«Το χαμένο εισιτήριο», το νέο βιβλίο της συγγραφέως Freya Sampson, τοποθετείται στο Λονδίνο το 1962. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μίνωας. Η μετάφραση ανήκει στην Όλγα Γκαρτζονίκα.
Προσωπική άποψη: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Λονδίνο, 1962. Ο Φρανκ συναντά μια νεαρή κοκκινομάλλα κοπέλα που μόλις είχε φτάσει στην πόλη. Την είδε να ανεβαίνει στο λεωφορείο 88. Ο Φρανκ πρόσεξε το ντύσιμό της: φαρδύ παντελόνι, τουίντ σακάκι που έμοιαζε αντρικό και μαύρο μπερέ. Τον εντυπωσίασε η εμφάνισή της, ένας συνδυασμός αγορίστικης αμφίεσης με θηλυκή γοητεία, κι αφέθηκε να την παρατηρεί καθ’ όλη τη διαδρομή. Μια ζωγράφος…
Η κοπέλα αρχικά ενοχλείται με την απροκάλυπτη ματιά του Φρανκ και ζητά να μάθει τον λόγο που την κοιτά τόσο επίμονα. Ο Φρανκ αιφνιδιασμένος τραυλίζει μια μασημένη συγγνώμη, η οποία και γίνεται η αφορμή της γνωριμίας τους. Όταν το λεωφορείο φτάνει στο τέρμα, ο Φρανκ, εντυπωσιασμένος και βαθιά ερωτοχτυπημένος, ζητάει το τηλέφωνο της κοπέλας. Όμως, χάνει το εισιτήριο με τον αριθμό της. Κι έτσι καθημερινά κάνει το ίδιο δρομολόγιο μήπως και την πετύχει.
«Το ’χεις συνήθειο να κοιτάζεις επίμονα τα κορίτσια στο λεωφορείο;»
Ο Φρανκ αιφνιδιάστηκε τόσο πολύ, που ένιωσε να κοκκινίζει.«Εγώ… ε…» τραύλισε σαν σχολιαρόπαιδο, όπως ακριβώς ένιωσε ξαφνικά. «Με συγχωρείς».
Τον κοίταξε με τα καστανοπράσινα μάτια της και ο Φρανκ είδε μια υποψία χαμόγελου να τρεμοπαίζει στο πρόσωπό της. Θεέ μου, γελούσε μαζί του.
Εξήντα χρόνια μετά, ένα νεαρό κορίτσι, η Λίμπι, ανεβαίνει στο λεωφορείο 88, πληγωμένη από τον χωρισμό της με τον Σάιμον, κι αφηρημένη, κοιτώντας έξω, ακούει μια φωνή να της λέει: Ω, Θεέ μου! Εσύ είσαι! Η Λίμπι γυρίζει ξαφνιασμένη να δει ποιος της μίλησε, για να αντικρίσει τον ηλικιωμένο πια και με άνοια Φρανκ.
Η γνωριμία του Φρανκ και της Λίμπι σηματοδοτεί την έναρξη για την εύρεση της νεαρής εκείνης κοπέλας που είχε συναντήσει πριν έξι δεκαετίες ο Φρανκ στο λεωφορείο. Η Λίμπι, μετά την εξιστόρηση της ιστορίας του ηλικιωμένου και με τη βοήθεια του φροντιστή του, αρχίζει έναν αγώνα για την εύρεσή της.
Κι επειδή κάθε πράξη επιστρέφει στον παραλήπτη της, το κακό στο κακό και το καλό στο καλό, η Λίμπι θα βρει αναπάντεχα τον έρωτα στο πρόσωπο του Ντίλαν. Όμως, θα καταφέρει να βρει το κορίτσι του Φρανκ;
Το λεωφορείο πλησίαζε την πλατεία Όξφορντ και το κορίτσι σηκώθηκε για να κατέβει. Ο Φρανκ την παρακολουθούσε ρουφώντας την παραμικρή λεπτομέρεια, για να τη θυμάται μέχρι να την ξαναδεί. Ήθελε να πει κάτι βαθυστόχαστο ή αστείο, κάτι που θα την έκανε να χαμογελάει όταν θα τον θυμόταν αργότερα. Κάτι που θα μπορούσαν να το συζητάνε τα επόμενα χρόνια.
«Χάρηκα που σε γνώρισα» είπε τελικά, νιώθοντας για μια ακόμα φορά σαν αδέξιο σχολιαρόπαιδο.
«Παρομοίως, Ροκ Χάντσον. Θα τα πούμε σύντομα».
Έκανε μεταβολή και διέσχισε τον διάδρομο προς τις σκάλες, δίχως να κοιτάξει πίσω της.
Μια αναζήτηση που θα οδηγήσει σε νέους φίλους, σ’ έναν νέο έρωτα, σε μια διαφορετική τροπή ζωής που φάνταζε απίθανη.
«Το χαμένο εισιτήριο» πρόκειται για ένα ακόμα εξαιρετικό feelgood μυθιστόρημα, γεμάτο τρυφερότητα, για την ελπίδα και τον έρωτα. Ένας ανεκπλήρωτος έρωτας με άρωμα Λονδίνου και μια πληγωμένη γυναίκα συναντιούνται με έναν σκοπό: να ξεπεράσουν τα εμπόδια με στόχο να βρουν Εκείνη, την παλιά αγάπη του Φρανκ. Έρωτας με μια ματιά, έρωτας γεννημένος σε μια διαδρομή.
Κάτι τυχαίο μπορεί να σε οδηγήσει σ’ ένα καλύτερο αύριο… Μη χάνεις την ελπίδα, την πίστη σου. Ακολούθα ό,τι θα σε ολοκληρώσει… Ακόμα και να μην τα καταφέρεις, θα έχεις προσπαθήσει.
«Το χαμένο εισιτήριο» είναι ένα γλυκό, ρομαντικό βιβλίο που εξυμνεί την αγάπη, την αναλλοίωτη στον χρόνο. Κι όσο διάβαζα το βιβλίο συγκινημένη, με συνόδευε το τραγούδι “Μια στιγμή στον χρόνο”, γιατί μονάχα μια στιγμή χρειάστηκε ο Φρανκ να ερωτευτεί, μια στιγμή για να υψώσει το ανάστημά του, να αντιταχθεί στην επιθυμία του πατέρα του ν’ αναλάβει την οικογενειακή επιχείρηση, μια στιγμή για να ακούσει εκείνη τη φωνή που πήγαζε από μέσα του, ν’ ακολουθήσει τις επιθυμίες της καρδιάς του και να σπουδάσει ηθοποιία. Μονάχα μια στιγμή…
Η Sampson μας ταξιδεύει μέσα από τις ρομαντικές της περιγραφές, περνώντας το μήνυμα της αισιοδοξίας, για να συνθέσει μια μαγευτική ιστορία που συνεπαίρνει τον αναγνώστη, αγγίζοντας ακόμα και τις πιο ευαίσθητες πτυχές του. Από τη συγγραφέα του best seller «Η γυναίκα της βιβλιοθήκης» δεν περίμενα κάτι λιγότερο από ένα ακόμα πετυχημένο βιβλίο.
Περίληψη: Η Λίμπι Νίκολς φτάνει στο Λονδίνο με ραγισμένη καρδιά και τη ζωή της να έχει γίνει συντρίμμια. Ο πρώτος άνθρωπος που συναντά, ο ηλικιωμένος Φρανκ, της αφηγείται ένα περιστατικό που συνέβη το 1962, όταν γνώρισε ένα κορίτσι στο λεωφορείο με τον αριθμό 88, το οποίο είχε όμορφα κόκκινα μαλλιά, σαν τα μαλλιά της Λίμπι. Είχαν κανονίσει να συναντηθούν στην Εθνική Πινακοθήκη, όμως εκείνος έχασε το εισιτήριο, πάνω στο οποίο είχε γράψει το τηλέφωνό της. Από τότε παίρνει το ίδιο λεωφορείο κάθε μέρα με την ελπίδα να τη βρει. Οι προσπάθειές του ωστόσο είναι άκαρπες.
Συνεπαρμένη από την ιστορία, η Λίμπι αναλαμβάνει δράση και, με τη βοήθεια ενός αναπάντεχου φίλου, κολλάει αφίσες σε ολόκληρη τη διαδρομή του λεωφορείου. Αρχίζει να ξεπερνάει την επιφυλακτικότητά της, κάνει καινούριες φιλίες και αφήνεται σε έναν νέο έρωτα. Όμως, με την άνοια του Φρανκ να επιδεινώνεται, οι πιθανότητες να βρουν το κορίτσι από το λεωφορείο 88 λιγοστεύουν…
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Το χαμένο εισιτήριο (The girl on the 88 bus)
Συγγραφέας: Freya Sampson
ISBN: 978-618-02-2308-8
Σελίδες: 448
Ημερομηνία έκδοσης: 1/4/2023
Εκδόσεις: Μίνωας
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
[…] χαμένο εισιτήριο της Freya […]