Χθες το βράδυ, καθώς η βροχή χτυπούσε το παράθυρο και ο κόσμος έξω έμοιαζε θολός, αποφάσισα να διαβάσω το «Τα αγόρια» της Lauren Ace και ένιωσα σαν κάποιος να με κάλεσε σ’ ένα μέρος που είχα ξεχάσει ότι υπήρχε. Γιατί κάπως έτσι είναι οι παιδικές φιλίες: ένα κουτί θησαυρών που δεν ξέρεις ότι κουβαλάς, μέχρι να το ανοίξεις πάλι. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Key Books. Η εικονογράφηση ανήκει στην Jenny Lovlie. Απευθύνεται σε ηλικίες άνω των 3 ετών.
Προσωπική άποψη: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Νομίζω πως όλοι έχουμε ένα δέντρο μνήμης με κλαδιά που φτάνουν πίσω, σε καλοκαίρια με γρασίδι κολλημένο στα γόνατα, σε μυστικά που ψιθυρίζονταν στο σκοτάδι, σε υποσχέσεις που κρατήθηκαν (ή και όχι). Η ιστορία αυτή, που ακολουθεί τέσσερα αγόρια από την παιδική ηλικία μέχρι την ενηλικίωση, ξύπνησε μέσα μου εκείνο το παιδί που κάποτε ήμουν, που τρόμαζε, που ονειρευόταν, που γελούσε μέχρι δακρύων με φίλους που τώρα ζουν μόνο σε φωτογραφίες κιτρινισμένες από τον χρόνο.
Τα αγόρια ήταν φίλοι από τότε που μπορούσαν να θυμηθούν τους εαυτούς τους· και λίγο πιο πριν.
Ήταν σαν αδέλφια.
Η ιστορία είναι απλή: τέσσερα παιδιά μεγαλώνουν μαζί. Αλλά δεν είναι ποτέ μόνο αυτό, έτσι δεν είναι; Είναι οι διαφορετικοί δρόμοι που ακολουθούν: ένας βρίσκει καταφύγιο στη μουσική, άλλος αγαπά τη μοναξιά, κάποιος χάνεται για λίγο. Είναι οι σιωπές ανάμεσα στα λόγια, τα αγγίγματα που λένε περισσότερα από φράσεις, τα βλέμματα που μιλούν μια γλώσσα που μόνο οι φίλοι καταλαβαίνουν.
Αυτό που κάνει το βιβλίο «Τα αγόρια» ξεχωριστό είναι η ειλικρίνειά του. Δεν ωραιοποιεί, δεν εξιδανικεύει. Δείχνει τις φιλίες όπως είναι στ’ αλήθεια, με τα κενά, τις αποστάσεις, τις αλλαγές. Σε μια εποχή που όλα παρουσιάζονται τέλεια και φιλτραρισμένα, αυτή η εντιμότητα είναι σαν καθαρό νερό σε διψασμένο έδαφος.
Το καθένα τους είχε διαφορετικό τρόπο να εκφράζεται.
Ο Ταμ έκανε τέχνη…
…με τα πάντα.
Η στιγμή που με συγκίνησε περισσότερο ήταν εκείνη του τέλους, όταν τα τέσσερα αγόρια, άντρες πια, βρίσκονται σε ένα πικνίκ με τα παιδιά τους. Τα μικρά τρέχουν, όπως κάποτε έτρεχαν κι εκείνοι. Είναι η συνέχεια που όλοι αναζητούμε, το νήμα που ενώνει το χθες με το αύριο. Είναι η υπενθύμιση ότι, παρά τις αλλαγές, κάτι από εμάς παραμένει – κάτι που φυτεύτηκε από εκείνα τα πρόσωπα που άθελά τους μας έπλασαν.
Το βιβλίο «Τα αγόρια» δεν είναι απλώς για παιδιά. Είναι για όλους εμάς που κάποτε υπήρξαμε παιδιά. Που νιώσαμε τη ζεστασιά μιας αγκαλιάς, τη μαγεία ενός μυστικού, τον πόνο ενός αποχωρισμού. Που ακόμη ψάχνουμε στα πρόσωπα των άλλων τα μάτια εκείνων των παιδιών που κάποτε αγαπήσαμε.
Μερικές φορές, τα πιο απλά πράγματα μοιάζουν με το χέρι ενός φίλου που απλώνεται στο σκοτάδι και λέει: «Είμαι εδώ. Σε θυμάμαι. Πάμε παρακάτω μαζί».
Και μετά από όλα αυτά… δεν είναι αυτό που χρειαζόμαστε;
Περίληψη: Τα αγόρια ήταν φίλοι από τότε που μπορούσαν να θυμηθούν τους εαυτούς τους – και λίγο πιο πριν. Ακολουθήστε τις περιπέτειες των τεσσάρων αγοριών καθώς μεγαλώνουν, δημιουργώντας παντοτινούς δεσμούς φιλίας – ακόμα και αν δοκιμάζονται κάποιες φορές.
Ένα βιβλίο ύμνος στη φιλία τεσσάρων αγοριών, από τη στιγμή που είναι μωρά μέχρι που μεγαλώνουν και γίνονται άντρες. Μια φιλία που δοκιμάζεται καθώς τα χρόνια περνούν, αλλά πάντα αντιμετωπίζουν την όποια δυσκολία με γενναιότητα, αγάπη και ειλικρίνεια. Μια τρυφερή ιστορία που μας υπενθυμίζει πως οι αληθινοί φίλοι θα είναι πάντα δίπλα μας ό,τι και να γίνει.
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Τα αγόρια
Συγγραφέας: Lauren Ace
Εικονογράφος: Jenny Lovlie
Εκδόσεις: Key Books
ISBN: 978-618-5265-82-3
Σελίδες: 33
Έτος έκδοσης: 2022
Επιμέλεια: Ζωή Τσούρα
Δημιουργία κεντρικής εικόνας: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
