Ο Μάριος Φραγκούλης κατάγεται από την Κάσο της Δωδεκανήσου (από τη μεριά του πατέρα του). Γεννήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1966 στην τότε Νότιο Ροδεσία (νυν Ζιμπάμπουε) της Αφρικής, αλλά μεγάλωσε και πήγε σχολείο στην Αθήνα, όπου τον μεγάλωσαν η αδελφή της μητέρας του και ο άντρας της, τους οποίους και θεωρεί ως αληθινούς του γονείς.
Γράφει η Αγγελίνα Παπαθανασίου
Σπούδασε βιολί επί 12 χρόνια, στο Ελληνικό Ωδείο και στο Ωδείο Αθηνών. Σε ηλικία 11 ετών πραγματοποίησε την πρώτη του μικρή δισκογραφική δουλειά, τραγουδώντας τον ρόλο του Issachar στο μιούζικαλ του Andrew Lloyd Webber «Joseph and his amazing technicolour raincoat». Τότε πραγματοποίησε και την πρώτη του γνωριμία με το «Άξιον εστί» του Θεοδωράκη, όπου τραγούδησε ως σολίστ (το μέρος του λαϊκού τραγουδιστή).
Φοιτούσε σε αγγλικό σχολείο, που οργάνωνε τακτικά θεατρικές παραστάσεις, κι έτσι από πολύ νωρίς δοκίμασε τις δυνάμεις του σε πολλά έργα. Σε ηλικία 15 ετών ήταν ο κονφερανσιέ στο «Καμπαρέ» και 16 ετών έπαιξε τον Τόνυ στο «West Side Story». Το μέλλον του είχε αποφασιστεί: τέρμα το βιολί, ανήκε στο θέατρο!
Στα δεκαοκτώ του πήγε στο Λονδίνο για σπουδές στη δραματική και μουσική σχολή Guildhall School of Music and Drama, στο Barbican Centre, όπου στεγάζεται και το Βασιλικό Σαιξπηρικό Θέατρο. Εκεί έγινε φανερό πως η φωνή του είχε δυνατότητες πολύ ανώτερες από αυτές που απαιτεί το απλό θέατρο πρόζας ή ακόμα και το μουσικό θέατρο.
Τον Φεβρουάριο του 1988, ενώ ήταν στο Γ’ έτος της σχολής και χωρίς να έχει κάνει ποτέ σχετικά μαθήματα, συμμετείχε σε ακρόαση για την Υποτροφία Μαρία Κάλλας, την οποία μάλιστα κέρδισε. Λίγους μήνες αργότερα έλαβε μέρος σε ακρόαση για τον ρόλο του Marius, του νεαρού πρωταγωνιστή στο μιούζικαλ «Les Misérables» («Οι Άθλιοι»). Καθώς είχε τελειώσει τη δραματική σχολή και είχε αρχίσει τρεις ως τέσσερις μήνες νωρίτερα μαθήματα κλασικού τραγουδιού καθώς και γερμανικών, ήρθε η απάντηση: είχε πάρει τον ρόλο, και τον Δεκέμβριο του 1988, ο Μάριος Φραγκούλης έκανε την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση σ’ ένα από τα πιο επιτυχημένα μουσικά θεάματα του λονδρέζικου West End.
Με το τέλος των παραστάσεων των «Αθλίων», τον Δεκέμβριο του 1989, ο Μάριος άφησε το Λονδίνο, πηγαίνοντας στην Ιταλία, στην Ακαδημία Βέρντι στο Μπουσσέτο, γενέτειρα του συνθέτη, με δάσκαλο τον περίφημο τενόρο Κάρλο Μπεργκόντσι. Έξι μήνες αργότερα πήρε το δίπλωμά του από την Ακαδημία. Όσο ήταν στην Ιταλία συνάντησε έναν άλλο κορυφαίο τενόρο, τον Αλφρέντο Κράους, από τον οποίο ζήτησε να του διδάξει τις λεπτομέρειες της φημισμένης τεχνικής του. Χάρη στην υποτροφία Κάλλας, ο Μάριος μπόρεσε να το πετύχει αυτό, ακολουθώντας τον δάσκαλό του σε όλες του τις επαγγελματικές εμφανίσεις.
To 1992 κέρδισε την υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση, με τη βοήθεια της οποίας συνέχισε τις σπουδές του στην όπερα στην περίφημη σχολή Juilliard της Νέας Υόρκης, με την καθηγήτρια φωνητικής Dodi Protero, στην οποία τον είχε συστήσει η μέτζο-σοπράνο Marilyn Horne, άλλη μία προσωπικότητα του λυρικού θεάτρου που πίστεψε σ’ αυτόν και τον βοήθησε αρκετές φορές στη δύσκολη περίοδο των σπουδών και των αποφάσεων. Στην Αμερική έμεινε τρία χρόνια, εποχή μεγάλης οικονομικής δυσκολίας, σπουδάζοντας και δουλεύοντας παράλληλα σε παιδικό σταθμό.
Το 1994 κέρδισε τον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Luciano Pavarotti στη Φιλαδέλφεια των Η.Π.Α. – ο πρώτος Έλληνας που διακρίθηκε στον διαγωνισμό αυτό, ο οποίος αναδεικνύει 34 νικητές σε διάφορες φωνητικές κατηγορίες από 4.000 συμμετέχοντες απ’ όλο τον κόσμο.
Το ντεμπούτο του στην Ελλάδα έγινε το 1993, όταν συμμετείχε σε μια συναυλία στη μνήμη της Μαρίας Κάλλας που έγινε στο Μέγαρο Μουσικής. Το καλοκαίρι του 1996 εμφανίστηκε τρεις φορές στο Ηρώδειο: στις 10 Ιουλίου στη βραδιά αφιέρωμα στον Λέοναρντ Μπέρνσταϊν και στις 4 και 5 Σεπτεμβρίου στη “Λειτουργία του Ορφέα” του Γιάννη Μαρκόπουλου.
Ο Μάριος Φραγκούλης έχει την ικανότητα να τραγουδά σε περισσότερες από πέντε γλώσσες και είναι ιδιαίτερα αγαπητός τόσο για τις φωνητικές και υποκριτικές του ικανότητες, όσο και για τον εξαιρετικό του χαρακτήρα. Ο κατάλογος των φιλανθρωπικών πρωτοβουλιών που έχει υποστηρίξει όλα αυτά τα χρόνια είναι μακρύς και περιλαμβάνει το Ίδρυμα Λευχαιμίας Jose Carreras, Give US Your Poor, The Jericho Project, το Κέντρο Ειρήνης του Δαλάι Λάμα, την UNESCO και πολλές άλλες.
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Πηγές:https://www.mariofrangoulis.com/
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
