Από τις Εκδόσεις Αγγελάκη κυκλοφορεί το βιβλίο της εκπαιδευτικού και συγγραφέως Μαρίας Ζαφειρίου «Μια Σκιαχτροπολιτεία». Εικονογράφος του βιβλίου ο μαθητής Προκόπης-Μάριος Χατζηφώτης, μόλις εννέα ετών. Το βιβλίο προλογίζει η Περιφερειακή Δ/ντρια Α’θμιας και Β’θμιας εκπαίδευσης Βορείου Αιγαίου Μαρία Παπαδανιήλ.
Προσωπική άποψη: Αγγελίνα Παπαθανασίου
Αφηγήτρια της ιστορίας η Αφροδίτη, που γυρίζει πίσω στην παιδική της ηλικία και μας μιλάει για το σκιάχτρο που είχαν στο χωράφι τους για να προστατεύει τους φυτεμένους σπόρους από τα πουλιά και τα ζώα της περιοχής. Η κοπέλα είχε ιδιαίτερο δέσιμο με το σκιάχτρο.
Οι γονείς μου πρέπει να είχαν αντιληφθεί τους δεσμούς φιλίας που άρχισαν να αναπτύσσονται μεταξύ μας, αλλά δεν μου έλεγαν τίποτα. Ίσως γιατί ήξεραν ότι το σκιάχτρο μας έπαιζε ξεχωριστό ρόλο στη ζωή μου. Ίσως πάλι τώρα που μεγάλωσα μπορώ να καταλάβω τη συμπεριφορά μου αυτή. Το έβλεπα σαν παρηγοριά, σαν όμοιο με μένα, αφού κι εγώ, σε αντίθεση με το όνομά μου Αφροδίτη ένιωθα αδικημένη από τη φύση.
Κάποια στιγμή, τα σκιάχτρα θα δώσουν τη θέση τους στις αυτόματες μηχανές που βγάζουν εκκωφαντικούς ήχους και τρομάζουν τα πουλιά. Θα μαζευτούν όλα και θα στοιβαχτούν σε μια μεγάλη αποθήκη που είχε η οικογένεια της Αφροδίτης.
Τι θα συμβεί όμως στα μποστάνια όταν τα σκιάχτρα δεν θα υπάρχουν πια; Θα γλιτώσουν άραγε από την πυρά όπου οι κάτοικοι ετοιμάζονται να τα ρίξουν;
Πρόκειται για ένα βιβλίο που επιδέχεται πολλαπλές αναγνώσεις. Πολλά τα μηνύματα που περνά η συγγραφέας στους αναγνώστες της. Κατ’ αρχάς, γνωρίζει στα παιδιά που ζουν στα μεγάλα αστικά κέντρα και δεν έχουν καταγωγή από κάποιο χωριό τη χρησιμότητα του σκιάχτρου στην προστασία των καλλιεργειών από τα πουλιά. Εικόνες από την αγροτική ζωή περνάνε μπροστά από τα μάτια τους.
Η συγγραφέας μέσα από το κείμενό της προωθεί την ενσυναίσθηση, τον σεβασμό και την αγάπη. Αφυπνίζει τα παιδιά για τη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου όπου θα κυριαρχεί η αγάπη και ο σεβασμός. Τα παιδιά δεν είναι παθητικοί παρατηρητές στο βιβλίο της, αλλά πλάσματα που δίνουν μαθήματα στους ενήλικες.
Πολύ όμορφη είναι και η εικονογράφηση του βιβλίου -από ένα εννιάχρονο αγόρι που φοιτά στη Γ’ τάξη του 9ου Δημοτικού Σχολείου Μυτιλήνης, διδάσκεται σχέδιο και ακουαρέλα στο εργαστήρι του ζωγράφου Δημήτρη Καλαντζάκη κι ονειρεύεται να γράψει και να εικονογραφήσει τη δική του ιστορία- που κουμπώνει στο κείμενο και δημιουργεί ένα καλαίσθητο αποτέλεσμα.
Περίληψη:
Αφήστε με να σας
αφηγηθώ πώς ένα σκιάχτρο
κατάφερε να πάρει τη θέση
που του αναλογεί στον κόσμο
των ανθρώπων.
Ήταν μόνο ένα σκιάχτρο!
Ένα όμορφο άσχημο σκιάχτρο γεμάτο δύναμη για ζωή. Αν και είχε αποστεωμένο, αχυρένιο σώμα, είχε πίστη στην αποστολή του, να διώχνει τα πουλιά και να φυλάσσει τη σοδειά. Ήταν ο θεματοφύλακας του μποστανιού του αφέντη του. Νύχτα μέρα φόβιζε τα πετούμενα τ’ ουρανού, τα τρωκτικά και τις αλεπούδες, που δεν έχαναν την ευκαιρία να επιχειρούν στο χωριό μας αναζητώντας την τροφή τους. Αν και «δερνόταν» από τους αέρηδες και τη βροχή, που ήθελαν να το αφανίσουν, εκείνο αντιστεκόταν με σθένος, γι’ αυτό και δίκαια το θεωρούσαν οι κάτοικοι του χωριού ως τον ακοίμητο φρουρό του κάμπου…
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Μια Σκιαχτροπολιτεία
Συγγραφέας: Μαρία Ζαφειρίου
Εικονογράφος: Προκόπης-Μάριος Χατζηφώτης
Εκδόσεις: Αγγελάκη
ISBN: 978-960-616-266-4
Σελίδες: 30
Ημερομηνία έκδοσης: Απρίλιος 2022
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
