“Οκτώ δευτερόλεπτα“, η νουβέλα του πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα Γιάννη Λιγνού, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγγελάκη.
Προσωπική άποψη: Βίκυ Ζηλιασκοπούλου
Πρωταγωνιστής και αφηγητής είναι ο Βάργκενς, ο οποίος κάνει μια γρήγορη ανασκόπηση των τελευταίων ετών της ζωής του και μας μιλά για τη σχέση του με τη γυναίκα του, για τον γιο του και για τους λόγους που η οικογένειά του διαλύθηκε. Περιγράφει τις καταστάσεις που έζησε και ψάχνει να βρει τα λάθη που έκανε και οδήγησαν τελικά στη δυσάρεστη κατάληξη της ιστορίας του. Δεν μας κρύβει τίποτα, αναλύει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του καταθέτοντας τους προβληματισμούς του και χωρίς να προσπαθεί να δικαιολογήσει τις πράξεις του. Όμως ο τρόπος που παρουσιάζει την κάθε κίνησή του σε προβληματίζει. Ακόμα και γεγονότα για τα οποία με ευκολία θα έριχνες το φταίξιμο στον Βάργκενς, όταν σου μιλά έτσι από καρδιάς προβληματίζεσαι, αφού στη ζωή δεν είναι όλα “άσπρο ή μαύρο”.
Η ένταση ανέβηκε ξαφνικά και το θέμα της λογομαχίας άρχισε να περιστρέφεται γύρω από τις ευθύνες μου απέναντι στις ανάγκες, τόσο της Άιρις, όσο και του παιδιού. Καθώς η ένταση κλιμακωνόταν ακούσαμε το παιδί να φωνάζει άναρθρα και να μας κοιτάζει με βλέμμα, που έμοιαζε αυστηρό και απογοητευμένο. Σταματήσαμε και η Άιρις τον πήρε αγκαλιά μέχρι να ηρεμήσει.
Σίγουρα ο συγγραφέας είναι άνθρωπος που μέσα στο μυαλό του αναλύει πολύ κοινωνικά, θρησκευτικά και φιλοσοφικά θέματα. Έχει βρει τον τρόπο να μας εκφράσει κάποιους από αυτούς τους προβληματισμούς του εμβόλιμα μέσα στην πλοκή και μάλιστα με τρόπο που ταιριάζει με το κάθε σημείο αυτής. Προσωπικά, εντυπωσιάστηκα και μπήκα σε σκέψεις από το απόσπασμα που σας γράφω παρακάτω:
Δεν ήμουν χαρούμενος, απλά είχα λιγότερη λύπη από τους συνανθρώπους μου. Δεν ήμουν λυπημένος, αλλά κάποιος άλλος στη γη ήταν πιο χαρούμενος από εμένα. Τι νόημα θα είχαν όλα αυτά αν ήμασταν τελείως μόνοι;
Όσον αφορά τον τρόπο γραφής του συγγραφέα, από τη μία έχουμε τη στρωτή και εύκολη ροή με την οποία μας διηγείται την ιστορία του και από την άλλη τον πιο σύνθετο, πυκνό και μεστό λόγο με τον οποίο μας περιγράφει τις σκέψεις του επί διαφόρων θεμάτων. Εκεί, χρειάστηκε να είμαι λίγο περισσότερο συγκεντρωμένη ώστε να καταλάβω όλα όσα θέλει να εκφράσει. Σε όλο το κείμενο το λεξιλόγιο είναι πλούσιο και προσεγμένο.
Δυστυχώς, η ανθρωπότητα ακολουθεί αντίστροφη πορεία από αυτήν της γέννησης του σύμπαντος και όπως τα άστρα γίνονταν όλο και περισσότερα, αμέτρητα στον ουράνιο θόλο, οι ακτινοβολούντες άνθρωποι γίνονται αιώνα με τον αιώνα, χρόνο με τον χρόνο, μέρα με τη μέρα όλο και λιγότεροι, μέχρι να εκλείψουν παντελώς.
Θα κάνω ειδική αναφορά στο τέλος της ιστορίας. Σε τσακίζει. Ειλικρινά, έχει τόση ένταση και δύναμη, βγάζει τόσο συναίσθημα, που μου έριξε πολύ την ψυχολογία. Όλο το βιβλίο αποπνέει μια στεναχώρια, είναι και το θέμα που ασχολείται δυσάρεστο και ο συγγραφέας δεν το κρύβει από την αρχή, αλλά οι τελευταίες σελίδες συγκλονίζουν μέσα από τη φρίκη που περιγράφουν. Όσο για τα οκτώ δευτερόλεπτα και το τι είναι αυτά, θα το δείτε μόνοι σας ήδη από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου. Μπράβο του, εύχομαι να έχει καλή πορεία στη συγγραφή.
Περίληψη: «Περίεργη ιδέα ο χρόνος. Ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα χωρίς νόημα. Μια ιδέα που αντηχεί μονάχα στο πέρασμα μιας ζωής δίχως ανείπωτη χαρά, δίχως ολοκληρωτική θλίψη. Πώς να μετρήσεις το επόμενο δευτερόλεπτο, αφού ποτέ δεν θα είσαι σίγουρος ότι θα συνεχίσεις να υπάρχεις στη διάρκειά του; Μια κατ’ επίφαση προγραμματισμένη ζωή, μέχρι το τώρα να γίνει παρελθόν και το μέλλον ανάμνηση. Μετράμε το τώρα και ελπίζουμε να ζούμε στο μετά, ενώ το πριν κρατά τόσο, όσο δυνατή είναι η μνήμη μας. Ευτυχισμένα χρυσόψαρα. Θα έρθει η στιγμή για όλους μας, που το δευτερόλεπτο θα είναι αιώνιο και μόνη πραγματικότητα το παρόν. Ονειρική αλήθεια ή αληθινά όνειρα; Όπως και να ’χει προσέξτε. Προσέξτε όποια αλήθεια σας φαντάζει ονειρική και όποιο όνειρό σας μοιάζει αληθινό».
Στοιχεία του βιβλίου
Τίτλος: Οκτώ δευτερόλεπτα
Συγγραφέας: Γιάννης Λιγνός
Εκδοτικός: Αγγελάκη
Σελίδες: 126
Έκδοση: Ιούνιος 2023
ISBN: 978-960-616-340-1
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα