O θρύλος που συνδέεται με το γεφύρι του Μαυρωτά. Για να συνδέσουν τις όχθες του ποταμού Ενιπέα, οι κάτοικοι του Λιτόχωρου έχτισαν δύο πέτρινα γεφύρια, που όπως συμβαίνει τακτικά στον βαλκανικό τουλάχιστον χώρο, συνδέθηκαν με θρύλους και παραδόσεις. Ένα από αυτά είναι το γεφύρι του Μαυρωτά. Το γεφύρι του Μαυρωτά συνδέεται με έναν θρύλο της περιοχής από την πρώιμη περίοδο της Τουρκοκρατίας.
Γράφει η Αγγελίνα Παπαθανασίου
Ο Μαυρωτάς ήταν ένα γενναίο παλικάρι από γενιά Σαρακατσαναίων. Μια μέρα, καβάλα στο άλογό του, στο χωριό Μαλαθριά εκεί στα ριζά του Ολύμπου, συναπαντήθηκε με τον Μπέη στον οποίο ανήκαν τα βοσκοτόπια όπου έβοσκαν και τα δικά του πρόβατα, πληρώνοντας το σχετικό «χαράτσι». Παρέλειψε να ξεπεζέψει και να κάνει τον επιβαλλόμενο «τεμενά», όπως όριζε το τυπικό της συμπεριφοράς των ραγιάδων προς τους Τούρκους αφέντες. Ο Μπέης του έκανε τη σχετική παρατήρηση. Εκείνος όμως και πάλι δεν συμμορφώθηκε. Τον χαιρέτησε απλώς, χωρίς να ξεπεζέψει και να του κάνει «τεμενά». Προσπάθησε, μάλιστα, να προσπεράσει. Τότε ο Τούρκος, θεωρώντας τη συμπεριφορά του ραγιά προσβολή προς το πρόσωπό του, πυροβόλησε με στόχο το άλογό του.
Έτσι, σαν σκοτωνόταν το άλογο του γκιαούρη, υποχρεωτικά αυτός θα ξεπέζευε. Αλλά ο Μαυρωτάς, μη χάνοντας καιρό, απάντησε μ’ έναν πυροβολισμό. Η σφαίρα βρήκε κατάστηθα τον Μπέη. Το μέρος που έγινε το κακό ήταν ερημικό. Μάρτυρας δεν υπήρχε. Ο Μαυρωτάς τράβηξε το πτώμα κάτω από έναν θάμνο και κίνησε για το κονάκι του, όπου εκμυστηρεύτηκε στη μάνα του όσα συνέβησαν, καθώς και την απόφασή του να γίνει κλέφτης. Κατάφερε μάλιστα σημαντική δράση κατά των κατακτητών και υπέρ του κατατρεγμένου ελληνισμού.
Κάποτε, ύστερα από μια άγρια και αδιάκοπη καταδίωξη, περικυκλώθηκε από πολυάριθμα τούρκικα στρατεύματα στο σημείο του γεφυριού, και οι διώκτες του πίστεψαν πως έφτασε η στιγμή της σύλληψής του, μια και από την πλευρά του Ενιπέα ήταν αδύνατο να διαφύγει. Ο ριψοκίνδυνος όμως κλέφτης του Ολύμπου, που ήξερε καλά τον τόπο και τις ικανότητές του, πήρε μια γρήγορη και τολμηρή απόφαση και, παίρνοντας φόρα, πήδησε πάνω από το άνοιγμα των 5 περίπου μέτρων που έχει το φαράγγι του Ενιπέα στο σημείο αυτό, αφήνοντας άναυδους τους Τούρκους διώκτες του.
Στο σημείο αυτό έχτισε αργότερα με έξοδά του, σαν τάμα στην Παναγιά για τη σωτηρία του, το ομώνυμο γεφύρι, που σώζεται μέχρι σήμερα στο μέσο περίπου των στρατιωτικών εγκαταστάσεων.
Πηγή: https://ellas2.wordpress.com/
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
