Τι είναι η αγάπη;
Τι είναι η αγάπη; Είναι μια αφηρημένη φιλοσοφική έννοια; Είναι η ίδια η ουσία που κινεί τον κόσμο; Είναι απλώς μια χημική αντίδραση που συμβαίνει στον οργανισμό μας ή είναι τελικά ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα που βρήκε τη θέση του στην κοινωνία;
Ό, τι κι αν είναι η αγάπη είναι αδιαμφισβήτητο πως έπαιξε καθοριστικό ρόλο στους διάφορους πολιτισμούς μας. Εξυψώθηκε σε κάθε μορφή τέχνης, υμνήθηκε από τους φιλοσόφους, τους συγγραφείς και τους ποιητές, διδάχθηκε από τις περισσότερες γνωστές θρησκείες και σίγουρα χύθηκε πολύ αίμα στο όνομά της.
Μύθοι, θρύλοι, ποιήματα, θεατρικά προσπάθησαν να την αποτυπώσουν και την ταξίδεψαν ανά τους αιώνες. Ο Όμηρος μας μιλάει για τον έρωτα της ωραίας Ελένης και του Πάρη, η Σαπφώ μας μυεί στον λεσβιακό έρωτα, ο Πλάτωνας διδάσκει την έννοια της πλατωνικής αγάπης, ο Σοφοκλής γράφει στην Αντιγόνη για τον ανίκητο έρωτα, ο Χριστός κηρύττει στο ευαγγέλιό Του την αγάπη ως την απόλυτη εντολή, ο Σαίξπηρ μιλάει για την καταδικασμένη αγάπη του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, αλλά και ο Καβάφης, ο Βιζυηνός και άλλοι ποιητές προβάλουν την ιερή αγάπη της μάνας για το παιδί της, όπως και ο Σολωμός και ο Βαλαωρίτης και άλλοι την αγάπη για την πατρίδα.
Υπάρχουν τόσα διαφορετικά επίπεδα και τόσες διαφορετικές εκφάνσεις της αγάπης που ακόμα και ο ορισμός της είναι αδύνατος. Πόσο διαφορετική ή ίδια είναι η αγάπη για τον σύντροφό μας, για το παιδί μας, για τους γονείς μας, για τον Θεό που πιστεύουμε, για τους φίλους μας, για την πατρίδα μας, για μια ιδέα ή μια τέχνη και ούτω καθεξής. Μπορεί ένα συναίσθημα να τα χωρέσει όλα αυτά; Κάποιοι ισχυρίζονται πως είναι τέτοια η δύναμη και η φύση της αγάπης που ακόμα και μετά το τέλος της ζωής μας συνεχίζει να υπάρχει. Πόσο παρήγορο θα ήταν αυτό για όλους όσους έχουν χάσει κάποιον αγαπημένο τους…
Αναρωτηθείτε πως θα ήταν η πορεία του ανθρώπου δίχως τη ρομαντική αγάπη, δίχως τον έρωτα στη ζωή του. Από τους αρχαίους προγόνους μας που τη διαχώρισαν σε “έρωτα” για να περιγράψουν τη σαρκική αγάπη, μέχρι τον μεσαίωνα και τη Γαλλία, όπου το έθιμο ήθελε τους νεόνυμφους για έναν ολόκληρο μήνα να πίνουν ένα ποτό με μέλι για να διαδώσουν έτσι τον μήνα του μέλιτος∙ η αγάπη αφήνει έθιμα, τελετουργίες, πρότυπα και διαμορφώνει τις εκάστοτε κουλτούρες.
Η αγάπη είναι ένα αφηρημένο ουσιαστικό, μια λέξη που δεν συνδέεται με τίποτα πραγματικό ή λογικό, αλλά και ένα μέσο με το οποίο η ύπαρξή μας και ο κόσμος μας επηρεάζονται αμετάκλητα από τη στιγμή που αγαπάμε.
