Η ιστορία του συγγραφέα/αφηγητή με τη Ρίτα αποτέλεσε τελικά ένα βιβλίο ευχάριστο, γρήγορο, με μια πρωτότυπη μπορώ να πω πλοκή. Σίγουρα είναι ένα από τα πιο περίεργα βιβλία που έχω διαβάσει.
Προσωπική άποψη: Βίκυ Ζηλιασκοπούλου
Όπως είναι φανερό από το οπισθόφυλλο, η ιστορία ξεκινά με τον αφηγητή να μας ενημερώνει ότι είναι όμηρος της Ρίτας, ντυμένος με μια περίεργη αμφίεση που ποτέ δεν θα επέλεγε μόνος του, κλειδωμένος σε ένα υπόγειο. Έχει όμως μπροστά του ένα λάπτοπ και τα χέρια του είναι δεμένα σε μια καρέκλα με τέτοιο τρόπο, ώστε το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να τα χρησιμοποιήσει για να γράψει στο λάπτοπ. Επίσης, κοντά του είναι η Ρίτα, η οποία τον ενημερώνει ότι πρέπει υποχρεωτικά να ξεκινήσει να γράφει, και μάλιστα να γράψει όλη την αληθινή ιστορία τους χωρίς να παραλείψει τίποτα και χωρίς να πει ψέματα. Ε, αναγκαστικά ξεκινά να γράφει και μέσα από την εξιστόρησή του εμείς γνωρίζουμε τη Μαργαρίτα, τον Μαριονέτα, την Αλίκη και φυσικά τη Ρίτα.
Αλήθεια, δεν ξέρω τι πρέπει να γράψω. Η προηγούμενη φράση γράφτηκε ένα λεπτό πριν και δεν έχω ιδέα πώς ακριβώς να ξεκινήσω. Η Ρίτα έχει πάει απέναντί μου και ανάβει τσιγάρο. Τα πλήκτρα του λάπτοπ είναι τόσο λιγδιασμένα που νομίζω πως έχουν ψήσει από πάνω του γουρουνόπουλο. Με βλέπει ότι κάτι γράφω και χαμογελά ευχαριστημένη.
Έχει αρκετό χιούμορ το βιβλίο, μου ταίριαξε. Όλοι όσοι συμμετέχουν στην ιστορία δεν είναι ακριβώς οι καλύτεροι χαρακτήρες, δεν θα ήθελα να έχω επαφές με τέτοιους ανθρώπους στη ζωή μου, δένουν όμως σε μια αλλοπρόσαλλη “παρέα” που στο τέλος δίνει μια ωραία ιστορία. Αν και ο συγγραφέας έχει επικεντρωθεί στην πλοκή και μάλιστα σε όσα συμβαίνουν μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο στη ζωή του πρωταγωνιστή, καταφέρνει και βρίσκει τον τρόπο να ενσωματώσει κάποια κοινωνικά θέματα. Μάλιστα, με εντυπωσίασε που ενέταξε τρόπους που βρίσκουν διάφοροι επιτήδειοι για να ξεγελούν ανθρώπους που για κάποιο λόγο είναι απελπισμένοι και χρειάζονται βοήθεια.
Οι καταστάσεις που περιγράφονται είναι περιστασιακά λίγο τραβηγμένες, απέχουν από την πραγματικότητα, προφανώς ο συγγραφέας θέλησε να γράψει μια ιστορία που προσωπικά μπορώ να τη χαρακτηρίσω λίγο υπερβολική. Φαίνεται αυτό εξάλλου ήδη από τις πρώτες σελίδες, όταν ο αφηγητής/συγγραφέας μας περιγράφει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Αυτά δεν τα λέω για αρνητικό, είναι μέρος της πρωτοτυπίας του βιβλίου. Μάλιστα όσο διάβαζα, τίποτα απολύτως δεν με ξένισε, η ιστορία κυλά με τέτοιο τρόπο, που δεν ήταν δυνατόν να θεωρήσω τίποτα από όσα συνέβαιναν αταίριαστο, εξεζητημένο ή παράταιρο. Αν διαβάσετε το οπισθόφυλλο θα πάρετε ένα μικρό δείγμα των όσων συμβαίνουν, όλα αυτά τα περίεργα που περιγράφονται στην τελευταία παράγραφο μαζί με κάποια ακόμα, ο συγγραφέας κατάφερε και τα έδεσε σε μια ενιαία ιστορία!
Χρειαζόμαστε τόσο πολύ στη ζωή μας τους αποπροσανατολισμούς; σκεφτόμουν καταβροχθίζοντας φέτες μπέικον. Χρειαζόμαστε τόσο πολύ τη φυγή; αναρωτιόμουν βάζοντας ολόκληρα αυγά στο στόμα μου, βουτώντας φέτες ψωμί στον κρόκο. Έχει τόσο μεγάλη σημασία το να νεκρώνεις τις εγκεφαλικές σου συνδέσεις, να θρυμματίζεις τους κρίκους εκείνης της αλυσίδας των σκέψεων που σου φέρνει θλίψη; γέμιζα το στόμα μου με λουκάνικα μέχρι που δεν μπορούσα να μασήσω.
Κλείνοντας, θέλω να σχολιάσω κάτι που βρήκα πρωτότυπο και πολύ ενδιαφέρον, και μιλάω για τον τρόπο που ο συγγραφέας προχωρά την ιστορία. Είναι κάποιες στιγμές που μιλά ταυτόχρονα για δύο θέματα που εναλλάσσονται ανά πρόταση. Δείτε λίγο το απόσπασμα που έβαλα από πάνω για να καταλάβετε τι εννοώ. Σε αρκετά σημεία έχει επιλέξει να προχωρήσει έτσι, στη μια πρόταση προχωρά την πλοκή και στην επόμενη γράφει μια σκέψη ή ένα συναίσθημά του. Και ξανά το ίδιο. Δεν ξέρω, δεν μπορώ να το περιγράψω καλύτερα, πάντως μου άρεσε πολύ.
Περίληψη: […] έβλεπα στο ίντερνετ σεμινάρια ανθοκομίας άνευ διδασκάλου. Έβλεπα ένα ρομπότ που έλυνε τον κύβο του Ρούμπικ. Έβλεπα stand-up comedy. Έβλεπα πώς να φτιάξω τηγανίτες. Έβλεπα σαπουνόπερες. Διαφημίσεις ηλεκτρικών συσκευών. Μια ξυριστική μηχανή που είχε εφεύρει ο Δρ. Γκονζάλες Τιχουάνα, ειδήμων της ολιστικής ιατρικής. Έβλεπα ντοκιμαντέρ για τη ζωή στην έρημο Καλαχάρι. Για τα ζώα της. […]
Ο ανώνυμος αφηγητής βρίσκεται κλειδωμένος σε ένα υπόγειο, δεμένος και φιμωμένος. Ο μόνος τρόπος επικοινωνίας του είναι το πληκτρολόγιο του λάπτοπ που βρίσκεται στα πόδια του. Την ενορχήστρωση της απαγωγής έχει αναλάβει η σκιώδης Ρίτα, την οποία ο αφηγητής φαίνεται να γνωρίζει πολύ καλά. Η Ρίτα τον εξαναγκάζει, υπό την απειλή όπλου, να γράψει την ιστορία του ως αντάλλαγμα για την απελευθέρωσή του.
Αυτό το βιβλίο είναι η ιστορία που έγραψε – και όχι μόνο αυτός. Μια ιστορία που περιλαμβάνει συνωμοσίες, δυναμικούς κλόουν, μυστηριώδεις γυναίκες, ξεπουλημένους καλλιτέχνες, σκοτεινά μπαρ, φρούτα που οπλοφορούν, κάθε λογής απατεώνες μα, πάνω απ’ όλα, την καταπιεσμένη, νευρωτική προσωπογραφία του δυτικού κόσμου, τόσο παράταιρη, τόσο οικεία.
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Ρίτα
Συγγραφέας: Πάνος Λυκουργιάς
Εκδόσεις: Ελκυστής
Σελίδες: 436
ISBN: 978-618-210-010-3
Ημερομηνία έκδοσης: Μάρτιος 2022
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
