Το “Σκισμένο Τούλι” είναι ένα βιβλίο που δίνει φωνή σε όλους όσους δεν μπορούν να μιλήσουν. Η Έλενα Ακρίτα φέρνει στο φως όλα όσα προσπαθούμε να κρύψουμε κάτω από το χαλί, με ένα δυνατό και ρεαλιστικό μυθιστόρημα γεμάτο ανατροπές.
Προσωπική άποψη: Μαρία Στρατή
Το “Σκισμένο Τούλι” είναι ένα καλογραμμένο και ιδιαίτερα καυστικό μυθιστόρημα με έντονη δόση χιούμορ, το οποίο δίνει φωνή στη γυναίκα που έχει βιαστεί και πρέπει να αντιμετωπίσει την κοινωνική κατακραυγή, στη γυναίκα που παντρεύτηκε κάποιον “από ευγένεια για να μην τον πληγώσει”, στη γυναίκα που γνώρισε τον έρωτα στη δύση της ζωής της, και στη γυναίκα που ερωτεύεται μια άλλη γυναίκα.
Κατά τη διάρκεια της πλοκής, συναντάμε ανθρώπους και ανθρωπάκια της διπλανής πόρτας που καθρεφτίζουν την υποκρισία της κοινωνίας, και κυρίως την τάση του περίγυρου να καταδικάζει το θύμα κι όχι τον θύτη. Οι ιστορίες πέντε διαφορετικών γυναικών, τις οποίες δένει μια πραγματικά δυνατή φιλία, καθρεφτίζουν καθημερινούς φόβους και ανασφάλειες. Η έντονη δράση, η ωραία πλοκή και κυρίως οι αιχμηρές ατάκες αποτελούν τα κύρια συστατικά μιας όμορφης ιστορίας που περιγράφει τη σημερινή καθημερινότητα χωρίς ωραιοποιήσεις.
Νένα – το πρώτο πιστολάκι του συνοικιακού κομμωτηρίου
“Πάει σκίστηκε κι αυτηνής το τούλι”, έλεγε η Νένα, το πρώτο “πιστολάκι” του συνοικιακού κομμωτηρίου όταν έβλεπε τις πελάτισσες να κλαίνε για τον άντρα που παντρεύτηκαν αλλά τους βγήκε σκάρτος.
Η Νένα είναι κομμώτρια στο συνοικιακό κομμωτήριο της Σολφέζ. Μεγάλωσε με τη γιαγιά της, την Ιοκάστη, σε μια γειτονιά της Αθήνας. Παντρεύεται με πολιτικό γάμο τον Φώτη, τον έρωτα των μαθητικών της χρόνων, χωρίς πραγματικά να θέλει να προχωρήσει σε αυτό το βήμα. Στην αίθουσα του δημαρχείου, ανταλλάζει ένα μοιραίο βλέμμα με τον Οδυσσέα, έναν χωρισμένο δημοσιογράφο με παιδί, ο οποίος θα μετακομίσει στην οικοδομή όπου κατοικεί η Ιοκάστη.
Ο γάμος της Νένας με τον Φώτη δεν πάει καλά, διότι η σχέση τους ίσως να μην είχε τις σωστές βάσεις. Ανάμεσα στη Νένα και στον Οδυσσέα αναπτύσσεται ένα αίσθημα. Στην αρχή δεν ομολογεί ο ένας τον έρωτά του στον άλλο, μέχρι που ανταλλάσσουν ένα φιλί στο σουπερμάρκετ, ανάμεσα σε ντοματοχυμούς και ντοματοπελτέδες.
Όταν προχωράει η σχέση τους, η Νένα έχει ανασφάλειες για το σώμα της και ιδίως για τα παχάκια στην περιφέρεια και τους κιρσούς της.
Τόσο καιρό τον περίμενες αυτόν τον άντρα. Τόσο καιρό, ρε βλήμα, πίστευες ότι ζούσες έναν έρωτα χωρίς ανταπόκριση. Και ξαφνικά, όλα αλλάζουν. Ξαφνικά, τα μάτια του γίνονται το σπιτικό σου. Και θέλεις να μείνεις εκεί για πάντα και να πετάξεις το κλειδί. Κι αντί γι’ αυτό, κάθεσαι κι αγχώνεσαι πώς θα δει το σώμα σου γυμνό;
Μάρω – η ντροπή και η ενοχή που συνοδεύει τα θύματα βιασμού
Ο βιασμός της Μάρως οδηγεί σε μια πολύκροτη διαμάχη που θ’ αφήσει εποχή. Η Μάρω και ο Θάνος είναι δύο άνθρωποι που αγαπιούνται και έχουν έναν όμορφο γάμο, μέχρι που ο ομαδικός βιασμός της Μάρως δημιουργεί κάποια προβλήματα στον γάμο τους, τα οποία καταφέρνουν να ξεπεράσουν μετά δυσκολίας, χάρη στην αμοιβαία αγάπη και κατανόηση. Η Μάρω κακοποιήθηκε βάναυσα επειδή τρεις άντρες έκριναν ότι ένα κοντό φόρεμα και ένα ζευγάρι ψηλοτάκουνα πέδιλα τούς δίνει το δικαίωμα να κάνουν ομαδικό σεξ με μια γυναίκα και να την πετάξουν αναίσθητη σαν σκουπίδι σε μια παραλία, όπου τη βρήκε ένα ζεύγος παραθεριστών.
Δυστυχώς, η κοινωνία έσπευσε να καταδικάσει τη Μάρω που φορούσε κοντό φόρεμα και προκαλούσε τρία “καλά παιδιά” που, όντας άντρες, “βράζει το αίμα τους”. Ακόμα και ο άντρας της κολλητής της φίλης, της Νένας, σε μια έξοδο φίλων είχε ισχυριστεί ότι η Μάρω έφερε ευθύνη γι’ αυτό που της είχε συμβεί, διότι το φόρεμά της ήταν προκλητικό. Κατά τη γνώμη μου, το πιο τραγικό είναι όταν η Μάρω, δηλαδή το ίδιο το θύμα, αρχίζει να νιώθει ενοχές και να επιρρίπτει ευθύνες στον εαυτό της για αυτό που της είχε συμβεί.
Δύο μήνες αργότερα, η Μάρω θα μετάνιωνε την ώρα και τη στιγμή που βγήκε μπροστά και φανέρωσε τα πάντα για τον βιασμό της. Αν μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω, θα έραβε το στόμα της. Θα έβρισκε ένα ψέμα να δικαιολογήσει τα τραύματά της και θα συνέχιζε τη ζωή της. Κουτσά στραβά πάντως θα τη συνέχιζε. Και δεν θα αναγκαζόταν να πέφτει καθημερινά μούρη με μούρη με τις αμφιβολίες, τις υποψίες και τα λοξά βλέμματα των τρίτων.
Η Μάρω πάλεψε με την κατάθλιψη, έχασε τη δουλειά της και κλείστηκε στον εαυτό της. Ωστόσο, βρήκε τη δύναμη να κινηθεί νομικά εναντίον των τριών βιαστών, με τη βοήθεια ενός δικηγόρου που ανέλαβε την υπεράσπισή της δωρεάν και με τη στήριξη γυναικείων οργανώσεων. Το πιο ενδιαφέρον σημείο αυτής της ιστορίας είναι όταν ο δικηγόρος της τής ανακοινώνει ότι η άλλη πλευρά προσφέρει ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό για να κλείσει η υπόθεση εξωδικαστικά. Η Μάρω και ο Θάνος είχαν οικονομικά προβλήματα, έτσι η Μάρω άρχισε να προβληματίζεται ότι ίσως θα ήταν καλύτερα να πάρει τα λεφτά και να προχωρήσει με τη ζωή της. Η συγγραφέας τονίζει πολύ εύστοχα ότι στις ταινίες, τέτοιου είδους αποφάσεις παίρνονται αμέσως, κάτι το οποίο δεν ισχύει στην πραγματική ζωή.
Σολφέζ και Μιράντα – ο έρωτας δύο γυναικών που “πρέπει” να παραμείνει κρυφός
Η Σολφέζ είναι ιδιοκτήτρια του συνοικιακού κομμωτηρίου, φημισμένη για τους υπέροχους αριστοκρατικούς κότσους που άφησαν εποχή. Καπάτσα, έξυπνη και δοτική, ξεκίνησε την καριέρα της στο κλασάτο κομμωτήριο του Εμμανουέλ στο Κολωνάκι. Η Μιράντα μεσουρανούσε στο λαϊκό τραγούδι και γνωρίστηκε με τη Σολφέζ όταν πήγαινε στο κομμωτήριο του Εμμανουέλ για χτένισμα. Ανάμεσα στις δύο γυναίκες αναπτύχθηκε μια αμοιβαία έλξη η οποία οδήγησε σε μια σχέση ζωής.
-Μα γιατί το κρύβετε; τις είχε ρωτήσει κάποτε η Ιοκάστη ένα βράδυ που έτρωγαν μαζί. Μεγάλες γυναίκες είστε, σε ποιον δίνετε λογαριασμό;
-Ίσως παίζει κι αυτό έναν ρόλο.
-Ποιο; ρώτησε η Ιοκάστη.
-Το “μεγάλες γυναίκες”. Οι νέες κοπέλες σήμερα είναι πιο ελεύθερες, εμείς πάλι τι να πω. Άλλη γενιά, άλλη νοοτροπία.
Ζούσαν μαζί με διακριτικότητα σε μια υπέροχη μονοκατοικία. Ούσες γυναίκες μιας άλλης εποχής, πίστευαν ότι ο έρωτάς τους καλό θα ήταν να παραμείνει κρυφός. Για τη σχέση τους μιλούσαν ανοιχτά μόνο στη Νένα, τη Μάρω, τον Διονύση και την Ιοκάστη. Μήπως τελικά αυτές οι δύο γυναίκες πιστεύουν ότι πρέπει να ακολουθήσουν τους κανόνες που επέβαλαν τα κοινωνικά πρέπει γι’ αυτές; Παρ’ όλα αυτά, δημιούργησαν μια πολύ όμορφη και τρυφερή σχέση. Πιστεύω ότι η ιστορία αυτών των δύο γυναικών τονίζει τη σημασία του συμφώνου συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια.
Ιοκάστη – ο έρωτας δεν έχει ηλικία
Σε μια εκδρομή με το ΚΑΠΗ, στο Ναύπλιο, αναπτύσσεται ένα όμορφο φλερτ ανάμεσα στην Ιοκάστη και έναν ευκατάστατο κύριο, τον Γιώργο Συρίγο, χήρο, πρώην διευθυντή τραπέζης στην Εθνική. Ο έρωτας της Ιοκάστης και του Γιώργου πέρασε από μύρια κύματα. Από τη μία, η Ιοκάστη έλεγε ότι οι έρωτες δεν είναι για την ηλικία της, φοβούμενη “τι θα πει ο κόσμος”. Από την άλλη, οι κόρες του Γιώργου προσπάθησαν να βάλουν εμπόδια σ’ αυτόν τον έρωτα, έχοντας τα δικά τους υστερόβουλα κίνητρα. Παρ’ όλα αυτά, ο έρωτας αυτός θα καταφέρει να ανθίσει παρ’ όλα τα εμπόδια και τα “πρέπει” της κοινωνίας.
Η Ιοκάστη άλλα έλεγε, άλλα σκεφτόταν. Δεν είχε νόημα όλο αυτό. Κανένα νόημα. Τα λόγια του κόσμου εκείνη τα είχε σε μεγάλη υπόληψη. Δύο μεγάλοι άνθρωποι εκεί χάμω… Τι μεγάλοι δηλαδή, πες γέροι καλύτερα… Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, δεν είναι της ηλικίας τους, μα τι ρεζίλι. Και να πεις πως ήταν μόνοι στη ζωή; Πως δεν έδιναν λογαριασμό σε κανένα; Ένα τσούρμο συγγενείς έσερναν κι οι δυο από πίσω τους.
Το φλερτ της Ιοκάστης και του Γιώργου αναδεικνύει κυρίως τη σημασία της συντροφικότητας και το πάθος για τη ζωή ακόμη και στην τρίτη ηλικία.
Τα σκισμένα τούλια της κοινωνίας
Ο κόσμος γύρω μας είναι γεμάτος από σκισμένα τούλια! Ωστόσο, εμείς αποφασίζουμε εάν θα μπαλώσουμε τις τρύπες ή θα ράψουμε καινούργια με υφάσματα που μας ταιριάζουν καλύτερα. Η πένα της συγγραφέως καταφέρνει να καταπιαστεί με θέματα ταμπού, να κάνει τους αναγνώστες να προβληματιστούν και εντέλει να περάσει αρκετά μηνύματα. Το τέλος αποτελεί τροφή για σκέψη σχετικά με το ζήτημα της αυτοδικίας ως συνέπεια της μη επαρκούς λειτουργίας των θεσμών απόδοσης δικαιοσύνης και προστασίας των θυμάτων βιασμού.
«Κι όταν πια ξέφτισαν τα νυφικά και μαράθηκαν τα άνθη λεμονιάς, βρέθηκαν πεταμένες, κλεισμένες σε ένα κουτί παπουτσιών, φορώντας ακόμα το νυφικό με τις φθαρμένες δαντέλες.»
Περίληψη Το σκισμένο τούλι: Λάθος νύφες σε λάθος γάμο. «Σκισμένα τούλια» τις αποκαλούσε η Νένα, το πρώτο πιστολάκι του συνοικιακού κομμωτηρίου, τις γυναίκες αυτές. «Πάει, σκίστηκε κι αυτηνής το τούλι», σκεφτόταν όταν έβλεπε στον λουτήρα πελάτισσα να ξεφυλλίζει περιοδικά σιγοκλαίγοντας τον άντρα που της βγήκε σκάρτος.
Στην Αθήνα του σήμερα, πέντε γυναίκες ενώνουν τις τεθλασμένες γραμμές τους και σχηματίζουν μια ραγισμένη καρδιά. Η Νένα θα γνωρίσει τον άντρα της ζωής της τη μέρα που παντρεύεται έναν άλλον. Ο βιασμός της Μάρως οδηγεί σε μια πολύκροτη δικαστική διαμάχη που θ’ αφήσει εποχή. Η Σολφέζ και η Μιράντα θα περάσουν από φωτιά και σίδερο μέχρι να βγουν στο φως. Η Ιοκάστη στα χρόνια της δύσης της θα ζήσει έναν εφηβικά παράφορο έρωτα.
Πέντε γυναίκες προχωρούν πιασμένες χέρι χέρι αδιαφορώντας για ηλικίες, τάξεις και γενιές. Πέντε γυναίκες πετάνε τα σκισμένα τούλια από πάνω τους και διεκδικούν τη ζωή τους από την αρχή. Πέντε γυναίκες μέσα από την αγάπη, τη βία, το γέλιο και το δάκρυ αγωνίζονται για το δικό τους «μαζί».
Σε μια εποχή που τα ανθρώπινα δικαιώματα πνίγονται στις κραυγές των αρνητών τους, η Έλενα Ακρίτα με χιούμορ και συγκίνηση αφηγείται μια δυνατή ιστορία, ενώ η πένα της γίνεται αγωγός για να ακουστεί η κρυφή φωνή που ξεκινάει από μέσα μας.
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Το σκισμένο τούλι
Συγγραφέας: Έλενα Ακρίτα
Εκδόσεις: Διόπτρα
ISBN: 978-960-653-166-8
Σελίδες: 408
Ημερομηνία έκδοσης: 07/10/2020
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
