Στη σημερινή συνέντευξη στους Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών φιλοξενούμε τη συγγραφέα κυρία Αθηνά Μπίνιου με αφορμή την πρόσφατη κυκλοφορία του βιβλίου της «Αλυσίδα γυναικών» από τις Εκδόσεις Πατάκη.
Συνέντευξη
Ρωτάει η Αγγελίνα Παπαθανασίου
Καλησπέρα. Ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη που μας παραχωρείτε. Η αλήθεια είναι ότι η πρώτη μου γνωριμία με τη γραφή σας, έγινε με τα παραμύθια σας «Το κατόρθωμα του Δάκρυ» και «Η Ταρώ και ο Ζαχαροζυμωμένος». Το μυθιστόρημα σας «Αλυσίδα γυναικών» έχει πολλά βιωματικά σας στοιχεία. Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να καταγράψετε στο χαρτί στιγμές που σας πόνεσαν, σας στεναχώρησαν;
Aθ.Mπ.: Δεν ήταν εύκολο να ανοιχτώ ανεπιφύλακτα στους αναγνώστες μου, εντούτοις, από σιγά σιγά, και χωρίς να το καταλάβω, ένιωθα άνετα το χέρι μου να εμπιστεύεται στο άσπρο ριγωμένο χαρτί και η ψυχή μου να υπαγορεύει.
Μας μεταφέρετε στην δεκαετία του ’50. Σε μια Ελλάδα που προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές της μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και τον Εμφύλιο. Οι περιγραφές σας δημιουργούν έντονα συναισθήματα στους αναγνώστες. Θα σταθώ στη σκηνή όπου η Άρτεμη στο σχολείο θα ακούσει τις φρικτές κατηγορίες του καθηγητή της για τον πατέρα της και τις πολιτικές του επιλογές. Πώς μπορεί ένα παιδί να σβήσει από τη μνήμη του αυτές τις σκηνές;
Aθ.Mπ.: Τέτοιου είδους κατηγορίες, όταν προέρχονται από καθηγητές, δεν σβήνουν ποτέ από τη μνήμη. Οι λέξεις δεν είναι ζήτημα αναπνοής που ανανεώνεται. Οι λέξεις ριζώνουν στο κορμί και γίνονται γράμματα βουτηγμένα στο αίμα.
Διαβάστε την άποψή μας για το βιβλίο: Αλυσίδα Γυναικών
Οι δυσκολίες που συναντήσατε στο ξεκίνημα της ζωής σας σε μια άγνωστη χώρα, αλλά και κατά την παραμονή σας στη Βραζιλία, επηρέασαν το χαρακτήρα σας. Γίνατε πιο δυνατή ή πιο σκληρή;
Aθ.Mπ.: Ανάλογα με την ποσότητα του αίματος που δαπάνησα γράφοντας, διάλεξα πόση δύναμη και σκληράδα είχε μέσα του αυτό το αίμα.
Εξαιρετικός είναι και ο τρόπος που μας περιγράφετε τη σχέση σας με τα βιβλία και τον αγαπητό σας βιβλιοπώλη, τον μάγο με τα δώρα, όπως τον χαρακτηρίζετε. Ήταν το απόλυτο καταφύγιο σας η λογοτεχνία στις δύσκολες στιγμές;
Aθ.Mπ.: Ήταν, είναι και θα είναι. Τώρα έχω σαν καλό μου φίλο ένα μικρό βιβλιοπωλείο στην Άνω Βούλα. Στα βιβλία εμπιστεύομαι τα μυστικά μου.
Λέτε σε κάποιο σημείο στο βιβλίο «Η πορεία κάθε γενιάς καθορίζεται από τις συνθήκες που επικρατούν στη χώρα και ανάλογα οδηγείται και η επόμενη». Είστε αισιόδοξη για το μέλλον των νέων παιδιών στη χώρα μας με όλα αυτά που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια;
Aθ.Mπ.: Είμαι πολύ αισιόδοξη, διότι ο ήλιος λαμποκοπάει πάντοτε. Διότι η Ελλάδα είναι παράδεισος. Διότι το σώμα πάντοτε αρχίζει. Η ψυχή πάντα αρχίζει.
Η ζωή πάντα αρχίζει. Σταθερές δημιουργίες. Κάθε μέρα γίνονται θαύματα στον κόσμο, με πρώτη και καλύτερη την αγάπη. Αυτή την Ωραία Πύλη. Όλα τα θαύματα αυτή τα έχει κάνει στον κόσμο.
Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σχέδια;
Aθ.Mπ.: Να ψάξω στα αρχεία μου κάτι να μου αρέσει.
Λίγο πριν ολοκληρώσουμε τη συνέντευξη, θα θέλατε να πείτε κάτι στους αναγνώστες μας;
Aθ.Mπ.: Καλώ τους αναγνώστες μου σε μια αυτοκατανόηση και αλληλοκατανόηση. Το γράψιμο είναι προϊόν συγκινήσεων και απαιτεί τελειότητα. Στο σημείο αυτό τελειώνει ο λόγος που μπορεί να ’χει ένας επίδοξος της τέχνης. Κι αυτός είναι ο αναγνώστης.
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας. Καλή δημιουργική συνέχεια.
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
