Για την ακρίβεια, τότε ξεκινάνε.
Το μόνο που επιθυμούσα, ή πίστευα ότι επιθυμούσα, φεύγοντας από τη σκοτεινή σπηλιά της Μεντζομπεράτζαν ήταν ένα αληθινό σπίτι, ένας τόπος φιλίας και ειρήνης όπου θα μπορούσα να κρεμάσω τα γιαταγάνια μου πάνω από το αναμμένο τζάκι και να μοιράζομαι ιστορίες με πιστούς συντρόφους.
Η Γη τού είναι παντελώς άγνωστη. Καθώς πασχίζει να βρει τα πατήματά του εκεί πάνω, θα καταφέρει να κάνει και κάποιους φίλους. Ελάχιστους, όχι περισσότερους από τα δάχτυλα του χεριού του. Από ανθρώπους και ντουάρφ (νάνους) μέχρι βάρβαρους και χάλφλινγκ. Κάποιοι εξ’ αυτών στην πορεία θα χαθούν, κάποιοι θα σκοτωθούν, ενώ δεν θα λείψει και η προδοσία. Σε κάθε δυσκολία όμως, η Γκουενγουήβαρ, ο αγαπημένος του πάνθηρας, προτιμάει να θυσιαστεί παρά να αφήσει τον Ντριτζ απροστάτευτο.
Τα σκηνικά των βιβλίων είναι τόσο αριστοτεχνικά στημένα, που στην κυριολεξία οι σελίδες σε καταπίνουν. Οι λεπτομέρειες κάνουν πάντα τη διαφορά, ενώ οι περιγραφές των τοπίων γίνονται με μαεστρικό τρόπο. Δάση, λίμνες, ποτάμια, θάλασσες, κοιλάδες, απέραντοι βάλτοι, ξεχασμένα βασίλεια, κακοτράχαλες ξέρες και απόκρημνα βράχια, εναλλάσσονται υπέροχα. Μέσα σε όλα αυτά προστίθενται εντυπωσιακοί πύργοι, σκοτεινά και ύποπτα σοκάκια, υπόνομοι που μονάχα τον τρόμο κρύβουν μέσα τους, σπηλιές και μισογκρεμισμένα κτήρια, τα οποία δίνουν τη δική τους πινελιά στην εξαιρετική ατμόσφαιρα. Και όλα αυτά, με κάθε λογής καιρό. Από τρομερές θύελλες, χιονοπτώσεις και δυνατές νεροποντές, μέχρι καλοκαιρία, θανατηφόρα άπνοια και αποπνικτική ζέστη, μέρα ή νύχτα.
Οι εχθροί του Ντριτζ; Και αυτοί ποικίλλουν. Από ανθρώπους μέχρι ορδές ολόκληρες από ορκ, τέρατα, ληστές και βάρβαρους, ως και πανίσχυρους μάγους.
Σε όλη του την πορεία, ο Ντριτζ θα αναζητά δύο πράγματα: έναν λόγο ύπαρξης και κάπου να πιστεύει. Η εσωτερική του πάλη γίνεται πολλές φορές ανυπόφορη, την ώρα που συνεχώς βιώνει τον ρατσισμό και την κακία. Το αν και σε τι βαθμό θα το πετύχει είναι καθαρά στο χέρι του αναγνώστη, ο οποίος καλείται μέσα από την εξαιρετική σειρά Forgotten Realms να γίνει συνοδοιπόρος του ήρωά μας.
Ο Ντριτζ κοίταξε την Κάτιμπρι για μια απάντηση και το χαμόγελο επιδοκιμασίας και εκτίμησης που είδε στα μάτια της του έδιωξε και τις τελευταίες αμφιβολίες που θα μπορούσε να έχει.
«Όχι» είπε. «Ας με κρίνουν οι Καλισιανοί όπως θέλουν». Άνοιξε διάπλατα την εξώπορτα, αφήνοντας τον πρωινό ήλιο να τον λούσει και να κάνει τα μενεξεδένια μάτια του να αστράψουν στο φως του.
«Ας με κρίνει όλος ο κόσμος όπως θέλει» συμπλήρωσε με μια έκφραση γνήσιας ευχαρίστησης, καθώς κοίταζε έναν έναν τους φίλους του κατάματα.
«Εσείς ξέρετε ποιος είμαι».
Μάθετε περισσότερα για τα Forgotten Realms εδώ
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
