Η αλήθεια κρύβεται, το παρελθόν γυρίζει, οι σκιές απλώνονται. Το «Μην κοιτάξεις πίσω» της Ελευθερίας Μεταξά ανοίγει δρόμο χωρίς επιστροφή. Η Φαίδρα ζει, δουλεύει, ξεχνά. Ένα βράδυ, ένας άντρας εμφανίζεται, μιλά, προειδοποιεί. Οι λέξεις του σπάνε τη σιωπή, ξυπνούν μνήμες, οδηγούν στην αναζήτηση. Επανακυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μίνωας.
Προσωπική άποψη: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Από την πρώτη σελίδα, ένιωσα πως ήμουν μπλεγμένη σε κάτι σκοτεινό και έντονο. Η Φαίδρα, με μια ζωή που φαινόταν τόσο ήρεμη και σταθερή, θα αντιμετωπίσει μια ξαφνική αναταραχή που την αναγκάζει να ανακαλέσει μνήμες που είχε ξεχάσει. Ξαφνικά, η ζωή της ανατρέπεται και δεν υπάρχει επιστροφή.
Ένας άντρας φτάνει βαριά τραυματισμένος στα Επείγοντα του νοσοκομείου όπου εργάζεται η Φαίδρα ως νοσηλεύτρια και ανατρέπει την ήρεμη ζωή της με μία και μόνη του φράση: «Μην κοιτάξεις πίσω, μπουγαρίνι»… Μου άρεσε ο τρόπος που η συγγραφέας άρχισε την ιστορία, με τον Παύλο να φτάνει στο νοσοκομείο, πληγωμένος και γεμάτος αγωνία, φέρνοντας μαζί του μια προειδοποίηση που θα αλλάξει τα πάντα.
Ένα ορφανοτροφείο στο νησί, ένας παιδικός έρωτας, η προδοσία του άντρα που αγάπησε όσο τίποτε στη ζωή της, ένας στυγερός εγκληματίας, οι γονείς που δεν γνώρισε αλλά και ένα μυστικό που τη στοιχειώνει, θα τη φέρουν αντιμέτωπη με το παρελθόν και το παρόν της.
Αλλά όσο διάβαζα το «Μην κοιτάξεις πίσω», καταλάβαινα όλο και περισσότερο ότι η Φαίδρα δεν ήταν απλώς η νοσοκόμα που κάνει τη δουλειά της. Η ιστορία της είναι συνυφασμένη με την Κεφαλονιά, ένα μέρος γεμάτο μυστικά και σκοτεινές γωνιές. Στο μυαλό της αναδύονται εικόνες από το ορφανοτροφείο, που μου φάνηκαν σχεδόν ζωντανές, σαν να μπορούσα κι εγώ να ακούσω τις σιωπές και τα κρυμμένα εγκλήματα. Μου άρεσε η ένταση που υπήρχε σε κάθε νέο στοιχείο που έβγαινε στην επιφάνεια και καταλάβαινα πόσο πολύ την άγχωναν όλες αυτές οι ερωτήσεις που δεν είχαν απαντήσεις. Γιατί για να τα καταφέρει να ρίξει φως στα αίτια του θανάτου του φίλου της Παύλου, θα πρέπει να παρακούσει τη συμβουλή του και να βουτήξει στο παρελθόν, αγνοώντας τους θανάσιμους κινδύνους για την ίδια της τη ζωή. Θα βρει τη δύναμη να την αντέξει και να φτάσει ως το τέλος;
Αν με ρωτάς, η στιγμή που ο Δημήτρης μπαίνει στη ζωή της είναι σαν ο αναγνώστης να παίρνει ανάσα. Όμως αυτός ο «αέρας» δεν κρατά πολύ. Στην πορεία, η εμπιστοσύνη αρχίζει να κλονίζεται κι οι σχέσεις περνούν από την αμφιβολία στο χάος. Τα μυστικά που όλοι κρύβουν, η ένταση πίσω από κάθε βλέμμα, με έκαναν να νιώθω πως οι αποκαλύψεις θα μας στείλουν σε έναν δρόμο από τον οποίο δεν θα επιστρέψουμε ποτέ πίσω.
Κάθε νέα σελίδα στο «Μην κοιτάξεις πίσω» είχε έναν τρόπο να σε παρασύρει, να σε κάνει να θες να διαβάσεις το επόμενο κεφάλαιο, χωρίς να το σκεφτείς. Η γραφή είναι τόσο δυνατή και γεμάτη ανατροπές, που δεν υπήρχε στιγμή να χαλαρώσω. Μου άρεσε το πώς όλα τα κομμάτια της ιστορίας συνέκλιναν, φέρνοντας τη Φαίδρα αντιμέτωπη με το αναπόφευκτο. Οι λέξεις της συγγραφέως ήταν σχεδόν «ωμές», φέρνοντας μπροστά μου όχι μόνο την αλήθεια της Φαίδρας, αλλά και τη δική μου αλήθεια για τα μυστικά που όλοι κρύβουμε.
Το νησί της Κεφαλονιάς, με τις όμορφες αλλά και τρομακτικές εικόνες του, απέκτησε μια νέα διάσταση. Ήταν το μέρος όπου η αλήθεια θα έβγαινε στην επιφάνεια, χωρίς να αφήνει περιθώρια για ψέματα ή ελπίδες. Η Φαίδρα, αναζητώντας τις απαντήσεις για το παρελθόν, έπρεπε να αντιμετωπίσει τις επιλογές της και τις θυσίες που ήρθαν μαζί τους. Αυτές οι στιγμές με συγκλόνισαν και ένιωσα πως η ζωή της είναι πραγματικά μια σειρά από αδιάκοπες αποφάσεις που θα την καθορίσουν για πάντα.
Όσο προχωρούσα την ανάγνωση στο «Μην κοιτάξεις πίσω», η ένταση γινόταν αμείλικτη. Όλα τα κομμάτια της ιστορίας έμπαιναν στη θέση τους, φέρνοντας την ανατροπή που όλοι περίμεναν, αλλά κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί. Η Φαίδρα έφτανε στην κάθαρση με έναν τρόπο που δεν ήταν καθόλου εύκολος, αλλά και πάλι υπήρχε κάτι στην ιστορία που με έκανε να νιώσω πως όλα αυτά ήταν απαραίτητα για να φτάσει στην αλήθεια. Ένιωθα ότι το βιβλίο μου άνοιγε πόρτες και παράθυρα στην πραγματικότητα, ακόμα κι αν αυτή ήταν σκληρή και επώδυνη.
Η πορεία της Φαίδρας δεν ήταν απλή και αυτή η πραγματικότητα ερχόταν με το δικό της τίμημα. Το μυστήριο ξεδιπλωνόταν, με την αλήθεια τελικά να φτάνει, αλλά με τον πιο επώδυνο τρόπο. Ήταν μια ιστορία που με συντάραξε και μου έδωσε πολλά να σκεφτώ, για το πόσο πολύ το παρελθόν μπορεί να καθορίσει το μέλλον και για το πόσο βαρύς είναι ο φόρος της αλήθειας. Αν αγαπάς τη γραφή της κυρίας Μεταξά, τότε θα απολαύσεις και το «Μην κοιτάξεις πίσω».
Περίληψη: Ένας άντρας φτάνει βαριά τραυματισμένος στα Επείγοντα του νοσοκομείου όπου εργάζεται η Φαίδρα ως νοσηλεύτρια και ανατρέπει την ήρεμη ζωή της με μία και μόνη του φράση: «Μην κοιτάξεις πίσω, μπουγαρίνι».
Όταν εκείνος πεθαίνει, αφού πρώτα της αποκαλύπτει ότι δεν ήταν άλλος από τον παιδικό της φίλο Παύλο, η Φαίδρα αποφασίζει να ρίξει φως στα αίτια του θανάτου του αλλά και να συνεχίσει το δύσκολο έργο του, οδηγώντας έναν εγκληματία στη δικαιοσύνη. Μόνο που, για να τα καταφέρει, θα πρέπει να παρακούσει τη συμβουλή του και να βουτήξει στο παρελθόν, αγνοώντας τους θανάσιμους κινδύνους για την ίδια της τη ζωή.
Ένα ορφανοτροφείο στην Κεφαλονιά, ένας αδίστακτος εγκληματίας, οι γονείς που ποτέ δεν γνώρισε, μια γυναίκα με σημαδεμένο πρόσωπο κι ένα μυστικό θα αποτελέσουν τα βασικά κομμάτια του παζλ που καλείται η Φαίδρα να ολοκληρώσει προκειμένου να ανακαλύψει την αλήθεια.
Μια αλήθεια, όμως, που θα την πονέσει και θα τη φέρει αντιμέτωπη με την ίδια της την ύπαρξη. Θα βρει τη δύναμη να την αντέξει και να φτάσει ως το τέλος; Ένας μόνο τρόπος υπάρχει για να τα καταφέρει, παρότι όλοι της φωνάζουν να μην το κάνει:
να κοιτάξει πίσω…
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Μην κοιτάξεις πίσω
Συγγραφέας: Ελευθερία Μεταξά
Εκδόσεις: Μίνωας
ISBN: 978-618-02-5620-8
Σελίδες: 400
Ημερομηνία έκδοσης: 2025
Επιμέλεια: Ζωή Τσούρα
Δημιουργία κεντρικής εικόνας: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
