«Ό,τι αγαπώ το φέρνω μαζί μου», από τις εκδόσεις Διόπτρα. Μετά την «Υπόθεση Jacob», άλλο ένα βιβλίο του William Landay που μου άρεσε πολύ. Γενικά βρίσκω τον τρόπο που αναλύει τις ιστορίες του εξαιρετικό, σε κάθε βιβλίο έχει κάτι διαφορετικό να σου πει.
Προσωπική άποψη: Βίκυ Ζηλιασκοπούλου
Το μεγαλύτερο μέρος είναι κοινωνικό. Μαθαίνουμε την ιστορία αποσπασματικά, μέσα από την αφήγηση τεσσάρων διαφορετικών προσώπων, τριών μελών της οικογένειας και ενός φίλου. Μετακινούμαστε στον χρόνο μέσα από τις αφηγήσεις τους (όλες σε πρώτο πρόσωπο) και μαθαίνουμε την ιστορία της ζωής της Τζέιν και το πώς η εξαφάνισή της επηρέασε τις ζωές των κοντινών μελών της οικογένειας. Νομίζω ότι δεν μπορείς να μη συμπαθήσεις τη Μιράντα, το μικρότερο παιδί της οικογένειας που στην ουσία μεγάλωσε χωρίς τη μητέρα του…
Όπως κάθε αστυνομικός, γνωρίζει αυτή την ενοχή που σε ξεσκίζει εσωτερικά για κάθε άλυτη ή εσφαλμένα λυμένη υπόθεση. Η επίμονη ερώτηση του “αν δεν”. Η ντροπή της προσωπικής αποτυχίας. Ο Γκλόβερ είχε πάρει βαριά την υπόθεση. Είναι άλλο πράγμα όμως να έχεις μια αποτυχία κάποια στιγμή, όπως συμβαίνει σε όλους μας, και άλλο να ζεις χρόνο με τον χρόνο με αυτή, να την κουβαλάς πάνω σου και να τη χαϊδεύεις με τα δάχτυλά σου.
Όλο το βιβλίο είναι γραμμένο έτσι ώστε να μην μπορώ να καταλήξω αν όντως ο ένοχος της δολοφονίας είναι ο άντρας της Τζέιν. Είναι πολύ ωραίος ο τρόπος που περιγράφεται η αμφιταλάντευση των παιδιών τους και η αλλαγή στα συναισθήματά τους όσο μεγαλώνουν ή όταν εντοπίζεται το πτώμα της μητέρας τους. Μόνο στο τέλος αποκαλύφθηκε ο αληθινός ένοχος της δολοφονίας, σε όλο το βιβλίο άλλαζα άποψη όλη την ώρα.
Μου κάνει και πάλι εντύπωση πόσο έχουν γκριζάρει τα μαλλιά του, παρόλο που τον είχα ξαναδεί μόλις δύο εβδομάδες πριν. Πόσο γοητευτικός είναι, όμως- το είδος του ανθρώπου που όταν περνάς δίπλα του σκέφτεσαι: αυτός πρέπει να είναι κάποιος σημαντικός. Εκπλήσσομαι επίσης από το πόσο ελάχιστα νιώθω κάτι γι’ αυτόν σήμερα. Ούτε αγάπη, ούτε μίσος, ούτε θυμό, ούτε τίποτα. Είναι απλώς κάποιος που γνώριζα παλιά.
Δεν είναι πολύ γρήγορες οι εξελίξεις, δεν θα ταίριαζε κάτι τέτοιο στον τρόπο που είναι γραμμένο το βιβλίο, σίγουρα όμως δεν είναι καθόλου βαρετό. Απλά έχει δοθεί ο χρόνος στους αφηγητές να μας πουν την ιστορία τους ήρεμα και χωρίς βιασύνη. Έχει πολλούς διαλόγους που κάνουν τη ροή γρήγορη, όμως για κάποιο λόγο ο επιμελητής του βιβλίου δεν έχει βάλει ούτε παύλες ούτε εισαγωγικά κάθε φορά που μιλάει κάποιος, απλά αλλάζει η παράγραφος και αυτό κάποιες στιγμές ήταν ενοχλητικό, ειδικά προς το τέλος που οι διάλογοι καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος του κεφαλαίου.
Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα, πιο πολύ πλησιάζει στην ποιότητα του “Υπόθεση Jacob” και λιγότερο στη “Διπλή παγίδα”.
Περίληψη: Μια μητέρα εξαφανίζεται. Ένας πατέρας θεωρείται ένοχος. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη. Δεν υπάρχουν μάρτυρες. Για τα παιδιά υπάρχει μόνο αμφιβολία.
Ένα απόγευμα του Νοέμβρη του 1975 η δεκάχρονη Μιράντα Λάρκιν επιστρέφει από το σχολείο και βρίσκει το σπίτι τρομερά ήσυχο. Η μητέρα της λείπει. Τίποτε άλλο δεν είναι παράταιρο. Δεν υπάρχει κανένα σημάδι πάλης. Το χαρτζιλίκι που της έχει αφήσει η μαμά της παραμένει στο χολ, στο συνηθισμένο σημείο.
Έτσι ξεκινά ένα μυστήριο που θα διαρκέσει μια ζωή. Τι απέγινε η Τζέιν Λάρκιν;
Οι αστυνομικοί υποπτεύονται τον σύζυγο της Τζέιν. Ως συνήγορος υπεράσπισης, σίγουρα ο Νταν Λάρκιν είναι ο καταλληλότερος για να ξεφύγει από την αστυνομία. Όμως δεν βρέθηκαν στοιχεία που να τον συνδέουν με την εξαφάνιση και η υπόθεση σβήνει σιγά σιγά· παραμένει ένα μυστήριο που σιγοβράζει άλυτο. Τα τρία παιδιά της Τζέιν –ο Άλεξ, ο Τζεφ και η Μιράντα– αφήνονται στα χέρια ενός άντρα που μπορεί να έχει δολοφονήσει τη μητέρα τους.
Δύο δεκαετίες αργότερα ανακαλύπτονται τα λείψανα της Τζέιν Λάρκιν.
Η έρευνα αρχίζει ξανά. Τα παιδιά, ενήλικες πλέον, αναγκάζονται να διαλέξουν πλευρά.
Με τον πατέρα τους ή εναντίον του; Ένοχος ή αθώος; Και τι γίνεται αν κάνουν λάθος;
Μια ιστορία για τα οικογενειακά μυστικά και την εκδίκηση, αλλά και την αγάπη και την ενηλικίωση.
Στοιχεία του βιβλίου
Τίτλος: Ό,τι αγαπώ το φέρνω μαζί μου (All that is mine I carry with me)
Συγγραφέας: William Landay
Μετάφραση: Δημήτρης Αλεξίου
Εκδοτικός: Διόπτρα
Σελίδες: 448
Έκδοση: 18/10/2023
ISBN: 978-618-220-280-7
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Δημιουργία κεντρικής εικόνας: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
