Από τις Εκδόσεις Νίκας κυκλοφορεί το βιβλίο «Να θυμηθώ να (ΜΗ) φάω» που έγραψε η συγγραφέας, επιμελήτρια και μεταφράστρια Στεύη Τσούτση.
Προσωπική άποψη: Αγγελίνα Παπαθανασίου
Λένε ότι ένα παιδί που δεν το αποδέχτηκαν, τρέχει μια ζωή να φτάσει κάπου. Ένα τέτοιο παιδί ήταν και η ηρωίδα της συγγραφέως, η Σμαραγδή. Βίωσε την απαξίωση του πατέρα της, τόσο στην παιδική και εφηβική ηλικία, αλλά ακόμη και όταν ενηλικιώθηκε. Το σώμα της δεν ανταποκρινόταν στα πρότυπα του πατέρα της. Γυμναστής ο ίδιος, απεχθανόταν το πάχος. Την παρατηρούσε συνεχώς, τη ζύγιζε με το μάτι αλλά και κυριολεκτικά. Ακόμη και λίγες ώρες πριν φύγει ο ίδιος από τη ζωή, έκανε αρνητικά σχόλια για το σώμα της.
Ποτέ δεν είχαμε και πολλά πολλά με τον πατέρα μου. Τον απασχολούσε ο αδελφός μου κι όλα τα αθλήματα με τα οποία καταπιανόταν. Τον έτρεχε σε προπονήσεις, αγώνες, προετοιμασίες. Μετρούσε χρόνους, δάκρυα και μετάλλια. Ήταν πολύ δεμένοι μεταξύ τους, για αυτό κι έγιναν τόσο ίδιοι. Τότε ακόμη δεν είχαμε συγκρούσεις τους στο σπίτι. Πολύ αργότερα η ομοιότητά τους έγινε ανταγωνιστικότητα, συγκρίσεις και καυγάδες.
Η συγγραφέας γράφει μια συγκλονιστική νουβέλα μέσα στην απλότητα του λόγου της. Πόσες αλήθειες δεν κρύβονται στις σελίδες του βιβλίου της;
Η κακοποίηση ενός παιδιού δεν είναι μόνο σωματική. Είναι και λεκτική. Οι λέξεις, οι φράσεις που βγαίνουν από το στόμα ενός γονέα και δεν περιέχουν αγάπη, μοιάζουν με μαχαίρια που καρφώνονται στην καρδιά του παιδιού. Εκεί δημιουργείται μόνιμα μια ανοιχτή πληγή που αρνείται να γιατρευτεί.
Η ηρωίδα της, η Σμαραγδή, είναι μια γυναίκα με χαμηλή αυτοεκτίμηση, άτολμη. Μαθημένη να καταπιέζει τα συναισθήματά της. Να μην αντιδρά. Να ντρέπεται για το σώμα της και να βρίσκει παρηγοριά στο φαγητό.
Όταν έχω τις μαύρες μου, όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, σκέφτομαι πως καλύτερα να περισσέψει φαγητό παρά να λείψει. Τίποτα όμως δεν περισσεύει. Ξέρω πως θα φάω μέχρι να πονέσει η κοιλιά μου. Έτσι, ο πόνος θα μετακινηθεί από την καρδιά.
Δεν είναι όμως μόνο η κεντρική ηρωίδα του βιβλίου που αντιμετωπίζει θέματα με το βάρος της. Μέσα από τις δευτεραγωνίστριες, η συγγραφέας θίγει πολλά ακόμα ζητήματα που σχετίζονται με τη μάχη πολλών γυναικών με το βάρος τους, όπως η κατανάλωση χαπιών αδυνατίσματος και οι επιπτώσεις τους στην υγεία, οι διατροφικές διαταραχές κ.ά.
Ένα βιβλίο σύγχρονο, αληθινό, με χιούμορ και σαρκασμό, που διαβάζεται απνευστί και δημιουργεί έντονα εναλλασσόμενα συναισθήματα στους αναγνώστες του. Αξίζει να το διαβάσετε.
Περίληψη: Ένα κόκκινο κουτί και µία διαθήκη. Ανάµεσά τους καθρέφτες που µιλούν και όνειρα που διαµαρτύρονται.
Η Σµαραγδή πρέπει να θυµηθεί να ΜΗ φάει.
Η Καλλίστη πρέπει να θυµηθεί να φάει.
Η ∆ανάη ταλαντεύεται: να φάει ή να ΜΗ φάει;
Τρεις γυναίκες «τρώνε» τα συναισθήµατά τους, καταπιεσµένες σε έναν κόσµο γεµάτο «µη», που τις κρίνει για την εικόνα τους. Αναζητούν το δικό τους προσωπικό «τέλειο» και τον τρόπο να είναι ευτυχισµένες. Το δικαιούνται.
Η Στεύη Τσούτση γράφει για τις #Αλήθειες_Γυναικών, θίγοντας µέσα από τις ηρωίδες της θέµατα επίκαιρα, όπως το body shaming, οι διατροφικές διαταραχές, η ανοχή σε τοξικές σχέσεις και η χαµηλή αυτοεκτίµηση. Στο «Να θυµηθώ να (µη) φάω» το ζητούµενο είναι ένα και σηµαντικό: «Θα µε αγαπήσω. Κι ό,τι δεν µου αρέσει, θα το αλλάξω. Μπορώ».
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Να θυμηθώ να (ΜΗ) φάω
Συγγραφέας: Στεύη Τσούτση
Εκδόσεις: Νίκας
ISBN: 978-960-296-437-8
Σελίδες: 128
Ημερομηνία έκδοσης: Ιανουάριος 2023
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Επιμέλεια κεντρικής εικόνας: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
