Η Δέσποινα Χαραλάμπους συστήνεται στο αναγνωστικό κοινό με το βιβλίο της «Από τη μεριά του προβάτου» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Γραφή.
Προσωπική άποψη: Αγγελίνα Παπαθανασίου
Πρόκειται για μια συλλογή από 51 μικροδιηγήματα ή bonsai stories, όπως αλλιώς ονομάζονται. Ιστορίες πολύ μικρής φόρμας που χαρακτηρίζονται από φαντασία, χιούμορ, πρωτοτυπία.
Θεωρώ ότι είναι μια δύσκολη μορφή γραφής, αφού μέσα σε μικρό αριθμό λέξεων ο συγγραφέας καλείται να αναπτύξει μια ολοκληρωμένη ιστορία που θα κεντρίσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη.
Η συγγραφέας κινείται σε αυτή τη φόρμα με περισσή άνεση και δημιουργεί ιστορίες που ξεχωρίζουν, που εντυπώνονται και δημιουργούν αίσθηση.
Δυσκολευόταν πια να αναπνεύσει. Ήταν ήδη τρεις ώρες θαμμένη κάτω από τους σωρούς οικοδομικών υλικών μετά την κατάρρευση της τρίτης πτέρυγας του Νέου Μουσείου Επίκαιρης Τέχνης. Άκουγε από πάνω της μακρινές φωνές και χτυπήματα από σκαφτικά εργαλεία. Αυτά τα χτυπήματα της έδιναν κουράγιο ν΄ αντέξει. Μάλλον είχε σπάσει και τα δυο της πόδια, αλλά ευτυχώς δεν πονούσε. Για την ακρίβεια δεν αισθανόταν τίποτα από τη μέση και κάτω. Στο στόμα της είχε τη γεύση της λάσπης και κάποιου άλλου γλυκού υγρού που πιθανότητα θα ήταν αίμα.
Οι ιστορίες αναφέρονται στη μοναξιά, στις σχέσεις, στη ζωή, στον θάνατο και τον χρόνο, διανθισμένες με στοιχεία που σχετίζονται με τις ιδιότητες που συντροφεύουν τη συγγραφέα. Η τέχνη, ο κινηματογράφος, η αρχιτεκτονική. Ιστορίες που συμβαίνουν τώρα αλλά και σε ένα μέλλον δυστοπικό.
Σύντομες ιστορίες που όμως δημιουργούν αίσθηση.
Περίληψη: Έπιασα το βιβλίο με τα δυο μου χέρια για να πιστέψω ότι ήταν αληθινό. Γύρισα στο οπισθόφυλλο. Έλειπε το μισό –κάθετα-, έτσι όπως ήταν κομμένο καμία φράση δεν άρχιζε. Όλες τέλειωναν, η μία κάτω από την άλλη.
…εν θα έρθει ποτέ.
…ο όνειρο έσβησε.
…ην άγρια νύχτα.
…ύτρα του κακού.
…λον ποδοπατήθηκε.
…έτυχε η δοκιμή.
…ότε θα μιλήσεις;
…εννήθηκες λειψός.
Εγώ όμως τις θυμόμουν μία προς μία, ολόκληρες. Τι αναμνήσεις… Το ίδιο βιβλίο είχαμε στο πατρικό μου σπίτι -θαυμαστά ακέραιο μέχρι που έφυγα από κει-, ένα από τα τρία που χρησιμοποιούσε η μάνα μου για να μας δέρνει όταν γυρνούσαμε με τον αδελφό μου βρώμικοι και χτυπημένοι από τη βόλτα στη γειτονιά.
Δεν ξέρω αν ήταν σπουδαίο ή σπάνιο, κάτι σαν συμβουλές αυτοβελτίωσης θυμάμαι, γι αυτό το διάλεξε η μάνα μου μαζί με τα άλλα, τη «Δίκαιη Τιμωρία» και τον «Θηριοδαμαστή». Ναι, σωστά, ακριβώς αυτό είναι… ξεφύλλισα λίγο τις μέσα σελίδες, τούτο δω ήταν πιο καθαρό, αν και σκισμένο από πίσω. Οι μνήμες με κατέκλυσαν, δεν το είχα ξαναδεί από τότε, σχεδόν ένιωσα την αίσθηση των σελίδων στην πλάτη μου. «Γιατί το έπιασες με τα βρομόχερά σου; Είσαι μέσα στο αίματα ρε βλάκα», ο αδελφός μου με συνέφερε από την ονειροπόληση. «Ρίξτο κι αυτό μαζί με τα πτώματα στο διπλανό δωμάτιο. Έχω ήδη αδειάσει τη βενζίνη. Έλα, γρήγορα, πρέπει να την κάνουμε!»
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Από τη μεριά του προβάτου
Συγγραφέας: Δέσποινα Χαραλάμπους
Εκδόσεις: Γραφή
ΙSBN: 978-618-5638-35-1
Σελίδες: 116
Ημερομηνία έκδοσης: Μάρτιος 2023
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Επιμέλεια κεντρικής εικόνας: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
