Στην παλάμη μου
Στην παλάμη μου κάποτε είχα κλείσει ένα αγκάθι από φρεσκοκομμένο ρόδο κι ο πόνος από το αίμα που έρεε αργά και βασανιστικά δεν με πτοούσε, αν και δεν φημιζόμουν για την αντοχή σε οποιοδήποτε άλγος.
Δεν ήθελα να το πετάξω σαν ενοχλητική ακίδα σε κάποιο σκοτεινό σημείο του σοκακιού που διάβαινα, με απασχολούσε η τύχη του όσο φαιδρό κι αν ακούγεται αυτό που ξεστομίζω. Έφτασα σε σημείο να πιστεύω ότι ο απειροελάχιστος θόρυβος που θα έκανε πέφτοντας ίσως και να ερέθιζε την ακοή κάποιου πτηνού, το οποίο θα το εντόπιζε και θα το άρπαζε κτητικά με το ράμφος του, αφού δεν θα του φαινόταν καθόλου άσχημο να κλείσει μ’ αυτό κάποια τρυπούλα της φωλιάς του. Η λογική σίγουρα υποκλινόταν στην παράνοια, μα πώς ήταν δυνατόν να χαμογελώ κοιτάζοντας την ματωμένη παλάμη μου; Δεν θα πω ψέματα, οξύς ήταν ο πόνος, ωστόσο ήταν ένας τρόπος να σε νιώσω ξανά, σαν τότε που είχες “κλέψει” το τριαντάφυλλο από κάποια αυλή και μου το χάρισες αγάπη μου παντοτινή, αγάπη που σε ζήλεψε ο βαρκάρης του Αχέροντα και για μια βόλτα δίχως γυρισμό μαζί σε πήρε…
Στην παλάμη μου λίγη άμμο έκλεισα, με την ελπίδα να μην γλιστρήσει ούτε κόκκος, αν και γνώριζα πόσο αφύσικο θα ήταν κάτι τέτοιο. Την είχα εδώ και χρόνια φυλαγμένη σε ένα μπουκάλι από ευτελές πλαστικό, σε ένα από αυτά που οι τουρίστες συνηθίζουν να κραδαίνουν πέρα δώθε νωχελικά όταν έρχονται σε επαφή με καυτό ήλιο και Παρθενώνα. Ήταν η άμμος από την πρώτη παραλία που αντίκρισα ούσα γνήσιο παιδί της πόλης κι άμαθη από κάτι τέτοια. Την έχω στην μνήμη μου ως την πιο όμορφη παραλία, κι ας ήταν στην πραγματικότητα μια αφρόντιστη από τον δήμο παραλιακή λωρίδα. Το τρυφερό όμως πρώτο φιλί που δώσαμε ο ένας στον άλλον την βάφτισε μοναδική.
Στην παλάμη μου υπάρχει πλέον μια τούφα από σγουρά μαλλάκια, ούτε τολμάω να την ανοίξω, ποιος ξέρει τι σκοπεύει ο άνεμος να κάνει αν την μυριστεί σαν αέρινο λαγωνικό! Ανήκει στον γιο μας που τώρα πια άνδρας ολόκληρος είναι κι εσύ δεν είσαι εδώ για να τον καμαρώσεις. Δεν πρόκειται να ανοίξω την παλάμη μου ξανά, παρά μονάχα τότε που κοντά σου θα βρεθώ και θα σου τείνω το χέρι για να με οδηγήσεις στα ουράνια σου λημέρια…
Στην παλάμη μου
