Μόλις έκλεισα τον Σκιαμάχο, άνοιξα το δεύτερο μέρος της σειράς «Δεσμώτες της Στάχτης» του Ευάγγελου Τσατσαλή, με τίτλο«Ψυχομηνία», και μπήκα ξανά στο Έζαιθυρ για την επόμενη περιπέτειά μου. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πηγή.
Προσωπική άποψη: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Η ιστορία προχωρά και δεν χαρίζεται. Οι μάγοι λιγοστεύουν μετά τις κινήσεις της Σίλερντ, ενώ στην κορυφή ενός ζιγκουράτ, μέσα στην έρημο, κάτι παλιό και ανήσυχο παλεύει να λυτρωθεί, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει αλυσίδες για όλους τους άλλους. Αθάνατοι μετρούν δυνάμεις, θνητοί παλεύουν να κρατήσουν την ανθρωπιά τους, ο κόσμος κλυδωνίζεται. Η φωτιά δεν σβήνει· μόνο αλλάζει χέρια.
Οι διαδρομές των ηρώων τραβούν γραμμές πάνω στον ίδιο χάρτη. Ο Ρέανταν και ο Νάκραροτ παλεύουν με ό,τι άφησαν πίσω οι οικογένειες, με οργή που ζητά στόχο και με μνήμη που δαγκώνει. Ο Γιούρακ και ο Κράφιν επιμένουν να ονειρεύονται ένα αύριο που δεν ζητά άδεια, την ώρα που τα μέτωπα ανοίγουν. Η Λόρβα σκάβει χώρο μέσα στις σκιές των δυνατών και η Σαρέσμιρα σηκώνει βάρη που δεν διάλεξε. Δεν υπάρχουν βιτρίνες εδώ· υπάρχουν πράξεις, κόστος, συνέπειες.
Παραμένουμε σε πρώτο πρόσωπο με πολλαπλές οπτικές, όμως η κίνηση δείχνει πιο ώριμη: οι μετατοπίσεις ανάμεσα στις φωνές δίνουν παλμό, η δράση δεν πνίγει την κατανόηση και οι εσωτερικές ρωγμές των ηρώων σπρώχνουν την πλοκή, χωρίς να την καθυστερούν. Η μαγεία λειτουργεί σαν δύναμη που καίει και σώζει μαζί, με σκηνές που «χτυπούν» καθαρά. Κι από κάτω, μύθοι και ιδέες, ο Δημιουργός και ο Καταστροφέας, τα Σθαμιόις που δίνουν βάθος σε ένα σύμπαν που δεν στηρίζεται απλώς σε ονόματα, αλλά σε κανόνες και μνήμη.
Θεματικά, το βιβλίο δουλεύει στη ζώνη του γκρίζου. Εξουσία που αλλοιώνει, αθανασία που διαβρώνει, εκδίκηση που ζητά αίμα αλλά αφήνει κενό, και μέσα σε όλα αυτά, η μικρή, πεισματάρα αξία του να μένεις άνθρωπος. Η «Ψυχομηνία» μιλά για την οργή που σηκώνουν οι ψυχές όταν κάποιος τις στριμώχνει. Τα όνειρα δίνουν πυξίδα, οι εφιάλτες απαιτούν λογαριασμό.
Αν κάτι δεν μου άρεσε τόσο είναι ότι οι οπτικές γωνίες των ηρώων αλλάζουν συχνά, επειδή θα ήθελα να πάρω μια ανάσα παραπάνω, θα τόνιζε ακόμα πιο έντονα τις αντιπαραθέσεις. Αυτό όμως δεν χαλά τη συνολική εμπειρία· απλώς δείχνει πόσο δυνατά λειτουργούν ήδη οι φωνές, όταν το κείμενο τους ανοίγει χώρο. Μικρές αιχμές· μεγάλος παλμός.
Για τους χαρακτήρες, θα σταθώ στην αντοχή τους. Ο Γιούρακ σηκώνει βάρη που δεν επέλεξε, ο Κράφιν μετρά απώλειες και πίστη, ο Ρέανταν κρατά την πυγμή του και δεν διαπραγματεύεται, ο Νάκραροτ βράζει ανάμεσα σε πίστη και πληγή. Η Σίλερντ δεν κυβερνά απλώς· επιβάλλει τα πιστεύω της.
Κλείνοντας το «Ψυχομηνία», κρατώ μια σκοτεινή, στοχαστική επική φαντασία που προχωρά τον μύθο των «Δεσμωτών της Στάχτης» και ανεβάζει τον πήχη και το επίπεδο στη σειρά. Όσοι ψάχνετε μαγεία με συνέπειες, χαρακτήρες που δρουν και έναν κόσμο που απαιτεί από τον αναγνώστη, θα βρείτε εδώ πολλά να αγαπήσετε. Εγώ ήδη κοιτάω προς την επόμενη σελίδα αυτού του σύμπαντος.
Το Έζαιθυρ ανοίγει πύλες, εσύ θα περάσεις;
Περίληψη: Η σειρά βιβλίων “Δεσμώτες της Στάχτης” συνεχίζεται με ένα δυναμικό μυθιστόρημα φαντασίας για γερούς αναγνώστες.
Η φαινομενική ήττα του Εφιάλτη σηματοδοτεί την αρχή μιας νέας εποχής και την αναγέννηση μιας αρχαίας μάγισσας, που φέρει μια βαριά κληρονομιά και μια ανεκπλήρωτη υπόσχεση. Στο Έζαιθυρ οι μάγοι εκλείπουν χάρη στην επίτευξη των στόχων της βασίλισσας Σίλερντ, ενώ στην κορυφή του ζιγκουράτ της πόλης της ερήμου ένα αφυπνιστικό κακό προσπαθεί μετά μανίας να αποκτήσει την πολυπόθητη ελευθερία του σε βάρος των υπολοίπων. Έτσι, οι αθάνατοι μαίνονται για κυριαρχία και οι θνητοί παλεύουν για τη διατήρηση της ανθρωπιάς τους ή θρηνούν την απώλεια αυτής, με τους Ρέανταν και Νάκραροτ να παλεύουν με τη θύμηση των οικογενειών τους και την ανάγκη τους για εκδίκηση και τους Γιούρακ και Κράφιν να τολμούν να ονειρεύονται ένα πιο ελπιδοφόρο αύριο. Αλλά όπως τα όνειρα είναι αναπόσπαστα κομμάτια αυτής της μήνιδος των ψυχών, έτσι είναι και οι εφιάλτες.
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Δεσμώτες της Στάχτης – Ψυχομηνία
Συγγραφέας: Ευάγγελος Τσατσαλής
Εκδόσεις: Πηγή
ISBN: 978-960-626-811-3
Σελίδες: 512
Έτος έκδοσης: 2025
Επιμέλεια: Ζωή Τσούρα
Δημιουργία κεντρικής εικόνας: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
