Το μπλε δωμάτιο. Αλήθεια, πόσο πραγματικά παρόντες είμαστε μερικές φορές; Πόσο «ζούμε» την κάθε στιγμή της ζωής μας; Με πόση σαφήνεια και λεπτομέρεια μπορούμε να διηγηθούμε τις στιγμές μας, αν αυτό πρέπει να το κάνουμε;
Προσωπική άποψη: Ελίζα Σολομών
Είναι μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα. Στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου συναντάμε τον Τόνυ και την Αντρέ. Δύο «παράνομοι» εραστές που ξεφεύγουν από τις ζωές τους και «κλέβουν» στιγμές. Έχουν μόλις κάνει έρωτα, εκείνη χαλαρώνει στο κρεβάτι και τον χαζεύει και εκείνος ετοιμάζεται να επιστρέψει στη ζωή του, χαλαρός και ευχαριστημένος. Και τότε, εκείνη κάνει μια ερώτηση, μια φαινομενικά απλή ερώτηση… “Αν ξανάβρισκα την ελευθερία μου… θα ξανάβρισκες κι εσύ τη δική σου;” Εκείνος γνέφει, δίνει μια απάντηση χωρίς να της δίνει και ιδιαίτερη σημασία. Κι όμως! Αν ήξερε πόσα θα άλλαζαν μετά από αυτή τη στιγμή…
Προχωρώντας την ανάγνωση, γνωρίζουμε τον Τόνυ και την Αντρέ, τους συζύγους τους, τις ζωές τους… και μαθαίνουμε για τον μεγάλο έρωτα της Αντρέ για τον Τόνυ, από τα παιδικά-εφηβικά τους χρόνια. Μαθαίνουμε πώς την έβλεπε εκείνος και πώς κατέληξαν να βρίσκονται στο μπλε δωμάτιο. Μια γυναίκα ξεκάθαρη για τα αισθήματά της και το πάθος της, και ένας άντρας που είναι βολεμένος στη ζωή του αλλά θεωρεί ότι του επιτρέπονται και οι περιπέτειες.
Όταν ο επιληπτικός άντρας της Αντρέ θα πεθάνει, εκείνη θα αρχίσει να πιέζει τον Τόνυ να κρατήσει την υπόσχεσή του! Εκείνος προσπαθεί να διατηρήσει την οικογενειακή του «γαλήνη», να γαντζωθεί από αυτή.
Υπήρχε κάποια αλήθεια που την αισθανόταν συγκεχυμένα αλλά ήταν ανίκανος να την εκφράσει. Του φαινόταν πως έβγαινε από τις φράσεις που είχαν ειπωθεί στις 2 Αυγούστου, αυτή την περίφημη 2α Αυγούστου, που είχε ζήσει τόσο άδολα, χωρίς να διανοηθεί ότι θα συζητιόταν τόσο και ότι οι εφημερίδες θα την έκαναν πολύστηλο πρωτοσέλιδο.
Το εξαιρετικό με τη γραφή αυτού του βιβλίου είναι ότι από την αρχή ξέρουμε ότι κάτι έχει γίνει. Από την αρχή είμαστε μάρτυρες στις ανακρίσεις του Τόνυ και «ακούμε» και τις πιο μύχιες σκέψεις του, ακόμα και αυτές που δεν μοιράζεται ούτε με τον ψυχίατρο που τον παρακολουθεί! Κι όμως ο Σιμενόν μας ανοίγει τα «χαρτιά» του σιγά σιγά, πλέκει την υπόθεση και τους χαρακτήρες με τέτοια μαεστρία, που κράτησε το ενδιαφέρον μου ζωντανό μέχρι το τέλος.
Μπορεί να είναι ένα βιβλίο μικρής έκτασης –οι μόλις 210 σελίδες της υπόθεσης διαβάζονται πραγματικά πολύ γρήγορα–, αλλά νομίζω ότι οι χαρακτήρες του Τόνυ και της Αντρέ είναι τόσο ιδιαίτεροι αλλά και τόσο γήινοι, που θέλουμε να μάθουμε τι τους συνέβη και γιατί.
Παρότι το Μπλε δωμάτιο γράφτηκε το 1963, είναι ένα αρκετά σύγχρονο μυθιστόρημα, που προσωπικά με έβαλε σε σκέψεις και αναρωτήθηκα για την προσοχή που δίνω και εγώ η ίδια σε στιγμές της καθημερινότητας που θεωρητικά δεν είναι και τόσο σημαντικές.
Σας προτείνω να μπείτε στο μπλε δωμάτιο και να το διαβάσετε ακόμα και αν έχετε διαβάσει άλλα βιβλία του Σιμενόν, καθώς όπως έμαθα από αναγνώστες του, το συγκεκριμένο βιβλίο είναι εντελώς διαφορετικό από άλλα του συγγραφέα.
Περίληψη:
– Σε πόνεσα;
– Όχι.
– Είσαι θυμωμένος μαζί μου;
– Όχι.
Ήταν αλήθεια. Εκείνη τη στιγμή όλα ήταν αλήθεια, εφόσον ζούσε τη σκηνή στην πρωτογενή της κατάσταση, χωρίς να βάζει ερωτήματα στον εαυτό του, χωρίς να προσπαθεί να καταλάβει, χωρίς καν να υποψιάζεται ότι θα υπήρχε μια μέρα κάτι που θα έπρεπε να καταλάβει. Όχι μόνον όλα ήταν αλήθεια, αλλά όλα ήταν πραγματικά: εκείνος, το δωμάτιο, η Αντρέ που παρέμενε ξαπλωμένη στο ακατάστατο κρεβάτι, γυμνή με ανοιχτά τα σκέλη και το σκούρο εφήβαιό της απ’ όπου κυλούσε ένα νάμα από σπέρμα. […] Οι λέξεις δεν είχαν καμία απολύτως σημασία. Μιλούσαν για την απόλαυση να μιλούν και μόνο, όπως μιλάει κανείς μετά τον έρωτα, με το κορμί ακόμα σε διέγερση, το κεφάλι λίγο άδειο.
Εκείνη τη μέρα στο μπλε δωμάτιο του ξενοδοχείου ο Τόνυ και η Αντρέ κουβεντιάζουν μετά την ερωτική πράξη. “Αν ξανάβρισκα την ελευθερία μου… θα ξανάβρισκες κι εσύ τη δική σου;” Ο Τόνυ δεν απαντά στην ερώτηση. Ο ανακριτής και ο ψυχίατρος θέλουν τώρα να καταλάβουν. Να καταλάβουν γιατί ο Τόνυ μετά απ’ αυτήν την συνάντηση απέφευγε την ερωμένη του. Γιατί έφυγε ξαφνικά σε διακοπές με τη σύζυγο και την κόρη του. Γιατί την ημέρα της τραγωδίας είχε εξαφανιστεί. Ο Τόνυ δεν απαντά στις ερωτήσεις αλλά ξαναζεί τους μήνες που κύλησαν μετά την τελευταία του συνάντηση στο μπλε δωμάτιο. “Θα ξανάβρισκες κι εσύ την ελευθερία σου;” Οι ένορκοι που θ’ αποφανθούν για την ενοχή του Τόνυ δεν έχουν καμιά αμφιβολία ως προς την απάντηση.
Ένας Σιμενόν αναπάντεχος όπου ξαναβρίσκουμε όλες τις αρετές που τον κατέστησαν έναν από τους μεγάλους συγγραφείς του 20ού αιώνα. Ένα μυθιστόρημα τραχύ, ταραγμένο και απίστευτα μοντέρνο.
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Το μπλε δωμάτιο (La chambre bleue)
Συγγραφέας: Georges Simenon
Μετάφραση: Αργυρώ Μακάρωφ
Εκδόσεις: Άγρα
ISBN: 9789603255147
Σελίδες: 240
Ημερομηνία έκδοσης: Δεκέμβριος 2003
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
