Το «Ό,τι απομένει από τη ζωή» είναι ένα βιβλίο που μιλάει για την απώλεια, τη βία, τις σιωπές και το αδιέξοδο που δεν χαρίζεται, αλλά σου ζητάει να σταθείς, να δεις, και να νιώσεις. Ήταν μια ανάγνωση που με άφησε να δω τον πόνο σαν να ήταν μέρος της δικής μου μνήμης.
Προσωπική άποψη: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Η πρωτοεμφανιζόμενη Roberta Recchia υπογράφει το μυθιστόρημα «Ό,τι απομένει από τη ζωή», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός σε μετάφραση της Δήμητρας Δότση. Ένα έργο σπαρακτικό, που ακουμπά στην οικογενειακή τραγωδία, στην απώλεια μιας κόρης και στις πληγές που δεν κλείνουν ποτέ.
Γνωρίζουμε την οικογένεια Ανσάλντο στη Ρώμη της δεκαετίας του ’50. Η δεκαεξάχρονη Μπέτα, γεμάτη ζωή και ορμή, χάνεται βίαια σε μια νύχτα που ανατρέπει τα πάντα. Ο θάνατός της δεν είναι μόνο απώλεια – είναι πληγή που διαλύει την ισορροπία, ξεγυμνώνει το οικογενειακό δέντρο και φανερώνει τις πιο σκληρές όψεις της κοινωνίας.
Η μητέρα της, Μαρίζα, κλείνεται στον πόνο μαζί με τον πατέρα της κοπέλας, ενώ η ξαδέλφη της, η Μίριαμ, γίνεται άθελά της μάρτυρας μιας σιωπής που βαραίνει αφόρητα. Η συγγραφέας δεν μένει στην πράξη της βίας· φωτίζει την καθημερινή ζωή που πρέπει να συνεχιστεί, τα βλέμματα που αποφεύγονται, τις φήμες μιας μικρής πόλης που μετατρέπουν τον πόνο σε ντροπή.
Η Μίριαμ, η ξαδέλφη της Μπέτα, βρισκόταν μαζί της εκείνη τη μοιραία νύχτα. Ένα μυστικό που γίνεται αβάσταχτο. Φτάνοντας στο χείλος της κατάρρευσης, θα γνωρίσει τον Λέο, έναν νέο από μια λαϊκή συνοικία της Ρώμης, ο οποίος θα φέρει ένα απροσδόκητο φως στη ζωή της και θα καταδυθεί εκεί όπου κανένας άλλος δεν τόλμησε να κοιτάξει.
Η Recchia πλάθει χαρακτήρες με ουσία. Η Μαρίζα κουβαλά μια σιωπηλή δύναμη, που άλλοτε μοιάζει με παράδοση κι άλλοτε με αντίσταση. Η Μίριαμ είναι το κορίτσι που δεν μπορεί να ξεχάσει, που ζει με το μυστικό και την ενοχή, μέχρι να γνωρίσει τον Λέο, ένα παιδί από φτωχή γειτονιά που θα της θυμίσει ότι ακόμα και μέσα στον πόνο υπάρχει χώρος για ζωή. Γύρω τους στέκουν δευτερεύοντες ήρωες που λειτουργούν σαν γέφυρες: η Μπερτίλα, που συγκινεί με την τρυφερότητά της, αλλά και οι φωνές εκείνων που σπέρνουν καχυποψία και μισαλλοδοξία. Κανένας δεν είναι απλώς «καλός» ή «κακός». Όλοι κουβαλούν αντιφάσεις, φόβους και μικρές αλήθειες.
Η βία είναι ο υπόγειος τρόμος που σέρνεται στα σπίτια, το άδικο που δεν βρίσκει λύτρωση, η πατριαρχία που δείχνει το πιο σκληρό της πρόσωπο. Κι όμως, μέσα σε αυτό το πυκνό σκοτάδι, η συγγραφέας δεν αφήνει την ελπίδα να χαθεί. Αναδεικνύει την αντοχή των ανθρώπων, τη δύναμη των δεσμών, το πώς μια αγκαλιά μπορεί να γίνει το αντίβαρο στον χαμό.
Το «Ό,τι απομένει από τη ζωή» μιλάει για όσα δεν χωράνε σε λέξεις αλλά απαιτούν να ειπωθούν: για την απώλεια, για τη μνήμη, για την ανάγκη να μείνει κάτι όρθιο, έστω κι όταν όλα έχουν γκρεμιστεί.
Η γλώσσα της Recchia είναι άμεση, χωρίς περιττά στολίδια, αλλά με ποιητικές αναλαμπές που δίνουν αναπνοή στις πιο βαριές στιγμές. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλές φορές ένιωσα σαν να άκουγα ψιθύρους, σαν να έμπαινα σε μια οικογενειακή κουζίνα όπου ο καφές κρυώνει πάνω στο τραπέζι κι όλοι περιμένουν μια λέξη που δεν θα ειπωθεί ποτέ.
Κλείνοντας το «Ό,τι απομένει από τη ζωή», αυτό που μένει δεν είναι μόνο η ιστορία μιας απώλειας, αλλά η δύναμη της ίδιας της ανθρώπινης αντοχής. Κρατώ την εικόνα μιας μάνας που σφίγγει το χέρι της κόρης που δεν υπάρχει πια, μιας κοπέλας που αναμετριέται με τη μνήμη και μιας οικογένειας που καλείται να μάθει να ζει με την πληγή. Σε βάζει να αναρωτηθείς: όταν όλα καταρρέουν, τι είναι τελικά αυτό που μένει για να μας κρατήσει ζωντανούς;
Περίληψη: Ρώμη, δεκαετία του ’50. Η Μαρίζα και ο Στέλβιο Ανσάλντο γνωρίζονται στο μαγαζί του πατέρα της και έρχονται κοντά εξαιτίας ενός δυσάρεστου γεγονότος. Η σχέση τους φαντάζει να έχει ξεπηδήσει από ταινία του Βισκόντι. Παντρεύονται, κάνουν παιδιά και η ζωή τους κυλά ήρεμα και ευτυχισμένα μεταξύ της ιταλικής πρωτεύουσας και του εξοχικού τους σε μια ήσυχη παραθαλάσσια πόλη. Ώσπου μια νύχτα, η Μπέτα, η αγαπημένη τους κόρη, ένα όμορφο δεκαεξάχρονο κορίτσι, γεμάτο αγάπη για τη ζωή, φεύγει για ένα πάρτι στην παραλία και δεν επιστρέφει ποτέ, αφήνοντας πίσω της μόνο πόνο και ατελείωτα ερωτήματα.
Η μικρή πόλη ψιθυρίζει, η αστυνομία αδυνατεί να βρει απαντήσεις, και η οικογένεια νιώθει να χάνει τη γη κάτω από τα πόδια της. Κανένας όμως δε γνωρίζει πως η Μίριαμ, η ξαδέλφη της Μπέτα, βρισκόταν μαζί της εκείνη τη μοιραία νύχτα. Το μυστικό της γίνεται αβάσταχτο, ώσπου, φτάνοντας στο χείλος της κατάρρευσης, γνωρίζει τον Λέο, έναν νέο από μια λαϊκή συνοικία της Ρώμης, ο οποίος θα φέρει ένα απροσδόκητο φως στη ζωή της και θα καταδυθεί εκεί όπου κανένας άλλος δεν τόλμησε να κοιτάξει.
Μια οικογενειακή σάγκα, σπαρακτική, καθηλωτική, γεμάτη ατμόσφαιρα και σασπένς, που μιλά για την απώλεια, την αγάπη και το βάρος των μυστικών που κρύβουμε βαθιά μέσα μας. Ένα εκδοτικό φαινόμενο που θα λατρέψουν οι αναγνώστες της Έλενα Φεράντε και της Ιζαμπέλ Αλιέντε.
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Ό,τι απομένει απ’ τη ζωή
Συγγραφέας: Roberta Recchia
Μεταφραστής: Δήμητρα Δότση
Εκδόσεις: Ψυχογιός
ISBN: 978-618-016-198-4
Σελίδες: 480
Έτος έκδοσης: 2025
Επιμέλεια: Ζωή Τσούρα
Δημιουργία κεντρικής εικόνας: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
