Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
More
    ΑρχικήΛογοτεχνίαΕλληνική ΛογοτεχνίαΟλύμπου ψίθυροι - Αλέξης Πετρόπουλος

    Ολύμπου ψίθυροι – Αλέξης Πετρόπουλος

    -

    Ολύμπου ψίθυροι. Μια «ανθολογία ιστοριών τρόμου», όπως αναγράφεται στο πολύ ταιριαστό εξώφυλλο, που δεν αφήνει αμφιβολίες για το περιεχόμενο του βιβλίου.

    Προσωπική άποψη: Βίκυ Ζηλιασκοπούλου

    Το πολύ ωραίο με τις ιστορίες της συλλογής είναι ότι το θέμα με το οποίο ασχολείται η καθεμία είναι διαφορετικό από των υπολοίπων, δεν μοιάζουν μεταξύ τους. Μία μάλιστα, την πιο μεγάλη, θα τη χαρακτήριζα περισσότερο ως μια πρωτότυπη ιστορία επιστημονικής φαντασίας και λιγότερο τρόμου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι λείπουν τα στοιχεία που μπορούν να προκαλέσουν την αναμενόμενη ανατριχίλα μιας ιστορίας τρόμου.

    Κοινό σημείο είναι η ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο συγγραφέας. Σκοτεινή, ασφυκτική και τρομαχτική, κυριαρχεί η έλλειψη ανθρώπινης παρουσίας, οι σκιές, το σκοτάδι και τα εγκαταλελειμμένα μέρη που η φθορά του χρόνου είναι φανερή. Γρήγορη αφήγηση, ωραίες περιγραφές των τοπίων και πλοκή που βασίζεται στον φόβο των ανθρώπων και στο δέος που νιώθουν μπροστά στη φύση και το άγνωστο.

    Είχα από μικρός καταλάβει πως τέτοια τοπία μπορούσαν γρήγορα να κάνουν τη φαντασία να χορεύει, πηδώντας από χαρωπές σκέψεις σε εξαιρετικά τρομακτικές, όπως ένα όνειρο που μετατρέπεται σε εφιάλτη. Και το λέω αυτό γιατί καμιά φορά έβρισκα βαθουλώματα στη βουνοπλαγιά, από όπου ίσως να ξεκόλλησαν οι βράχοι, αλλά μοιάζανε με άδειες κόγχες ανθρώπινου κρανίου, και γυρνούσα γρήγορα το βλέμμα μου αλλού.

    Το βουνό: Η αγαπημένη μου ιστορία. Ένας ύμνος στο σκοτάδι, την ησυχία της φύσης και τον φόβο που μπορούν να προκαλέσουν αυτά όταν παίζουν με τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Ακόμα και να μην τα φοβάσαι, σίγουρα θα νιώσεις ένα σφίξιμο στο στομάχι, ένα άγχος. Κάθε ήχος προκαλεί τρόμο και η φαντασία οργιάζει. Ή μήπως δεν είναι έτσι και υπάρχουν πλάσματα που κυκλοφορούν τη νύχτα στα βουνά; Πολύ ωραία ιστορία, μου άρεσε πραγματικά.

    Περπατούσαμε για δεκαπέντε λεπτά περίπου. Μου φάνηκε πως το μονοπάτι είχε μακρύνει. Τα μάτια μου είχαν συνηθίσει το σκοτάδι, ενώ ο θόρυβος από τα χαλίκια είχε γίνει ενοχλητικός. Από πάνω μας, το φεγγάρι έφεγγε ολοστρόγγυλο και τα αστέρια φαίνονταν πεντακάθαρα. Κουκουβάγιες ή νυχτερίδες πετούσαν νωχελικά ανάμεσα στα δέντρα. Σιγά σιγά άρχισε να διακρίνεται το μαύρο διάγραμμα του σταυρού πάνω από τη στέγη της εκκλησίας.

    Σκοτεινά: Σκοτάδι, ησυχία και ένα ερειπωμένο ορεινό χωριό, μύθοι και τσιγγάνικοι θρύλοι αναμεμειγμένοι με την ανθρώπινη κακία, και έχουμε μια εξαιρετική ιστορία που σου σφίγγει το στομάχι. Το αγάπησα.

    Ο Ξενοναύτης: Αυτή την ιστορία θα μπορούσα να τη χαρακτηρίσω πιο πολύ φαντασίας παρά τρόμου, αν και έχει πολλά στοιχεία απ’ αυτόν μέσα. Ένα περίεργο, ασυνήθιστο αφήγημα με γρήγορες εναλλαγές σκηνών και πολλά απρόοπτα στην πλοκή, μια ατμόσφαιρα σαν να βλέπεις έναν ατέλειωτο αρρωστημένο εφιάλτη. Μπράβο στον συγγραφέα, είναι από τις πιο πλήρεις και πρωτότυπες ιστορίες που έχω διαβάσει.

    Περίληψη: …Μία νεαρή γυναίκα κοιτάει ανήσυχη, καθώς δύο απόκοσµα µάτια ανοίγουν στον ουρανό πάνω από έναν λόφο. Ένας ερευνητής προσπαθεί να ανακαλύψει τι πραγµατικά συνέβη στα Σκοτεινά, το ερειπωµένο χωριό του βουνού. Τέσσερα παιδιά λύνουν το µυστήριο του σκουριασµένου αµαξιού που είναι χαµένο µέσα στο δάσος. Μια παρέα έχει την πρώτη της επαφή µε τον εξωπραγµατικό και ανοίκειο κόσµο του τρόµου, και ένας νεαρός Ξενοναύτης ετοιµάζεται να κάνει το ονειρικό ταξίδι του, πέρα από τον χώρο και τον χρόνο. ∆εν υπάρχει τίποτα το κοινό σε αυτά τα διηγήματα, πέρα από τον φόβο, την περιέργεια και το μεγαλύτερό τους όπλο, τη φαντασία του ανθρώπου.

    Ολύμπου ψίθυροιΣτοιχεία βιβλίου

    Τίτλος: Ολύμπου ψίθυροι

    Συγγραφέας: Αλέξης Πετρόπουλος

    Εκδόσεις: Πηγή

    Σελίδες: 134

    Ημερομηνία έκδοσης: 4/11/2021

    ISBN: 978-960-626-467-2

    Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα

    Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ.

    ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

    εισάγετε το σχόλιό σας!
    παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ