Ποια είναι η κόκκινη λέξη που καθορίζει τη ζωή μας; «Αφιερωμένο στον γιο μου», ένας τίτλος καθοριστικός για το βιβλίο, ένας τίτλος που περιέχει τα πάντα, όλα τα συναισθήματα που μπορούν να αγκαλιάσουν το παιδί από την αγάπη του γονέα.
Προσωπική άποψη: Παρασκευή Παρίσση
Στην προκειμένη περίπτωση, του πατέρα στον γιο. Αναρωτιέμαι, υπάρχουν κανόνες για να είναι κάποιος ιδανικός πατέρας και τι είναι αυτό που θέλουν εντέλει τα παιδιά; Αγάπη, αφοσίωση και χρόνο με τους γονείς τους θέλουν, γιατί δεν μπορούν να κατανοήσουν τις υποχρεώσεις των μεγάλων.
Ο συγγραφέας κατάφερε να με παρασύρει στην ιστορία του Κένεθ από την αρχή, γιατί μου κλείδωσε όλα τα συναισθήματά μου από το πρώτο κεφάλαιο διαβάζοντας τη σκηνή της μάνας που εγκαταλείπει το παιδί της, το οποίο είναι πεσμένο μέσα στα λασπόνερα. Αυτό ήταν για εμένα… δεν χρειαζόταν κάτι άλλο για να κολυμπήσω μέσα στις σελίδες του βιβλίου. Επίσης, μου άρεσε η γραφή του πολύ, γιατί ήταν απλή, μεστή, αφηγηματική, με όμορφους διαλόγους που ξεδίπλωναν τους χαρακτήρες των ηρώων και ο αναγνώστης έχει τη δυνατότητα να κατανοήσει τις ενέργειες του πατέρα, του γιου, αλλά και του οικογενειακού και κοινωνικού περιβάλλοντος, γιατί η ιστορία ξεδιπλώνεται σε μία μικρή κωμόπολη, στο Μέινχοουμ, στη γενέτειρα του Κένεθ.
Όλοι κάνουμε λάθη στη ζωή μας. Το θέμα είναι να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να μην εγκλωβιζόμαστε σε αυτά.
Ο πατέρας του Κένεθ είναι διάσημος συγγραφέας, με πάρα πολλά βιβλία στο ενεργητικό του, αλλά δεν έχει επιτύχει στη σχέση του με τον γιο του, γιατί άραγε; Θα μπορέσει αυτή η σχέση να λυτρωθεί; Ο Κένεθ έχει την ευκαιρία να έρθει κοντά με την ψυχή του πατέρα του – θα μπορέσει να τα καταφέρει ή ο εγωισμός του είναι τόσο δυνατός, που τον έχει τυφλώσει; Αχ, αυτός ο εγωισμός, που τυφλώνει και καταστρέφει τον άνθρωπο, που δεν σε αφήνει να προχωρήσεις μπροστά, να έχεις όμορφες, υγιείς σχέσεις, αλλά σε κάνει να προτιμάς να ζεις στα σκοτεινά νερά, χωρίς να ξέρεις να κολυμπάς, και να πνίγεσαι.
Έτσι και ο Κένεθ, που παρόλο που είναι και ο ίδιος πατέρας, δεν έχει τη δύναμη να προχωρήσει, να δει καθαρά τους ανθρώπους που έχει δίπλα του, γιατί είναι πληγωμένος… Πόνο, θλίψη έχει στην καρδιά του και διακατέχεται από φόβο μήπως και αποδειχθεί η ήττα του και συνειδητοποιήσει ότι έκανε λάθος. Πρέπει να πολεμήσει τη θύελλα που έχει ξεσπάσει μέσα του, για να βρει γαλήνη και να λυτρωθεί. Μόνο αν καταλάβει τον πατέρα του θα ηρεμήσει… έτσι και αλλιώς, πάντα το νόμισμα έχει δύο όψεις, και όχι μόνο αυτή που βλέπουμε εμείς. Είμαι σίγουρη ότι μπορεί ο Κένεθ φαινομενικά να μισούσε τον πατέρα του, αλλά στην πραγματικότητα του έλειπε και τον λάτρευε.
Όταν αγαπάς κάτι, δεν το εγκαταλείπεις, προσπαθείς…
Μέσα από τους ήρωες των βιβλίων του πατέρα του και μέσα από τους φανατικούς αναγνώστες του, θα μπορέσει να ζήσει ένα συναισθηματικό ταξίδι με προορισμό τον ίδιο του τον εαυτό. Παλιές αγάπες θα βρεθούν μπροστά του, που θα τον συνταράξουν και θα τον κάνουν να κάνει ένα άλμα στην πορεία της ζωής του. Πάντα στην αγάπη δίνουμε και παίρνουμε πολλά, αλλά ποτέ δυο άνθρωποι δεν αγαπούν με την ίδια ένταση ο ένας τον άλλον, αλλά κάποιος λίγο πιο πολύ. Κάποια στιγμή ήθελα να τον ταρακουνήσω τον Κένεθ, για να συνέλθει και να δει καθαρά τι γίνεται γύρω του και να αλλάξει τις αποφάσεις του, γιατί θα ήθελα η εξέλιξη του έργου να ήταν διαφορετική, αλλά ο συγγραφέας επέλεξε άλλον επίλογο, λυτρωτικό μεν, αλλά ίσως λιγότερο ευτυχισμένο για τα μάτια του αναγνώστη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα βρει τον δρόμο του.
Στο βιβλίο, αγάπησα πάρα πολύ την ηλικιωμένη κυρία Νόρα, μία συμπαθητική γιαγιά με πόνο στην καρδιά αλλά με μεγάλη, ζεστή αγκαλιά που αν σε τυλίξει θα αποκοιμηθείς μέσα σε αυτήν. Η κυρία Νόρα θα βοηθήσει τον Κένεθ να βγάλει τα εσώψυχά του και θα παίξει καταλυτικό ρόλο στις αποφάσεις του.
Οι αναμνήσεις είναι σαν τα ποτάμια, μας παρασέρνουν με τα ορμητικά τους νερά.
Το βιβλίο το αγάπησα γιατί ο συγγραφέας έχει ενσωματώσει πολλά μηνύματα και αλληγορίες. Έχει πολλές μυρωδιές και αναμνήσεις από τις παιδικές ηλικίες, τονίζει ότι δίπλα από τη δόξα προχωράνε με σκυμμένο το κεφάλι η μοναξιά, η δυστυχία και η απελπισία. Όλη αυτή η ένταση, ο συναισθηματισμός και οι ακραίες αντιδράσεις έρχονται να σου δείξουν ότι ο σεβασμός, η υπομονή, η αγάπη, η επικοινωνία με τους άλλους, ο διάλογος είναι σημαντικά πράγματα που τα ξεχνάμε και ζούμε μόνοι μας μέσα στη μιζέρια και στον εγωισμό. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε τα παιδιά μας – πρέπει να είμαστε δίπλα τους, γιατί ο χρόνος περνάει και δεν ξαναγυρνάει.
Περίληψη: Ο Μάρτιν Κάμερον είναι ένας επιτυχημένος συγγραφέας αλλά δεν καταφέρνει να γεφυρώσει την απόσταση με τον γιο του Κένεθ, ο οποίος βουλιάζει κάθε μέρα ολοένα και περισσότερο στο έρεβος της μοναξιάς.
Τη μέρα που ο Κένεθ εγκαταλείπει το γραφικό Μέινχοουμ, ο Μάρτιν ξεκινά τη συγγραφή του βιβλίου “Αφιερωμένο στον γιο μου” στο οποίο καταθέτει σκέψεις και συναισθήματα που δεν είχαν ειπωθεί. Μετά την ολοκλήρωση του κύκνειου άσματός του ο διάσημος συγγραφέας κλείνει μια για πάντα τα μάτια του, αφήνοντας πίσω του έναν ανεξερεύνητο θησαυρό. Είκοσι χρόνια αργότερα, ο Κένεθ επιστρέφει στη γενέτειρά του για να συμπαρασταθεί στη μητέρα του Νταιάν, η οποία του παραδίδει το βιβλίο ξυπνώντας όλα εκείνα τα μορμολύκεια πλάσματα του παρελθόντος που ο ίδιος, όμως, δεν είναι ακόμη έτοιμος να αντιμετωπίσει.
Απογοητευμένος από τη ζωή του ψάχνει τον εαυτό του και γίνεται συνεργός σε ένα περίεργο συναισθηματικό παιχνίδι προσπαθώντας να λύσει γρίφους μέσα από τους ήρωες των βιβλίων του πατέρα του, οι οποίοι τον κατευθύνουν στο φως.
Θα καταφέρει να βρει το κουράγιο να διαβάσει το βιβλίο και να συγχωρήσει τον πατέρα του; Θα αναζωπυρώσει το πάθος για τη γυναίκα που κάποτε αγάπησε και πριν από πολλά χρόνια έσφιγγε στην αγκαλιά του;
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος : Αφιερωμένο στον γιο μου
Συγγραφέας: John Emmans
Εκδόσεις: Γράφημα
ISBN: 9786185271749
Ημ. Έκδοσης: 05/2019
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Επεξεργασία κεντρικής εικόνας: Νεκταρία Βαρσαμή – Πουλτσίδη
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
