Στη σημερινή συνέντευξη στους Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών φιλοξενείται η μουσικοπαιδαγωγός και συγγραφέας Ελίνα Σταμπουλή, για να μας μιλήσει για την ηρωίδα της τη Φεβρωνία. Τα βιβλία της με ηρωίδα τη Φεβρωνία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Λυκόφως.
Συνέντευξη
Ρωτάει η Αγγελίνα Παπαθανασίου
Καλησπέρα. Ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη που μας παραχωρείτε. Έχουν εκδοθεί τρία βιβλία σας. Πώς προέκυψε η συγγραφή στη ζωή σας; Ήρθε τυχαία ή ήταν όνειρο ζωής που έγινε πραγματικότητα;
Ε.ΣΤ. Σας ευχαριστώ κι εγώ για την ευκαιρία που μου δίνετε να μοιραστώ με τους αναγνώστες σας τις σκέψεις μου. Η συγγραφή δεν υπήρξε ποτέ μέσα στα όνειρά μου και κατ’ επέκταση ούτε στα σχέδιά μου. Όμως, υπήρχαν στην καθημερινότητά μου δύο συστατικά που έγιναν ο φάρος και με οδήγησαν στο μονοπάτι της συγγραφής. Το ένα είναι ότι είμαι ονειροπόλα, συχνά αφαιρούμαι όταν παρατηρώ το περιβάλλον γύρω μου, είτε είναι μια πρασινάδα που έχει ξεπηδήσει στη ρωγμή ενός τοίχου, τα νερένια μονοπάτια μέσα στη θάλασσα, δυο γεροντάκια που περπατούν με τα καροτσάκια της λαϊκής… Το δεύτερο και σημαντικότερο έχει να κάνει με την εργασία μου, την καθημερινή μου επαφή με παιδιά προσχολικής ηλικίας και τα ακατάπαυστα «γιατί» τους. Αυτά τα «γιατί» έγιναν το ερέθισμα και γέννησαν μέσα μου την ανάγκη να επινοώ ιστορίες για να απαντώ, μια δημιουργική και αλληλεπιδραστική διαδικασία που με ενθουσιάζει ακόμη.
Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για να γεννηθεί στο μυαλό σας η ηρωίδα σας η Φεβρωνία; Πώς επιλέξατε το συγκεκριμένο όνομα;
Ε.ΣΤ. Η Φεβρωνία είναι η πρώτη ιστορία που αποφάσισα να καταγράψω. Γεννήθηκε μέσα στα μαθήματα μουσικοκινητικής, όταν θέλησα να αποδημήσω όσες ταμπέλες βάζουμε -χωρίς να το θέλουμε μερικές φορές- στα ζωηρά παιδιά, που κάνουν φασαρία, που δεν μπορούν να μπουν σε «κουτάκια», που δεν έχουν βρει τον τρόπο να εκφράζουν τα συναισθήματά τους χωρίς να ενοχλούν τους γύρω τους.
Εμπνεύστηκα λοιπόν μία αντιηρωίδα που την παρακολουθούμε να προσπαθεί να βρει τον δρόμο της μέσω της μουσικής, μιας και η τέχνη σε όλες τις εκφάνσεις της είναι βήμα έκφρασης για όλους.
Στην αρχή, η ηρωίδα λεγόταν Παραφωνία, όμως αναζητούσα και ένα όνομα που να κάνει ομοιοκαταληξία και να μην είναι πολυακουσμένο. Τελικά «νονά» έγινε μια άγνωστη κυρία την οποία συνάντησα τυχαία σε ένα ιατρείο ορθοδοντικής θεραπείας. Περιμέναμε μαζί, εκείνη με τον γιο της και εγώ με τον δικό μου. Όταν τη ρώτησα πώς τη λένε και μου απάντησε Φεβρωνία, το λάτρεψα. Δεν το είχα ξανακούσει, ήταν αυτό το κάτι άλλο που έψαχνα για τη μικρή μαγισσούλα που στο πέρασμά της τα έκανε όλα άνω-κάτω. Φεβρρρρρωνία Παραφωνία, μια ηρωίδα με ονοματεπώνυμο.
Εικονογράφος του πρώτου βιβλίου είναι η Δήμητρα Πέππα. Κατάφερε με τις εικόνες της να αποδώσει την ηρωίδα σας όπως την είχατε φανταστεί; Πείτε μας λίγα λόγια για τη συνεργασία σας.
Ε.ΣΤ. Είμαι πολύ χαρούμενη που η Δήμητρα Πέππα έδωσε μορφή στο πρώτο παραμύθι μου. Αφέθηκα στην εμπειρία και την αισθητική της και την άφησα εν λευκώ να αφουγκραστεί τα μηνύματα και να εμπνευστεί από την ιστορία. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργήσει μία ηρωίδα πολύ καλύτερη από αυτήν που είχα φανταστεί. Οι εικόνες της είναι γεμάτες ζωντανά χρώματα και ξεχωρίζουν για τον ιδιαίτερο τρόπο που τις αποδίδει.
Το πιο σημαντικό όμως για εμένα και τη συνεργασία μας είναι ότι, με πολλή ζεστασιά, με «πήρε από το χέρι» και με ξενάγησε σε αυτόν τον καινούριο κόσμο του παραμυθιού που μόλις είχα μπει με την ιδιότητα της συγγραφέως πλέον.
Τη Φεβρωνία δεν τη συναντάμε μόνο στο μουσικό παραμύθι «Φεβρωνία Παραφωνία. Μια φασαριόζα μαγισσούλα», αλλά και στο μυθιστόρημα που γράψατε με τίτλο «Φεβρωνία. Μια νεράιδα εκπαιδεύεται». Από τη μικρή φόρμα περάσετε στο μυθιστόρημα για εφηβικό κοινό. Συναντήσατε δυσκολίες κατά τη διάρκεια της συγγραφής; Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για την ιστορία της Φεβρωνίας που αφηγείστε στο εφηβικό σας κοινό;
Ε.ΣΤ. Ήταν μια πρόσκληση-πρόκληση που μου έβαλε ο εκδότης μου, Αβέρκιος Λουδάρος. Σε μία συζήτησή μας μετά την έκδοση του μουσικού παραμυθιού, μου είπε πως ο τρόπος γραφής μου του δημιουργούσε την πεποίθηση ότι θα μπορούσα να προχωρήσω σε μεγαλύτερη φόρμα κειμένου. Για να με παρακινήσει, μου ζήτησε να μεταφέρω στο σήμερα όσο το δυνατόν περισσότερους ήρωες από το παραμύθι μπορούσα.
Αρχικά, η ιδέα μού φάνηκε αδιανόητη, ήδη το παραμύθι ήταν κάτι που είχε ξεπεράσει κάθε συγγραφική μου προσδοκία. Όμως, η πίστη κάποιου στις δυνάμεις μας συνήθως γίνεται κινητήριος δύναμη. Έτσι γεννήθηκε η έφηβη Φεβρωνία.
Η δυσκολία μου ήταν να βρω το περιβάλλον όπου θα ζούσε η έφηβη Φεβρωνία. Σίγουρα έπρεπε να είναι ιστορία φαντασίας, γιατί πού αλλού θα μπορούσε να δράσει μια μαγισσούλα; Όμως, ήθελα να μην έχει σχέση με τις ξενόφερτες, έστω πολύ πετυχημένες ιστορίες. Ήθελα κάτι που να φέρνει σε επαφή τα παιδιά με τη λαογραφία της Ελλάδας. Θυμήθηκα όταν ήμουν μικρή ο πατέρας μου μας αφηγούνταν ιστορίες για νεράιδες και πως πολλές φορές κι εκείνος μικρός έψαχνε μήπως συναντήσει καμία και της κλέψει το μαντήλι. Έτσι, αποφάσισα να απαντήσω στο ερώτημα «Υπάρχουν νεράιδες;». Ναι, υπάρχουν και ζουν ανάμεσά μας.
Δεν ήταν εύκολη διαδικασία, γιατί έπρεπε να αποκτήσω έναν άλλον τρόπο δουλειάς: έρευνα, καθημερινή επαφή με το κείμενο, πειθαρχία. Όμως, οι ήρωες με βοήθησαν, με περίμεναν κάθε μέρα πιστοί στο ραντεβού μας, να μου πουν την ιστορία τους.
Αυτήν την περίοδο υπάρχουν νέοι ήρωες που σας βασανίζουν γλυκά περιμένοντας υπομονετικά να πάρουν σάρκα και οστά;
Ε. Στ. Ω, ναι. Υπάρχουν πάντα ήρωες που με «βασανίζουν γλυκά», άλλοι έτοιμοι προς έκδοση και άλλοι που περιμένουν ανυπόμονοι να ολοκληρώσω την ιστορία τους.
Από τις εκδόσεις Λυκόφως ετοιμάζεται το νέο μου παραμύθι «Ο μπούφος ο Προκόπης, ένας γιατρός αλλιώτικος», μια αστεία ιστορία με πολλά μηνύματα.
Η έφηβη Φεβρωνία, από την άλλη, μου έδωσε μεγάλες χαρές. Η θερμή υποδοχή της από το κοινό, η διπλή διάκρισή της, με πρώτο βραβείο καλύτερου εξωφύλλου και δεύτερο βραβείο καλύτερου βιβλίου φαντασίας στα βραβεία Everly 2023, ήταν για μένα συγκινητικές στιγμές. Έτσι λοιπόν, αποφασίσαμε μαζί με τον εκδότη μου να συνεχίσουμε το ταξίδι της σε ένα δεύτερο βιβλίο με τις νέες της περιπέτειες.
Παράλληλα, «τρέχει» μια πολύ όμορφη συνεργασία με μια φίλη μουσικό. Έχω γράψει το παραμύθι και τους στίχους σε μια πιανιστική μέθοδο η οποία βρίσκεται στο στάδιο της επιμέλειας. Είναι μια πρωτότυπη συνδημιουργία που σίγουρα θα απολαύσουν τα παιδιά… παρέα με ένα πιάνο.
Λίγο πριν ολοκληρώσουμε τη συνέντευξη, θα θέλατε να μοιραστείτε κάτι με τους αναγνώστες μας;
Ε.Στ. Θα ήθελα να τους πω πως, μερικές φορές, εκεί που δεν το περιμένεις, τα όνειρα έρχονται προς εσένα. Τουλάχιστον έτσι έγινε στη δική μου περίπτωση. Αρκεί να κοιτάμε τα μονοπάτια που ανοίγονται μπροστά μας και να αφουγκραζόμαστε τις αισιόδοξες νότες της ψυχής μας.
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας, καλή συνέχεια.
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
