Στη σημερινή συνέντευξη στους Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών, φιλοξενούμε τη συγγραφέα από την Κύπρο Μαρία Τσιβίκα, με αφορμή το βιβλίο της «Δώρο Ζωής για 1 και 2 και 3 και 1013» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ευγνώμων. Ελάτε να τη γνωρίσουμε.
Συνέντευξη
Ρωτάει η Αγγελίνα Παπαθανασίου
Καλησπέρα. Ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη που μας παραχωρείτε. Μέχρι στιγμής έχουν εκδοθεί δυο παιδικά βιβλία σας και πολύ σύντομα θα κυκλοφορήσει και το τρίτο. Πώς προέκυψε η συγγραφή στη ζωή σας; Ήρθε τυχαία ή ήταν ένα όνειρο ζωής που πραγματοποιήθηκε;
Μ.Τσ.: Kαλησπέρα. Σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία, μεγάλη χαρά αλλά και τιμή να βρίσκομαι μαζί σας. Ποτέ δεν ήταν στα σχέδιά μου να γράψω ένα βιβλίο, ούτε καν περνούσε από το μυαλό μου. Ήμουν παιδί κολλημένο με τον αθλητισμό αν και, ανατρέχοντας πίσω στα εφηβικά χρόνια, με θυμάμαι να αγαπάω πολύ την ποίηση. Η συγγραφή προέκυψε μέσα από τη βαθιά μου ανάγκη να εκφράσω την τεράστια ευγνωμοσύνη προς τους αιμοδότες.
Στο βιβλίο σας «Δώρο Zωής για 1 και 2 και 3 και 1013» αναφέρεστε στη δωρεά αίματος, μια προσφορά αγάπης που σώζει ζωές. Ποια ήταν η αφορμή για να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Μ.Τσ.: Φέρνοντας στον κόσμο ένα παιδί με θαλασσαιμία, ήρθα αρκετές φορές αντιμέτωπη με ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς για τα άτομα με θαλασσαιμία, παιδιά και ενήλικες. Η θαλασσαιμία είναι μια χρόνια πάθηση. Τα άτομα με βαριάς μορφής θαλασσαιμία χρειάζονται συχνές μεταγγίσεις αίματος, κάθε 1 έως και 4 βδομάδες περίπου, ανάλογα την περίπτωση και εφ’ όρου ζωής. Έτσι, γεννήθηκε η ανάγκη να γράψω κάτι το οποίο να διώχνει κάθε μαύρο σύννεφο που άδικα επισκιάζει την πάθηση, αλλά και να αναδεικνύει την ομορφιά που έχουν στις ψυχές τους οι άνθρωποι αυτοί. Ως μέλος του Παγκύπριου Αντιαναιμικού Συνδέσμου, έχω την ευλογία να συναναστρέφομαι και να συζητάω μαζί με τους ανθρώπους αυτούς πολύ συχνά και ομολογώ πως από τότε έχω αναθεωρήσει τον τρόπο που βλέπω τη ζωή. Η θαλασσαιμία είναι μια δεύτερη οικογένεια και προσωπικά οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν πρότυπα για εμένα και το παιδί μου. Ξεκίνησα λοιπόν να γράφω αλλά η πένα κόλλησε, οι σκέψεις μου ήταν μπερδεμένες και ό,τι κι αν έγραφα, ακολούθως το έσβηνα. Κάπου εκεί κατάλαβα πως δεν μπορώ να μιλάω για θαλασσαιμία αν πρώτα δεν μιλήσω για το δώρο της αιμοδοσίας κι αν δεν εκφράσω αυτό το τεράστιο ευχαριστώ που έχω μέσα μου. Επιπλέον, με αυτόν τον τρόπο ήθελα και το παιδί μου να εστιάσει και να ρίξει φως στο δώρο που παίρνει και όχι στην πάθηση.
Διαβάστε την άποψή μας για το βιβλίο: Δώρο Ζωής για 1 και 2 και 3 και 1013
Εικονογράφος του βιβλίου, ο Νίκος Γιαννόπουλος. Μιλήστε μας λίγο για τη συνεργασία σας. Κατάφερε να δημιουργήσει τους ήρωές σας όπως τους είχατε φανταστεί;
Μ.Τσ.: Ο Νίκος Γιαννόπουλος είναι ένας εξαιρετικός επαγγελματίας αλλά πάνω απ’ όλα ένας υπέροχος άνθρωπος με πολλές ευαισθησίες. Θεωρώ τον εαυτό μου πέρα για πέρα τυχερό, μιας και τα τρία βιβλία μου έχουν εικονογραφηθεί από τον Νίκο. Η εικονογράφηση σε ένα παιδικό βιβλίο πιστεύω πως είναι το Α και το Ω. Δεν μου αρέσει να επεμβαίνω στο έργο ενός καλλιτέχνη, ιδανικά δίνω την ιστορία και απέχω, θέλω να το αποδώσει ο ίδιος όπως κατανοεί και βιώνει την ιστορία μου. Υπήρχαν εικόνες τις οποίες είχα φανταστεί και ο Νίκος τις απέδωσε έτσι ακριβώς όπως τις είχα στο μυαλό μου αν και ποτέ δεν του φανέρωσα τις σκέψεις μου. Θεωρώ πως ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου και αγαπώ τόσο πολύ τη δουλειά του, γιατί ζωγραφίζει με την ψυχή του!
Έμμεσα αναφέρεστε στον εθελοντισμό, στην αλληλεγγύη προς τους συνανθρώπους μας. Εκτός από οικονομική, ενεργειακή κρίση, που πλήττει σχεδόν όλο τον κόσμο, έχουμε κυρίως ανθρωπιστική κρίση; Έχουμε γίνει σκληροί, αδιάφοροι απέναντι στους συνανθρώπους μας;
Μ.Τσ.: Είναι φορές που πιάνω τον εαυτό μου απογοητευμένο από την κοινωνία και αυτήν την ανθρωπιστική κρίση στην οποία αναφέρεστε, και είναι φορές που θαυμάζω τόσο πολύ ανθρώπους που προσφέρουν απλόχερα στον διπλανό τους, ακόμα και αν τους είναι άγνωστος. Για την ανθρωπιστική κρίση θεωρώ πως όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης. Πολλές φορές κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά ενώ ο γείτονας υποφέρει, ενώ ένα παιδί κακοποιείται, ενώ ένα παιδί δέχεται bullying στο σχολείο και εμείς δεν μιλάμε γιατί ποιος μπλέκει τώρα! Παρ’ όλα αυτά, η προσφορά αίματος είναι ένα ηχηρό παράδειγμα ανθρωπιάς, κυρίως γιατί δίνεις από αυτό που είσαι και όχι από αυτό που έχεις ή από αυτό που σου περισσεύει (όπως πολύ ωραία το εξηγεί και ο κύριος Νίκος Λυγερός). Το ίδιο ισχύει και στις περιπτώσεις δωρεάς οργάνων ή και μυελού των οστών. Υπέρτατες πράξεις ανθρωπιάς που σώζουν ζωές!
Πιστεύω ακράδαντα πως όσο υπάρχουν τα παιδιά, υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ για έναν καλύτερο κόσμο και θεωρώ πως και τα βιβλία αποτελούν μέρος της αλλαγής αυτής.
Σύντομα θα κυκλοφορήσει ένα ακόμα βιβλίο σας. Τι να περιμένουν οι μικροί σας αναγνώστες;
Μ.Τσ.: Σε λίγες μέρες κυκλοφορεί το τρίτο βιβλίο μου, με τίτλο «Τι είναι τα όνειρα, μπαμπά;». Είναι ένα βιβλίο σε πολύ μικρότερη φόρμα από τα προηγούμενα. Το βιβλίο αυτό μιλάει για τα όνειρα και παροτρύνει μικρούς και μεγάλους να ονειρεύονται και να τολμούν να πραγματοποιήσουν κάθε όνειρό τους, μικρό ή μεγάλο. Ως ενήλικες έχουμε ξεχάσει να ονειρευόμαστε και πολλές φορές δεν αφήνουμε ούτε και τα παιδιά μας να ονειρευτούν. Με ενοχλεί ως άνθρωπο να βλέπω γύρω μου παιδιά που ζουν καταπιεσμένα, όπως προστάζουν τα στερεότυπα και κυρίως να γίνουν αυτό που θέλησαν οι γονείς τους. Τα παιδιά πρέπει πρωτίστως να είναι ευτυχισμένα και μετά να δημιουργήσουν τα δικά τους όνειρα, να βαδίσουν στα δικά τους μονοπάτια.
Είναι εύκολος ο δρόμος για την έκδοση στην Κύπρο για έναν νέο συγγραφέα; Συναντήσατε δυσκολίες μέχρι να βρείτε εκδοτική στέγη;
Μ.Τσ.: Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν αρκετές παγίδες στον χώρο των εκδόσεων. Προσωπικά δεν συνάντησα δυσκολίες και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό.
Οι «δυσκολίες» που προκύπτουν στην πορεία είναι το θέμα διακίνησης και τοποθέτησης των βιβλίων μας στα βιβλιοπωλεία, μιας και οι πόρτες δεν ανοίγουν εύκολα για «άγνωστους» συγγραφείς αλλά και μικρότερους εκδοτικούς.
Λίγο πριν ολοκληρώσουμε τη συνέντευξη, θα θέλατε να πείτε κάτι στους αναγνώστες μας;
Μ.Τσ.: Θα ήθελα να αναφέρω πως η αιμοδοσία είναι κάτι που μας αφορά όλους, όχι μόνο τα άτομα με θαλασσαιμία. Ανά πάσα στιγμή μπορεί όλοι να βρεθούμε στη δύσκολη αυτή θέση. Για όσους δεν γνωρίζουν, 10 λεπτά από τον χρόνο μας ισοδυναμούν με 1 μπουκάλι αίμα (450ml). 1 μπουκάλι αίμα μπορεί να σώσει 3 διαφορετικές ζωές. Αν είστε υγιείς, 17 έως 66 χρόνων, μπορείτε να προσφέρετε σταγόνες ζωής (οι άντρες κάθε 3 μήνες και οι γυναίκες κάθε 4 μήνες). Όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε, είτε προσφέροντας αίμα, είτε διαβάζοντας στα παιδιά βιβλία που σχετίζονται με τέτοια δώρα, είτε διοργανώνοντας μια αιμοδοσία, είτε παραχωρώντας τον χώρο μας για να γίνει μια αιμοδοσία ή ακόμα και κοινοποιώντας μια αφίσα αιμοδοσίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τέλος, να αναφέρω πως τα έσοδα από τις πωλήσεις του βιβλίου δίνονται στον Παγκύπριο Αντιαναιμικό Σύνδεσμο. Ο σκοπός όμως του βιβλίου μας είναι κυρίως η διάδοση του μηνύματός μας, έτσι όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να παρακολουθήσει δωρεάν την αφήγηση στον παρακάτω σύνδεσμο:
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας. Με το καλό να κρατήσετε στα χέρια σας το νέο βιβλίο.
Μ.Τσ.: Εγώ σας ευχαριστώ για τη ζεστή φιλοξενία και τις ευχές. Σας εύχομαι και εγώ με τη σειρά μου καλή και δημιουργική συνέχεια στο όμορφο έργο σας.
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
