Συνέντευξη – Χρύσα Μίσκου
Σήμερα στους Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών φιλοξενούμε τη συγγραφέα Χρύσα Μίσκου, της οποίας το νέο βιβλίο με τίτλο «Παραμυθένιος Γάμος» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Υδροπλάνο.
Συνέντευξη
Ρωτάει η Παρασκευή Εμμανουήλ
Καλησπέρα, κυρία Μίσκου, και ευχαριστούμε πολύ που είστε μαζί μας. Θα μιλήσουμε για το νέο σας βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Ποια ήταν η πηγή έμπνευσής σας για τη συγκεκριμένη ιστορία;
Χρ.Μ: Όλα ξεκίνησαν ένα χειμωνιάτικο βράδυ πριν από χρόνια. Είχε κρύο, έβρεχε και ήμουν με τον σύζυγο στο αμάξι μας, καθώς επιστρέφαμε σπίτι μας. Θυμάμαι ότι τα παιδιά μου ήταν τότε πολύ μικρά, μηνών, και τα είχαμε και αυτά μαζί στα καρεκλάκια τους. Καθώς πηγαίναμε λοιπόν, ξαφνικά το αυτοκίνητο που ερχόταν από το αντίθετο ρεύμα σταματάει απότομα και ο άντρας που ήταν μέσα πέταξε τη γυναίκα του έξω, βρίζοντάς τη χυδαία και ουρλιάζοντας.
Την έβγαλε έξω, μέσα στη μέση του δρόμου, στο κρύο και στη βροχή, έβαλε μπροστά και έφυγε. Στον δρόμο που βρισκόμασταν δεν ήταν εύκολο να κάνουμε αναστροφή μιας και ήδη είχαμε περάσει, στην πρώτη ευκαιρία που μας δόθηκε όμως, γυρίσαμε πίσω για να τη βοηθήσουμε. Η γυναίκα είχε εξαφανιστεί. Αυτή η σκηνή με σόκαρε τόσο πολύ, που δεν μπορούσα να σταματήσω να τη σκέφτομαι για πολλές μέρες. Κάπως έτσι γεννήθηκε στο μυαλό μου η ιστορία της Έλλης, ο «Παραμυθένιος γάμος» που δεν ήταν καθόλου παραμυθένιος, και ίσως να είναι κάπως γνώριμη για όσους έχουν ήδη διαβάσει το βιβλίο.
Το θέμα του βιβλίου σας είναι πολύ επίκαιρο. Η κακοποίηση μιας γυναίκας ακόμη συνεχίζεται παρά την εξέλιξη της εποχής μας. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να φταίει;
Χρ.Μ: Σίγουρα έχουν μερίδιο ευθύνης τα πατριαρχικά πρότυπα με τα οποία έχουμε μεγαλώσει. Ο άντρας ο βαρβάτος, ο σωστός, ο μάγκας, αυτός που θεωρεί ότι η οικογένειά του είναι κτήμα του, ότι η γυναίκα του υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο μόνο για να τον υπηρετεί. Και αν κάποια στιγμή θελήσει να φύγει από κοντά του, δεν υπάρχει κανένας λόγος να ζει.
Πέρα από αυτό όμως φταίμε και εμείς. Είναι καιρός να σταματήσουμε να κλείνουμε τα μάτια και τα αφτιά μας όταν βλέπουμε ανθρώπους να υποφέρουν. Μετά από κάθε γυναικοκτονία, αν μου επιτρέπετε να χρησιμοποιήσω τον όρο, πάντα αυτό που συζητιέται έντονα είναι «Μα γιατί δεν έφυγε από κοντά του; Γιατί δεν ζήτησε βοήθεια;». Ζητάνε βοήθεια αυτές οι γυναίκες με τον τρόπο τους, αλλά δεν βρίσκουν πάντα ανταπόκριση. Είτε από τον γείτονα που δεν δίνει σημασία σε ό,τι και αν ακούγεται από το διπλανό διαμέρισμα γιατί «κοιτάει τη δουλειά του». Είτε από τον αστυνομικό που βγαίνει στις τηλεοράσεις και «συμβουλεύει» τους επίδοξους δολοφόνους των γυναικών τους για το τι θα πρέπει να ισχυριστούν για να δικαστούν με επιείκεια. Από γονείς που αντί να τις στηρίξουν, τις πιέζουν να επιστρέψουν πίσω για να «μη χαλάσουν το σπίτι τους». Από το κράτος που δεν έχει νομοθετήσει κατάλληλα, όχι μόνο για να προστατέψει αυτές τις γυναίκες, αλλά και για να τιμωρήσει σκληρά όλους όσους έχουν κακοποιητική συμπεριφορά.
Τις περισσότερες φορές δυστυχώς βρίσκονται σε αδιέξοδο ακόμα και αν αποφασίσουν τελικά να απομακρυνθούν από το νοσηρό οικογενειακό τους περιβάλλον και να ζητήσουν βοήθεια. Και αυτό επιβεβαιώνεται πλέον από τη μεγάλη συχνότητα των φόνων που διαπράττονται από πρώην και νυν συντρόφους.
Η ιστορία και οι ήρωές σας έχουν στοιχεία εμπνευσμένα από τον χαρακτήρα σας; Έχουν κάτι από σας;
Χρ.Μ: Συνήθως οι ήρωες των βιβλίων μου έχουν κάτι από εμένα ή από ανθρώπους που αγαπώ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η Έλλη όμως δεν έχει τίποτα από τον χαρακτήρα μου, είναι εντελώς αντίθετη. Αυτό ήταν μάλιστα που με δυσκόλεψε περισσότερο καθώς έγραφα, έπρεπε να καταπιέσω τις αντιδράσεις που αυθόρμητα μου έβγαιναν και να υπενθυμίζω συνεχώς στον εαυτό μου ότι η Έλλη έχει συγκεκριμένες αντιδράσεις και τον λόγο της για αυτές. Ως Χρύσα θα χειριζόμουν τα πράγματα πολύ διαφορετικά.
Είναι τραγικό όμως, αν το σκεφτεί κανείς, το πόσο μπορεί να χάσει κάποιος την εμπιστοσύνη του στους ανθρώπους, στην κρίση του την ίδια, όταν ο άνθρωπος που έχει επιλέξει για σύντροφο της ζωής του, αυτός που θα έπρεπε να τον στηρίζει και να τον αγαπάει, να τον βάζει πάνω από όλους και από όλα, είναι αυτός που τον κακοποιεί τόσο βάναυσα, που επιβεβαιώνεται και χαίρεται μέσα από τον πόνο της συντρόφου του.
Διαβάστε την άποψή μας για το βιβλίο: Παραμυθένιος γάμος
Έχετε κάποιους στόχους; Θα θέλατε οι αναγνώστες σας να λάβουν κάποια μηνύματα μέσω του βιβλίου σας;
Χρ.Μ: Φυσικά. Το μεγαλύτερο μήνυμα είναι να φεύγουν. Με την παραμικρή υπόνοια ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά, με την πρώτη ευκαιρία να φεύγουν. Να ζητάνε βοήθεια από την αστυνομία και από δικούς τους ανθρώπους. Αν κάποιος σηκώσει χέρι μια φορά, όσο μετανιωμένος και αν δείχνει, σύντομα θα το σηκώσει ξανά. Όταν κάποιος σε μειώνει, σε προσβάλλει, προσπαθεί να σε ελέγξει, καταπιέζει τα θέλω και τις ελευθερίες σου δεν σε αγαπάει. Και αυτό θα πρέπει να το παρατηρούμε όλες οι γυναίκες από νωρίς. Καλύτερα να διαλύεται έστω και άδικα μια σχέση παρά να οδηγείται σε μια τραγική κατάληξη.
Υπάρχουν ήρωες στο συρτάρι σας που περιμένουν να τους δώσετε ζωή;
Χρ.Μ: Υπάρχουν ήρωες που «περιφέρονται» άλλοι στο συρτάρι και άλλοι στο μυαλό μου, περιμένοντας τη σειρά τους. Είναι συναρπαστικό να μπορείς να διηγείσαι τις ιστορίες σου, να έρχεσαι σε επαφή με τους αναγνώστες και να δημιουργείς όμορφες εικόνες για να τους ταξιδεύεις. Πραγματικά απολαμβάνω τη συγγραφή, σχεδόν όσο και την ανάγνωση.
Γιατί γίνατε συγγραφέας; Πείτε μας λίγα λόγια για σας.
Χρ.Μ: Η συγγραφή για μένα είναι ανάγκη. Γράφω γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Ακόμα και αν δεν κατάφερνε καμία από τις ιστορίες μου να εκδοθεί και να φτάσει στα χέρια των αναγνωστών, θα συνέχιζα να γράφω για δική μου ευχαρίστηση.
Είμαι μαμά δύο αγοριών και αυτό τον καιρό ασχολούμαι κυρίως με την ανατροφή τους. Όταν τα παιδιά μου ήταν μικρότερα, συνήθιζα να σκαρφίζομαι μικρά παραμύθια για να τους ψυχαγωγώ, για να τρώνε όλο τους το φαγητό ή να πλένουν τα δόντια τους. Πέρα από τα παιδιά όμως, χρειαζόμουν και η ίδια ψυχαγωγία. Κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της συγγραφής για μένα, έγραφα κυρίως για τον εαυτό μου και χαίρομαι πολύ που τελικά κατέληξα να πετάω με το «Υδροπλάνο».
Και οφείλω να ομολογήσω ότι περιμένω ακόμα περισσότερα όμορφα ταξίδια, γιατί πρόκειται για έναν εκδοτικό που ενδιαφέρεται όχι μόνο για τον αναγνώστη, αλλά και για τον συγγραφέα, μια ομάδα υπέροχων ανθρώπων και εξαιρετικών επαγγελματιών που κινείται με ανοδική πορεία. Θα ήθελα να τους ευχαριστήσω όλους για την προσοχή που έδωσαν στο βιβλίο μου και για την ευκαιρία που μου πρόσφεραν, και ιδιαιτέρως την κυρία Αναστασία Κορινθίου, τη δική μας Αναστασία, που μου άνοιξε τις πόρτες αυτής της όμορφης «οικογένειας» και με δέχτηκε σε αυτήν με τόση αγάπη.
Πώς μπορούν οι αναγνώστες να επικοινωνήσουν μαζί σας;
Χρ.Μ: Μέσω της σελίδας μου στο facebook, Chrysa Miskou, να με ακολουθήσουν αν θέλουν στο Instagram στο όνομα miskouchrysa ή να έρθουν σε επικοινωνία με τις Εκδόσεις Υδροπλάνο.
Ευχαριστούμε πολύ και ευχόμαστε από όλη την ομάδα μας καλοτάξιδο το νέο σας έργο!
Χρ.Μ: Εγώ σας ευχαριστώ για την όμορφη κουβέντα μας!
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
