Στη σημερινή συνέντευξη, ο φιλόλογος και ποιητής Χρίστος Σοροβέλης φιλοξενείται στους Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών με αφορμή την κυκλοφορία της ποιητικής του συλλογής «Μια λέξη στο χώμα» από τις Εκδόσεις Συρτάρι.
Συνέντευξη
Ρωτάει η Αγγελίνα Παπαθανασίου
Καλησπέρα. Ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη που μας παραχωρείτε. Καθηγητής, ποιητής, αρθρογράφος, blogger. Πώς προέκυψε η συγγραφή στη ζωή σας; Ήρθε τυχαία ή ήταν όνειρο ζωής που έγινε πραγματικότητα;
Xρ.Σ.: Αρχικά, θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στις Εκδόσεις Συρτάρι για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν και την πίστη τους για την αξία αυτής της ποιητικής συλλογής. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά για έναν δημιουργό να συνεργάζεται μ’ έναν εκδοτικό οίκο που μεριμνά συνεχώς για την ποιότητα των εκδόσεων, ειδικά σε μια εποχή που δεν χαρακτηρίζεται για την αγάπη απέναντι στην ποίηση. Η ενασχόλησή μου με τη γραφή ήταν μια εσωτερική προδιάθεση από την παιδική ηλικία, ήταν ένα καταφύγιο ονειροπόλησης, που εξελίχτηκε στην πορεία. Είναι μια ανάσα μέσα στη σκοτεινιά αυτού του κόσμου, μια καθημερινή ανάγκη να μετουσιώσω σε λέξεις σκέψεις, συναισθήματα, εικόνες, φωνές αλλά και σιωπές.
Τι είναι για σας η ποίηση; Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας ποιητές;
Xρ.Σ.: Όπως σημειώνει ο ποιητής Μπωντλαίρ «σκοπός της ποίησης είναι αυστηρά κι απλά η ανθρώπινη λαχτάρα για κάποια ανώτερη ομορφιά». Μέσω της ποιητικής συλλογής «Μια λέξη στο χώμα» από τις Εκδόσεις Συρτάρι, θα ήθελα αυτή την ομορφιά να τολμήσουμε να την ονειρευτούμε, να αντισταθούμε στην ομίχλη, στο σκοτάδι και να περάσουμε το κατώφλι του Ονείρου. Ποίηση είναι ένα αθώο παιδικό βλέμμα, τα πουλιά που ταξιδεύουν και σε χαιρετούν, ζητώντας να τα ακολουθήσεις, ένας ήχος που μοιάζει με κραυγή αγωνίας, μια σκέψη ή ένα συναίσθημα που μας θυμίζει τη σημασία της πραγματικής συμβίωσης, πως είμαστε ένα σύνολο, κι όχι μια ατομική μόνο ύπαρξη. Ποίηση είναι να προσπαθήσουμε να βρούμε τη χαμένη ισορροπία μας, τη μήτρα μας, την κρυψώνα όταν παίζαμε μικροί, όχι για να μη μας βρουν απλώς, αλλά για να γίνουμε για λίγο αόρατοι και να πετάξουμε.
Αγαπημένοι λογοτέχνες είναι οι τρεις τραγικοί, ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής, ο Ευριπίδης, καθώς και ο Αλ. Παπαδιαμάντης, ο Μ. Αναγνωστάκης, ο Όμηρος, ο Μπρεχτ, ο Καβάφης, ο Καρυωτάκης, ο Τσέχωφ, ο Δ. Σολωμός.
Διαβάστε την άποψή μας για το βιβλίο: Μια λέξη στο χώμα
Μέχρι στιγμής έχετε εκδώσει δυο ποιητικές συλλογές και μια νουβέλα. Υπάρχουν σκέψεις να ασχοληθείτε και με άλλα λογοτεχνικά είδη;
Xρ.Σ.: Ναι, πάντα υπάρχουν σκέψεις κι όνειρα δημιουργίας, όπως για παράδειγμα ένα θεατρικό έργο. Η γραφή είναι μια σχεδόν καθημερινή ενασχόληση, μια εσώτερη ανάγκη. Αν αυτή η γραφή μου αγγίξει κι άλλους, τότε ένας στόχος έχει υλοποιηθεί.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε η ποιητική σας συλλογή «Μια λέξη στο χώμα» από τις Εκδόσεις Συρτάρι. Γράφτηκαν κάποια συγκεκριμένη χρονική περίοδο τα ποιήματα αυτά ή βρίσκονταν σε αρχεία στον υπολογιστή σας και ήρθε η ώρα να δημοσιευτούν;
Xρ.Σ.: Η σκέψη της υλοποίησης της ποιητικής συλλογής Μια λέξη στο χώμα, γεννήθηκε στην Ιθάκη. Η αρχική ιδέα προέκυψε και ξεκίνησε το 2019, όταν ήμουν στην όμορφη Ιθάκη και ολοκληρώθηκε στην Αθήνα. Μεταξύ ουρανού και γης. Μεταξύ θάλασσας, ουρανού και γης.
Μέσα από τα ποιήματά σας, παρουσιάζετε τη ζοφερή ατμόσφαιρα που επικρατεί στην κοινωνία μας, τον φόβο που έχει κυριεύσει τους ανθρώπους, την απαισιοδοξία που πλανάται πάνω μας, στοχεύοντας όμως στο φύτεμα σπόρων αισιοδοξίας. Πείτε μας λίγα λόγια για την ποιητική σας συλλογή.
Xρ.Σ.: Η ποιητική συλλογή είναι απόρροια της αισθαντικότητας, κι αυτή την αισθαντικότητα επιθυμώ να προσδώσω, για να ταξιδέψουν οι αναγνώστες. Οι λέξεις είναι φωτιά, που φυτρώνουν σαν σπόρος στο χώμα κι αυτές ν’ ανθίζουν μέσα μας, να γίνονται ύλη αλλά και πνεύμα. Με τις λέξεις εκφράζεται ό,τι πιο εσωτερικό υπάρχει, κι αυτή η εσωτερικότητα προσδοκώ να διοχετευτεί. Να νιώσει ο αναγνώστης τις λέξεις, τις εικόνες, τα συναισθήματα, τα βαθύτερα νοήματα και να τολμήσει να ορθώσει λόγο κι ένα χέρι αλληλεγγύης. Να αισθανθεί και να ταξιδέψει.
Μέσα από την ποιητική συλλογή θα ήθελα ο αναγνώστης να ξαναβρεί ή να ξαναθυμηθεί τη χαμένη αθωότητα, τη χαμένη αλληλεγγύη, την αισιοδοξία, το όνειρο. Είναι ποίηση κινητική. Είναι ποίηση κινητική με την έννοια πως η αλλαγή είναι αναγκαία, για να αλλάξουμε οτιδήποτε μας πληγώνει, οτιδήποτε σηματοδοτεί τη στασιμότητα, οτιδήποτε πεισματικά μας κρατά στο σκοτάδι. Τα μηνύματα των ποιημάτων γίνονται, ευελπιστώ, αντιληπτά, διότι ως δημιουργός δεν επιθυμώ να ρητορεύσω, να χρησιμοποιήσω στόμφο, να κάνω επίδειξη, να διδάξω ή να υποδείξω τι να ονειρευτεί ο αναγνώστης. Αντίθετα. Ο ποιητικός λόγος προσπάθησα να είναι σαφής και εκφραστικός. Τα μηνύματα, οι εικόνες, ο διάλογος, οι περιγραφές είναι αυτές που ίσως όλοι μας σκεφτήκαμε, όλοι μας ονειρευτήκαμε, αλλά δεν τα μετουσιώσαμε σε ποίηση. Προσδοκώ να τα υποδηλώσω. Ευελπιστώ να τα κατάφερα. Ο κόσμος των ποιημάτων είναι εικονικός, με χρώματα, σαν να ζωγραφίζει με λιτό τρόπο τα γεγονότα, τη φύση, την ελπίδα.
Ο αναγνώστης θα ήθελα να γίνει ένα αερικό, να τριγυρνά στις πόλεις, να πετά στον ουρανό και αισθανθεί, να μη συνηθίζουμε τη μοναξιά, αλλά να είμαστε ενωμένοι, με μάτια αθωότητας, να μην υποκύψουμε σε μια ζωή χωρίς κίνηση, χωρίς αγάπη και συναίσθημα, χωρίς αντίδραση στα δεινά που βιώνουμε, να μη γίνουμε συνένοχοι στη φθορά και στη μαζικοποίηση που εσκεμμένα προβάλλεται. Ας γίνουμε παιδιά, να επιστρέψουμε στον πραγματικό κόσμο, δηλαδή στον κόσμο της αλληλεγγύης και της Φωνής, να εκφραζόμαστε, να μη σιωπούμε. Ήθελα να οπλίσω με αισιοδοξία την πένα μου και να δωρίσω μια αχτίδα ελπίδας, έναν καθαρό ουρανό, ένα αθώο βλέμμα, μια ανάσα σε μια πνιγμένη πόλη, σε μια πνιγμένη Ελλάδα, σε μια πνιγμένη παγκόσμια κοινότητα, που υποχωρεί και δεν τολμά να βαδίσει με προορισμό τον άνθρωπο.
Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια;
Xρ.Σ.: Σχέδια υπάρχουν πολλά, όπως και διαγράμματα κειμένων. Αυτή την εποχή ήδη γράφω, ετοιμάζω κάτι κι ελπίζω να τύχει θετικής ανταπόκρισης.
Λίγο πριν ολοκληρώσουμε τη συνέντευξη, θα θέλατε να πείτε κάτι στους αναγνώστες μας;
Xρ.Σ.: Θα ήθελα με την ευκαιρία που μου δίνεται να ευχαριστήσω τους Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών για τη λογοτεχνική προσφορά τους. Ας προσπαθήσουμε να αγγίζουμε τα βιβλία με θάρρος, με θέρμη και να μην τα αφήνουμε έρημα σε κάποια ράφια μιας βιβλιοθήκης. Θέλουν κι αυτά τη συντροφιά μας. Ας τα διανέμουμε σε όσους δεν τα έχουν διαβάσει. Τα βιβλία κρυώνουν χωρίς να είναι σε χέρια αγκαλιά.
Σας ευχαριστώ πολύ για τοn χρόνο σας. Καλή δημιουργική συνέχεια.
Επιμέλεια: Ζωή Τσούρα
Επιμέλεια κεντρικής εικόνας: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
