Στη σημερινή συνέντευξη στους Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών, φιλοξενούμε τη συγγραφέα Βάσω Σπηλιοπούλου με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου της «Κόκκινο κουκούλι» από τις Εκδόσεις Ιωλκός.
Συνέντευξη
Ρωτάει η Αγγελίνα Παπαθανασίου
Καλησπέρα. Σας ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη που μας παραχωρείτε. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο σας από τις Εκδόσεις Ιωλκός «Κόκκινο κουκούλι». Πώς προέκυψε η συγγραφή στη ζωή σας; Ήρθε τυχαία ή ήταν όνειρο ζωής που πραγματοποιήθηκε;
Β.Σπ.: Η συγγραφή δεν ήρθε τυχαία, ούτε ως όνειρο, τουλάχιστον στην αρχή. Στην εφηβεία μού γεννήθηκε η επιθυμία να κρατάω ημερολόγιο, να σημειώνω σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες. Θυμάμαι πως μου άρεσε πολύ αυτή η μυστική συνομιλία με τον εαυτό μου, είχε και κλειδάκι το πρώτο μου ημερολόγιο, το κλείδωνα. Αργότερα, παράλληλα με τις σπουδές μου στο πανεπιστήμιο παρακολούθησα μαθήματα σε θεατρική σχολή και όταν αποφοίτησα ασχολήθηκα ένα διάστημα με την ηθοποιία. Όταν όμως έγινα καθηγήτρια στο γυμνάσιο, το θέατρο δεν ήταν εύκολο να συνδυαστεί με τη δουλειά και τις οικογενειακές υποχρεώσεις και βρήκα διέξοδο στο γράψιμο. Έγραφα αρκετά συστηματικά, ποιήματα και διηγήματα κυρίως, αλλά οι δυσκολίες που προέκυψαν, με οδήγησαν στο να παρατήσω με τον καιρό το γράψιμο και τότε ήταν που η ανάγκη μου αυτή έγινε όνειρο, θάφτηκε στο ασυνείδητο κι έμελλε να ξαναβγεί στην επιφάνεια πολλά χρόνια μετά.
Έχετε ασχοληθεί με την ποίηση, το διήγημα και το μυθιστόρημα. Υπάρχει κάποιο λογοτεχνικό είδος με το οποίο θα θέλατε να ασχοληθείτε στο μέλλον;
Β.Σπ.: Όχι, δεν υπάρχει κάποιο άλλο λογοτεχνικό είδος που να μ’ ενδιαφέρει. Πιστεύω πως και το επόμενο βιβλίο μου θα είναι μια σειρά διηγημάτων, είναι σχεδόν έτοιμα, αλλά φιλοδοξώ να γράψω πάλι ένα μυθιστόρημα με θέματα και ιδέες που έχω στο μυαλό μου. Οι Ασύμβατες διαδρομές, το πρώτο μου βιβλίο, είναι μυθιστόρημα.
Το βιβλίο σας «Κόκκινο κουκούλι» είναι μια συλλογή διηγημάτων που αναφέρονται στις προβληματικές οικογενειακές σχέσεις. Γράφτηκαν σε κάποια συγκεκριμένη περίοδο; Υπάρχουν κάποια διηγήματα στο βιβλίο που τα αγαπάτε περισσότερο από τα άλλα για κάποιο λόγο;
Β.Σπ.: Έχουν γραφτεί σε μια αρκετά εκτεταμένη χρονική περίοδο της ζωής μου μαζί με άλλα που αφορούν επίσης «δυσλειτουργικές οικογένειες» ή «παθολογική νοσταλγία», καταστάσεις δηλαδή που εγκλωβίζουν το άτομο και το εμποδίζουν να ενηλικιωθεί και να βιώσει τη ζωή του ως ολοκληρωμένη οντότητα. Δεν γινόταν όμως να συμπεριληφθούν όλα στη συλλογή «Κόκκινο κουκούλι». Γενικότερα θα έλεγα πως αγαπώ το κάθε διήγημα για ξεχωριστό λόγο, αλλά αν θα έπρεπε να διαλέξω οπωσδήποτε κάποια, θα διάλεγα τις «Βραχογραφίες» όπου μιλάω για την επιστροφή της ηρωίδας στον τόπο των σπουδών της και τελικά στα χρόνια της νιότης της στη Θεσσαλονίκη, μια πόλη όπου σπούδασα κι εγώ και αγάπησα πολύ, το «Υπάρχει θεραπεία;» για την κατάθεση της αγωνίας να ξεφύγει κάποιος από το παρελθόν του και από μνήμες που πονάνε, το «Ό,τι ήταν να σωθεί είχε σωθεί» για την αποδοχή που κάνει η ηρωίδα, στην ωριμότητά της πλέον και με αφορμή την απόσυρση του παλιού της αυτοκινήτου, των όσων έχουν συμβεί στο παρελθόν ώστε να συμφιλιωθεί μ’ αυτό, και… θα σταματήσω εδώ γιατί έτσι που πάω θα πω στο τέλος για όλα.
Οι ήρωές σας είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Οι ιστορίες που μας παρουσιάζετε θα μπορούσαν να είναι αληθινές. Υπάρχουν στοιχεία του χαρακτήρα σας στους ήρωες των διηγημάτων;
Β.Σπ.: Σχεδόν σε όλους τους ήρωες υπάρχουν στοιχεία του χαρακτήρα μου, αλλού λιγότερα, αλλού περισσότερα. Μα και σε αυτούς που είναι πιο ξένοι σε μένα, όπως η κοπέλα που έχει μεγαλώσει σε χωριό, ο νεαρός που φλερτάρει με τα ναρκωτικά ή η αστή που ετοιμάζει τα γενέθλια του άντρα της, η ενσυναίσθηση με βοηθά να αντιλαμβάνομαι σε αρκετό βαθμό πώς νιώθουν και πώς σκέφτονται οι ήρωες, γίνομαι κατά κάποιον τρόπο «αυτοί», γιατί αλλιώς πώς θα μπορούσα να μιλήσω για κάποιον εντελώς άγνωστο ή αδιάφορο; Το πρόσωπο θα έμοιαζε ψεύτικο, παράταιρο.
Διαβάστε την άποψή μας για το βιβλίο: Κόκκινο κουκούλι
Έχουν προγραμματιστεί παρουσιάσεις του βιβλίου σας μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα;
Β.Σπ.: Όχι προς το παρόν, αν και θα το ήθελα, γιατί πολλοί φίλοι δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν στη παρουσίαση του βιβλίου που έγινε με επιτυχία στον κήπο του Αρχαιολογικού Μουσείου. Ίσως το καλοκαίρι στη Χίο κάνω μια παρουσίαση. Είναι το νησί που περνάω τα καλοκαίρια μου και είχα κάνει παρουσίαση με το προηγούμενο βιβλίο μου, τις «Ασύμβατες διαδρομές».
Αυτή την περίοδο υπάρχουν νέοι ήρωες που σας βασανίζουν γλυκά περιμένοντας υπομονετικά να πάρουν σάρκα και οστά;
Β.Σπ.: Πάντα υπάρχουν ήρωες και καταστάσεις που με βασανίζουν γλυκά, επίμονα ή με τρόπο επιθετικό, περιμένοντας να πάρουν σάρκα και οστά. Γι’ αυτό σκέφτομαι το μυθιστόρημα που ανέφερα παραπάνω, σαν μια προσπάθεια να βάλω αρκετούς από αυτούς να μιλήσουν και να συνυπάρξουν αλληλοεπιδρώντας μεταξύ τους.
Λίγο πριν ολοκληρώσουμε τη συνέντευξη, θα θέλατε να πείτε κάτι στους αναγνώστες μας;
Β.Σπ.: Ναι, θα ήθελα να πω πως εδώ και αρκετά χρόνια έχω επαφή με το facebook και το internet γενικά, μια και ήταν κομμάτι της δουλειάς μου στο σχολείο ή τη συγγραφή, αλλά δεν είχα αντιληφθεί ότι υπάρχουν τόσες ομάδες μελών με θέμα συζήτησης το βιβλίο. Γράφω, διαβάζω, μόνο όμως με την πανδημία κατάλαβα περισσότερο τη χρησιμότητα του διαδικτύου ως ανάγκη συνάντησης ανθρώπων με κοινά ενδιαφέροντα, για να κουβεντιάσουν, να παίξουν μουσική, να κάνουν γιόγκα, γυμναστική, ψυχοθεραπεία και άλλα πολλά. Ήταν, ομολογώ, μια ευχάριστη έκπληξη για μένα να διαπιστώσω, μετά από προτροπή της ανιψιάς μου της Ειρήνης, μιας νέας γυναίκας που έχει δική της ιστοσελίδα για παιδικά βιβλία, πόσοι αγαπούν τα βιβλία, διαβάζουν συστηματικά και παρακολουθούν τι γίνεται με τις καινούργιες εκδόσεις. Αποφάσισα λοιπόν να συμμετέχω κι εγώ όσο μπορώ, στην αρχή είναι αλήθεια με λίγο άγχος, μέρα τη μέρα όμως ευκολότερα. Το βρίσκω ιδιαίτερα ενδιαφέρον και βολικό από την άνεση του σπιτιού μου να μεταφέρομαι σ’ ένα περιβάλλον όπου τα άτομα ανταλλάζουν απόψεις, συζητούν, διαφωνούν, ενημερώνονται, προτείνουν και κρίνουν με ειλικρίνεια βιβλία που διαβάζουν.
Όσο για το δικό μου το βιβλίο, το «Κόκκινο κουκούλι», αρμόδιοι να κρίνουν είναι όσοι από τους αναγνώστες σας επιλέξουν να το διαβάσουν. Να πω μόνο πως δεν πρόκειται για ένα ανάλαφρο βιβλίο, το αναφέρατε άλλωστε κι εσείς παραπάνω πως αφορά προβληματικές οικογενειακές σχέσεις. Θέλησα λοιπόν, μιλώντας τη γλώσσα της λογοτεχνίας, να θίξω αυτά τα δύσκολα θέματα που παιδεύουν τα μέλη των δυσλειτουργικών οικογενειών, ελπίζοντας να προβληματίσω και να καταδείξω τον κίνδυνο. Ποιος ξέρει, ίσως κάποιοι μπορέσουν να φυλαχτούν από μελλοντικά λάθη.
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας. Καλή δημιουργική συνέχεια.
Β.Σπ.: Κι εγώ σας ευχαριστώ θερμά, κυρία Αγγελίνα Παπαθανασίου, που με φιλοξενείτε στο περιοδικό «Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών» και που με συστήνετε στους αναγνώστες σας. Θα είναι μεγάλη μου χαρά να καταφέρω μέσω του βιβλίου μου να επικοινωνήσω μαζί τους.
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Επεξεργασία φωτογραφίας: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτίδη
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
