“Γυναίκα σημαίνει πόνος”, η συλλογή διηγημάτων της Νέλλης Σπαθάρη με επίκεντρο και πρωταγωνίστρια τη γυναίκα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής.
Προσωπική άποψη: Βίκυ Ζηλιασκοπούλου
Τα περισσότερα από τα διηγήματα είναι στενάχωρα, σου δημιουργούν ένα σφίξιμο στο στομάχι, κάποια βγάζουν μια αγωνία. Άλλα είναι βίαια και αναφέρονται προφανώς σε βία που ασκείται σε γυναίκες, ενώ κάποια άλλα είναι απλά νοσταλγικά. Και ενδιάμεσα, υπάρχουν και ψήγματα από το χιούμορ της συγγραφέως που δίνουν άλλη ομορφιά στα κείμενα.
Κάποια που μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση είναι τα ακόλουθα:
Ο καθρέφτης: Περίεργο διήγημα, αλλιώς ξεκινά και αλλιώς εξελίσσεται, εντυπωσιακά καλή η έμπνευση της συγγραφέως.
Δέκα και δέκα: Πολύ σημαντικά αυτά που γράφει, αφού αναφέρεται σε γυναικοκτονίες που συνέβησαν τον 20ό αιώνα, και μάλιστα βάζει ως πρωταγωνίστριες τρεις πολύ γνωστές γυναίκες της εποχής.
Μα πόσο κρύο έκανε, Θεέ μου…: Μου άρεσε πολύ. Στην ουσία περιγράφει μια ανάμνηση της γυναίκας που πρωταγωνιστεί, αλλά κατάφερε να δώσει μέσα σε δύο σελίδες τα συναισθήματα τόσο του παρελθόντος όσο και του παρόντος. Το βρήκα γλυκό και στενάχωρο ταυτόχρονα.
Όταν ήταν νηφάλια, έδινε όρκους στον εαυτό της ότι θα ξεκόψει μαζί του. Ικέτευε τον εαυτό της να μην ξαναγυρίσει. Του υποσχόταν δωράκια. Αλλά, προτού μεθύσει, έμπαινε σε εκείνο το περίεργο φάσμα, όπου δεν λειτουργούσε η λογική και την οδηγούσε να ξανακατρακυλήσει στον εθισμό.
Με ακούς;: Καταπληκτικό διήγημα, εντελώς παράλογη η έμπνευση της βασικής πλοκής, ωστόσο το μήνυμα που προσπαθεί να περάσει είναι ξεκάθαρο. Εξαιρετικό, μου άρεσε πάρα πολύ.
Βιβλία, βιβλία, βιβλία: Γέλασα στ’ αλήθεια με αυτό. Ο πρωταγωνιστής δανείζει σε όλο τον κόσμο τα βιβλία του (καλό αυτό), αλλά έχει τη συνήθεια να περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια ό,τι έχει διαβάσει (κακό αυτό) χωρίς να τον νοιάζει αν ο συνομιλητής του θέλει να μάθει την εξέλιξη της υπόθεσης. Πολύ ωραίο, έκανα εικόνα τον πρωταγωνιστή να μιλάει και τον κόσμο να εκνευρίζεται, χώρια που μου άρεσαν οι αναφορές που κάνει στα μυθιστορήματα.
Εκείνο το απόγευμα που διέσχισε για πρώτη φορά την πόρτα του αγωνιστικού ομίλου ήταν σχεδόν φοβισμένη. Στη ζωή της όλη μόνο μουντζούρη και κοντσίτα είχε παίξει με τη γιαγιά της. Δεν θα ήταν υπερβολικό εάν παραδεχόταν πως μπέρδευε την πίκα με το σπαθί. Έδωσε τα στοιχεία της, πλήρωσε το αντίτιμο των είκοσι πρώτων μαθημάτων, της δώρισαν το πρώτο της τεράστιο βιβλίο με τεχνικές και συμβάσεις που θα έπρεπε να μελετήσει επιμελώς, διάλεξε ένα τραπέζι και κάθισε.
Saignant: Ανατριχιαστικό, αν και γρήγορα καταλαβαίνεις τι έχει συμβεί. Ωραίο μέχρι την τελευταία πρόταση.
Η βία κύκλους κάνει: Πολύ στενάχωρο. Είναι γραμμένο με τρόπο που περνάει πολλά μηνύματα αλλά μάλλον μου φάνηκε πολύ μικρό και πολύ έντονο για το μέγεθός του, δεν το ευχαριστήθηκα, θα το ήθελα λίγο πιο μεγάλο.
Made in Hong Kong: Άλλο ένα βίαιο διήγημα, μου άρεσε πιο πολύ όταν μιλούσε η γυναίκα, το βρήκα αρκετά άγριο όταν μίλησε ο άντρας. Ωραίο όμως.
Το ηθικό ανδροειδές: Διήγημα αφιερωμένο (από τη συγγραφέα) σε έναν άλλο συγγραφέα και σκέψεις για την ισότητα των δύο φύλων. Ωραίο.
Ένας άλλος καθρέφτης: Θέλω να πιστεύω ότι είναι υπερβολικά “τραβηγμένο” και βγαλμένο ολότελα από τις πιο μαύρες και απαισιόδοξες σκέψεις της συγγραφέως.
Περίληψη: Δεκαοκτώ διηγήματα για τη γυναίκα. Διηγήματα ρεαλιστικά, ανατρεπτικά, παραληρηματικά, δυστοπικά, φανταστικά, φαντασιακά… Γιατί η γυναίκα είναι ένα πολύ πλούσιο πλάσμα που πορεύεται σε έναν δύσκολο κόσμο και θέλει δύναμη για να φωτίσεις όλες της τις πλευρές.
Στοιχεία του βιβλίου
Τίτλος: Γυναίκα σημαίνει πόνος
Συγγραφέας: Νέλλη Σπαθάρη
Εκδοτικός: Ελκυστής
Σελίδες: 134
Έκδοση: 2023
ISBN: 978-618-210-122-3
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Δημιουργία εικόνας: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
