Στη σημερινή συνέντευξη στους Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών φιλοξενείται η νηπιαγωγός και συγγραφέας Χριστίνα Κωνσταντουδάκη, με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου της «Πόσο μ’ αρέσει αυτό το “μου”» από τις εκδόσεις Ηλίβατον.
Συνέντευξη
Ρωτάει η Αγγελίνα Παπαθανασίου
Καλησπέρα, Χριστίνα. Σε ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη. Πολλά έχουν αλλάξει από το 2017 που κυκλοφόρησε «Το αρχηγείο», το πρώτο σου βιβλίο. Ήταν όνειρο ζωής να ασχοληθείς με τη συγγραφή ή απλά προέκυψε;
Χ.Κ. Όταν ήμουν μικρή, μου άρεσε πολύ να διαβάζω αλλά και να γράφω. Στο ημερολόγιό μου, στα “Σκέφτομαι και γράφω’’ στο σχολείο, αλλά και δικές μου αυτοσχέδιες ιστορίες. Δεν είχα σκεφτεί όμως ποτέ ότι θα μπορούσα να γίνω κι εγώ συγγραφέας. Τους συγγραφείς τους θεωρούσα μαγικά πλάσματα με απίστευτο ταλέντο και δεν πίστευα ότι θα μπορούσα ποτέ να γίνω κάτι τέτοιο. Μόνο όταν άρχισα να κάνω μαθήματα δημιουργικής γραφής, εκεί γύρω στα 21-22 μου, τότε μόνο άρχισα να σκέφτομαι ότι τελικά ίσως κάτι μπορώ να γράψω κι εγώ. Έτσι, έστειλα μια ιστορία μου σε έναν λογοτεχνικό διαγωνισμό που διοργάνωναν οι εκδόσεις Βιβλιοσκόπιο και με μεγάλη μου έκπληξη κέρδισα το πρώτο βραβείο! Η ιστορία αυτή ήταν το “Αρχηγείο” και κάπως έτσι εκδόθηκε. Ήταν η αρχή για όλα τα υπόλοιπα.
Πριν έναν χρόνο έγινες για πρώτη φορά μητέρα. Το βιβλίο σου «Πόσο μ’ αρέσει αυτό το “μου”» από τις εκδόσεις Ηλίβατον είναι αφιερωμένο στον γιο σου. Πες μας λίγα λόγια για το βιβλίο και τη συνεργασία σου με την εικονογράφο Γιώτα Κοκκόση.
Χ.Κ. Η ιστορία αυτή γράφτηκε το 2020, μέσα στην καραντίνα. Έκανα τότε ένα άλλο σεμινάριο δημιουργικής γραφής με τη Θεοδώρα Κατσιφή και η ιστορία αυτή ήταν μια εργασία για τη χαρά στη ζωή των παιδιών. Διάλεξα να γράψω για έναν μπαμπά που κάνει κάθε βράδυ την ίδια ερώτηση στον γιο του. “Τι σε έκανε χαρούμενο σήμερα;” Κι ο μικρός του απαντάει για όλα τα μικρά και καθημερινά που τον χαροποιούν. Αλλά πιο πολύ, αγαπάει αυτό το “μου” δίπλα από το όνομά του. Αυτό που του ζεσταίνει την καρδιά όταν το ακούει. Κι όταν μια μέρα δεν τον κάνει τίποτα χαρούμενο; Κι αυτό βλέπουμε πώς το διαχειρίζεται ο μπαμπάς του.
Πράγματι, το βιβλίο μου αυτό είναι αφιερωμένο στον γιο μου αλλά και στον παππού του. Το αγόρι στην ιστορία το είχα ονομάσει Αντώνη από την αρχή γιατί σκεφτόμουν ότι αν κάνουμε ποτέ αγόρι με τον καλό μου, θα ήθελα να έχει το όνομα του πατέρα του. Μετά από μερικά χρόνια, ο πατέρας του καλού μου πέθανε κι έναν μήνα μετά έμεινα εγώ έγκυος. Σε αγόρι. Η ιστορία ήταν έτοιμη να κυκλοφορήσει κι εγώ πλέον θα είχα και τον δικό μου, πραγματικό Αντώνη. Ήταν ένα γλυκόπικρο συναίσθημα, γιατί η όλη πορεία αυτή είχε θάνατο, γέννηση και ένα νέο βιβλίο.
Όσον αφορά την εικονογράφηση, η Γιώτα Κοκκόση, όπως και η εκδότρια Γεωργία Τσάκωνα, απογείωσαν αυτό το βιβλίο. Τις εμπιστεύτηκα και τις δύο και αγάπησα ό,τι φαντάστηκαν για την ιστορία μου. Πραγματικά οι εικόνες συμπληρώνουν το κείμενο!
«Αντώνη μου, θέλεις να μου πεις τι σε έκανε χαρούμενο σήμερα;» ρωτά ο μπαμπάς τον ήρωά σου. Πόσο συχνά κάνεις την ερώτηση αυτή στον εαυτό σου;
Χ.Κ. Η αλήθεια είναι ότι από τότε που γέννησα δεν προλαβαίνω να ρωτάω τον εαυτό μου τίποτα! Σε ευχαριστώ όμως που μου το θύμισες, σίγουρα θα ξεκινήσω να το κάνω! Όταν ήμουν μικρή, έπαιζα το παιχνίδι της χαράς όπως η Πολυάννα! Πάντα έβρισκα κάτι που θα με έκανε χαρούμενη μέσα στην ημέρα. Ευκαιρία να το παίξω ξανά!
Πολλά τα «κακώς κείμενα» στον χώρο του βιβλίου. Τεράστια εκδοτική παραγωγή σε σχέση με τον αριθμό των αναγνωστών, νέοι εκδοτικοί ξεφυτρώνουν καθημερινά εκδίδοντας βιβλία πληρωμένα από τους συγγραφείς, «βιβλιοκριτικοί» γράφουν την άποψή τους χωρίς να έχουν καν διαβάσει τα βιβλία κ.ά. Πόσο επηρεάζεσαι από όλα όσα συμβαίνουν στον χώρο; Είσαι αισιόδοξη για το μέλλον;
Χ.Κ. Άνοιξες μεγάλη κουβέντα. Η αλήθεια είναι ότι μπήκα ενθουσιασμένη στον χώρο του παιδικού βιβλίου αλλά τα τελευταία χρόνια έχω απογοητευτεί από πολλά. Πολλοί θέλουν να εκμεταλλευτούν τους νέους συγγραφείς, άλλοι θεωρούν ότι είμαστε υποχρεωμένοι να τους προωθούμε όλους στις ομάδες μας ή στις σελίδες μας (ενώ προσωπικά έχω πει ότι ανεβάζω μόνο για ό,τι με ενθουσιάζει, όπως ξέρω ότι κάνεις κι εσύ), άλλοι γράφουν παρουσιάσεις μόνο με την περίληψη στο οπισθόφυλλο του βιβλίου χωρίς καμία δική τους άποψη κτλ.
Νομίζω ότι πλέον παίζει ρόλο περισσότερο η εικόνα και λιγότερο η ουσία. Η πληροφορία είναι τόσο γρήγορη, που δεν εμβαθύνουμε πουθενά κι αυτό έχει επηρεάσει και τον χώρο του παιδικού βιβλίου. Κι είναι κι άλλα πολλά που με έχουν επηρεάσει πολύ, δεν θα πω ψέματα. Η αλήθεια είναι πως σιγά σιγά θέλω να πάρω απόσταση, αλλά σίγουρα θα συνεχίσω να ασχολούμαι με τον τρόπο μου.
Λατρεύεις τις παρουσιάσεις και απολαμβάνεις την επικοινωνία με τα παιδιά. Μέχρι στιγμής παρουσιάζεις τα βιβλία σου στην Κρήτη. Κάνεις σκέψεις για παρουσιάσεις στην Αθήνα ή σε άλλες πόλεις μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα;
Χ.Κ. Πραγματικά λατρεύω να βρίσκομαι με παιδιά με αφορμή τα βιβλία μου, είναι το αγαπημένο μου κομμάτι αυτής της δουλειάς! Για την ώρα, λόγω του μικρού, κάνω παρουσιάσεις μόνο στα Χανιά, αλλά μάλλον τον Σεπτέμβρη θα ανέβω αρκετές μέρες στην Αθήνα!
Διαβάστε την άποψή μας για το βιβλίο: Πόσο μου αρέσει αυτό το “μου”
Αυτή την περίοδο υπάρχουν νέοι ήρωες που σε βασανίζουν γλυκά και περιμένουν υπομονετικά να πάρουν σάρκα και οστά;
Χ.Κ. Πάντα υπάρχουν! Θέλω να τελειώσω ένα βιβλίο φαντασίας για μεγαλύτερα παιδιά που το έχω ξεκινήσει από το 2020 και να δουλέψω ένα εικονοβιβλίο που σκέφτηκα τις τελευταίες μέρες. Όμως, θα πάρω τον χρόνο μου. Βγήκαν πολλά βιβλία μου φέτος -τα οποία βέβαια είχαν γραφτεί τα προηγούμενα χρόνια, αλλά βγήκαν μαζεμένα τώρα- και ενώ τα αγαπώ όλα, νομίζω ότι χρειάζομαι λίγο χρόνο να γράψω ήσυχα χωρίς παρουσιάσεις και προωθήσεις. Γιατί όταν βγαίνει ένα βιβλίο, πρέπει να το προωθήσεις για να το γνωρίσει ο κόσμος, οπότε είναι κι αυτή δουλειά από μόνη της.
Μέχρι το τέλος της χρονιάς θα βγουν δύο ακόμα τίτλοι από τη σειρά “Μπες στην ιστορία’’ εκδ. Παπαδόπουλος κι ένα χριστουγεννιάτικο από εκδ. Διόπτρα που το αγαπώ πολύ!
Λίγο πριν ολοκληρώσουμε τη συνέντευξη, θα ήθελες να πεις κάτι στους αναγνώστες μας;
Χ.Κ. Να διαβάζουν μαζί με τα παιδιά και τους μαθητές τους, να τους αφήνουν να διαλέγουν τα βιβλία που θέλουν και να χάνονται μαζί τους στον μαγικό αυτό κόσμο! Έτσι θα κρατήσουμε την αγάπη για το βιβλίο ζωντανή, αν υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον και ενθουσιασμός και από μικρούς και από μεγάλους, όχι μόνο τυπικές δράσεις φιλαναγνωσίας για να πούμε ότι κάναμε κι εμείς. Η αγάπη για το βιβλίο ας γίνει τρόπος ζωής!
Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου.
Χ.Κ. Ευχαριστώ κι εγώ.
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Δημιουργία κεντρικής εικόνας: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
