Άνθρωποι από στάχτη
Προσωπική άποψη: Αγγελίνα Παπαθανασίου
Φτάνοντας στην τελευταία σελίδα του βιβλίου της Πασχαλίας Τραυλού «Άνθρωποι από στάχτη», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα, ένιωσα την ανάγκη να μη πιάσω άμεσα το τρίτο βιβλίο της σειράς.
Το δεύτερο βιβλίο ήταν ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα. Όλα όσα διάβασα στις σελίδες του με επηρέασαν. Ένιωσα θλίψη, πόνο, οργή. Οι ήρωες του βιβλίου έμειναν καρφωμένοι στο μυαλό μου.
Για άλλη μια φορά θαύμασα την ικανότητα της συγγραφέως να παρασύρει τους αναγνώστες της στην πλοκή των ιστοριών της. Είχα την αίσθηση ότι ζούσα όλα όσα περιέγραφε η κυρία Τραυλού. Την απόλυτη φρίκη ενός πολέμου που οδήγησε στο θάνατο αμέτρητες αθώες ψυχές, την προδοσία, τον εξευτελισμό της ανθρώπινης ύπαρξης, το φόβο, τα βασανιστήρια.
Είναι θλιβερό, Ζαν Πιερ, αλλά οι Γάλλοι έχουν σαστίσει. Δεν γελούν και δεν σφυρίζουν ανέμελα οδεύοντας προς τις δουλειές τους. Δεν έχουν καμιά σχέση με τους ανθρώπους που πρωτογνώρισα σ’ αυτόν τον τόπο λίγους μήνες νωρίτερα. Ο φόβος έχει στοιχειώσει τα μάτια τους. Τα όνειρά τους καταχωνιάστηκαν στο φέρετρο του πολέμου.
Όλες αυτές οι εικόνες περνάνε μπροστά από τα μάτια μου σαν κινηματογραφική ταινία. Εξαιρετική η ανάλυση των χαρακτήρων από τη συγγραφέα. Μπορεί να μην έχω ακόμα ολοκληρώσει την τριλογία, αλλά τολμώ να πω ότι πρόκειται ίσως για τη καλύτερη συγγραφική της δουλειά.
Θεσσαλονίκη, 10 Ιουνίου 1942
Αγαπητή μου Ροζαλία,
Η πόλη αλλάζει, ο φόβος φωλιάζει στα μάτια και η ζωή μας καταστρέφεται. Μόνο οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, Ροζαλία. Μένουν ίδιοι σε κάθε εποχή, με την ίδια φτήνια στη σκέψη όταν θέλουν να σώσουν το τομάρι τους.
Κάποιοι, δεν λέω, διατηρούν την ανθρωπιά τους, αλλά κάποιοι άλλοι γίνονται τόσο αδίστακτοι, που αναρωτιέσαι τι κρύβεται κάτω από το δέρμα τους.
Ιστορικά στοιχεία και μυθοπλασία δένονται με τρόπο αριστοτεχνικό. Είναι από τα βιβλία που δεν μπορείς να ξεχάσεις εύκολα ακόμα και μετά από καιρό. Θεωρώ ότι ικανοποιεί και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη.
Περίληψη: Παρίσι, 1940.
Τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν πάνω από τη Γαλλία την εποχή που η Ροζαλία Σεφεριάδη αναζητά τον αγαπημένο της Ανατόλ Κοβάλσκι που έχει εξαφανιστεί. Σύντομα θα μάθει πως πίσω από την εικόνα του διάσημου μαέστρου κρύβεται ένας άνθρωπος που προσπαθεί να επουλώσει τις κρυφές πληγές του παρελθόντος.
Παλεύοντας να επιβιώσει σε μια αφιλόξενη για ανύπαντρες μητέρες εποχή, η Ροζαλία δέχεται να γίνει η Χάννα Λαρούζ, σύζυγος του Γαλλοεβραίου ζωγράφου Ζαν Πιερ. Αυτή η απόφαση, σαν το πρώτο πλακάκι ενός ντόμινο, θα την οδηγήσει πρώτα στο κρεβάτι του Γερμανού ταγματάρχη Μαξ Μάισνερ κι έπειτα στο πορνείο και στην ορχήστρα γυναικών στο στρατόπεδο του Άουσβιτς.
Καθώς η αυτοθυσία εναλλάσσεται με την προδοσία, η αλήθεια με το ψέμα και η εξιλέωση με την ταπείνωση, τα όρια του μυαλού και του κορμιού της δοκιμάζονται και η διπλή απώλεια που θα υποστεί θα τη στοιχειώσει για πάντα.
Η μοίρα εξαντλεί τη σκληρότητά της, αρπάζοντας όσα της είχε χαρίσει.
Το δεύτερο βιβλίο μιας συγκλονιστικής ιστορίας για τον ρατσισμό και τον έρωτα, την τέχνη και την τόλμη της ζωής, την προκατάληψη και την ελευθερία μέσα στις στάχτες του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.
Στοιχεία Βιβλίου
Τίτλος: Άνθρωποι από στάχτη
Συγγραφέας: Πασχαλία Τραυλού
Εκδόσεις: Διόπτρα
ISBN: 978-960-605-526-3
Ημ. Έκδοσης: 06/06/2018
Αρ. σελίδων: 504
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Επεξεργασία κεντρικής εικόνας: Στέλλα Στραύκου
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
