Angel Eyes – Η δημιουργία ενός Ονειρόκοσμου
Γράφει η Λίλα Κίσσα-Φραγκομίχαλου
«Δημιούργησε το δικό σου σύστημα, ειδάλλως θα σκλαβωθείς από το σύστημα που δημιούργησε κάποιος άλλος…» Ουίλλιαμ Μπλέικ
Από την παιδική κιόλας ηλικία αγαπούσα το Φανταστικό. Κι ο νους μου χανόταν μέσα στις ιστορίες της ελληνικής μυθολογίας μας. Το ακόμα αδέξιο παιδικό χέρι γύρευε να αποτυπώσει στο χαρτί πλάσματα αλλόκοσμα και τα μπλοκ ζωγραφικής μου γέμιζαν από μονόκερα, αγγέλους, ξωτικά και γοργόνες. Έπλαθα τις ιστορίες τους. Τις περιπέτειές τους. Και οι ώρες που βάδιζα στους κόσμους τους ήταν ατέλειωτες κι υπέροχες συνάμα.
Η ζωγραφική έγινε ανάγκη. Πάθος ασίγαστο. Και στα χρόνια της εφηβείας την ακολούθησε και η συγγραφή, αν και η δεύτερη ήταν ακόμα ‘νεογέννητη’ για μένα. Συνδύαζα πλέον τις δυο αγάπες μου κι απ’ αυτές ξεπηδούσαν μικρά εικονογραφημένα διηγήματα που έφτιαχνα για προσωπική τέρψη και αγαλλίαση, αλλά και μοιραζόμουν με λιγοστούς αγαπημένους φίλους. Οι σπουδές μου και το επάγγελμα που ακολούθησε ήταν πολύ διαφορετικό όμως.
Και οι ώρες που αφιέρωνα στους μαθητές μου για τη διδασκαλία της Γαλλικής και της Αγγλικής γλώσσας κατέστησε τα καλλιτεχνικά μου πάθη απλά χόμπυ του λιγοστού ελεύθερου χρόνου μου… Όταν άρχισα να θλίβομαι βαθιά για το γεγονός αυτό, κατανόησα βαθιά ότι χρειαζόταν να κάνω την μεγάλη ανατροπή. Δεν ήταν η κλίση μου η Διδακτική Τέχνη, αλλά κάποια άλλη.
Το 2011 μητέρα πλέον και κάτοικος Χίου είχα ήδη μελετήσει αρκετά βιβλία γύρω από τη θεματολογία του εσωτερισμού και της Μαγείας και τα όνειρά μου είχαν γίνει πιο ζωντανά και πιο γεμάτα από ποτέ. Σύμβολα, πλάσματα, μύθοι, διαστάσεις πάσχιζαν να μπουν σε μια σειρά για να βγάλουν νόημα. Έμοιαζε λες και ο νους μου προσπαθούσε να ανοίξει μια Πύλη. Πάλευε να συνδεθεί με κάτι εκεί έξω. Κάτι μεγάλο. Κάτι πρωτότυπο αλλά ταυτόχρονα τόσο οικείο. Το διαυγές όνειρο που συνέλαβε την ιδέα του Angel Eyes ήταν τόσο εκτενές και οι λεπτομέρειές του τόσο σαφείς, που εκείνο το πρωί ξυπνώντας αισθάνθηκα λες και ο εγκέφαλός μου ήταν ετοιμόγεννος! Η ανάγκη να βγουν οι ιδέες φάνταξε όμοια με τον οξύ τοκετό.
Έσπευσα να καταγράψω ό, τι μπορούσα περισσότερο για να ανακουφιστώ. Κρατούσα σημειώσεις για ώρες ολόκληρες. Και στο τέλος της ημέρας, ξαλαφρωμένη πια, είπα ότι όλα αυτά είναι υπέρ-αρκετά για να συγγράψω ένα βιβλίο Φαντασίας. Έπεσα λίγο έξω στους υπολογισμούς μου. Τα «αγγελικά μάτια» δεν χώρεσαν ποτέ σε έναν τόμο. Και αυτή τη στιγμή εκτείνονται περίπου σε πέντε βιβλία, 3000 σελίδων σχεδόν στο σύνολό τους δίχως να βάζω μέσα καν την Κοσμογονία του φανταστικού μου σύμπαντος, ‘Το Βιβλίο των Αιώνων’ ή όπως χαρακτηριστικά το λέω το ‘Βιβλίο 0’.
Φυσικά η ζωγραφική, η λατρεμένη μου Τέχνη, θα ήταν αδιανόητο για μένα να μην έχει εξέχουσα θέση στο όλο εγχείρημα. Η σειρά Angel Eyes θα ανήκε στο από τα τέλη του 19ου αιώνα χαμένο είδος της ‘εικονογραφημένης λογοτεχνίας’ -μια πρωτότυπη αναβίωση λοιπόν! Κι άλλωστε οι χαρακτήρες, οι τόποι, τα αντικείμενα που είδα σε εκείνο το σωτήριο όνειρο ήταν συγκεκριμένοι. Είχαν εικόνα, σχήμα, χρώμα, υφή… Πάσχισα αρκετά για να συντονίσω το χέρι μου στην ομορφιά τους κι ακόμα έχω αρκετό δρόμο θα έλεγα!
Και κάπως έτσι γράφοντας και εικονογραφώντας ταυτόχρονα ξεκίνησα να δίνω ζωή στον Ονειρόκοσμό μου, όπως πολύ συχνά τον αποκαλώ. Παρατηρούσα τον τρόπο που με επηρέαζε. Τα μηνύματα που περιείχε με άλλαζαν σαν άνθρωπο. Λείαιναν την ψυχή μου. Την ξεδιψούσαν. Δεν είχα σκεφτεί όμως να παραδώσω τίποτα στο αναγνωστικό κοινό… Εγωισμός; Μάλλον φόβος. Ήταν περίεργο όταν το σκεφτόμουν. Ήταν ένα κομμάτι της ίδιας μου της ψυχής εκεί γραμμένο και ζωγραφισμένο… Δεν ήξερα αν θέλω να το δείξω. Δεν ήξερα αν θα άντεχα και να κριθώ –όμορφα ή άσχημα-και τα δυο με τρόμαζαν εξίσου για τις πιθανές αλλαγές που θα μπορούσαν να επιφέρουν στο άτομό μου.
Παρόλα αυτά το 2015 και μετά από την έντονη ενθάρρυνση του συζύγου μου Δημήτρη, έκανα την πρώτη μου δειλή κίνηση να βγω επιτέλους από τους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μου και πραγματοποίησα μια έκθεση ζωγραφικής στο Ομήρειο Πνευματικό Κέντρο της Χίου. Και αφού είχα πια μπει στη γενναία διαδικασία, τόλμησα μέχρις εσχάτων. Κατέβηκα με 69 περίπου έργα μιας τεχνικής που το νησί δεν γνώριζε καν -αυτή του ιαπωνικού μάνγκα-άνιμε και ‘έντυσα’ την έκθεση με μουσικούς ήχους επικής φαντασίας, συμφωνικό μέταλ, αλλά και με soundtracks από αγαπημένα μου anime. Ή όλα ή τίποτα. Θα το μισούσαν ή θα το λάτρευαν!
Για καλή μου τύχη οι Χιώτες συμπατριώτες μου ήταν και παραμένουν ανοιχτοί στις τέχνες! Το αγκάλιασαν, ειδικά οι νεώτεροι! Και όχι μόνο. Παρατήρησαν πρώτοι την συνοχή ανάμεσα στις εικονογραφήσεις μου και άρχισαν να με ρωτούν: «Υπάρχει κάποια ιστορία πίσω απ’ όλο αυτό, έτσι; Πού μπορούμε να τη διαβάσουμε; Υπάρχει κάποιο βιβλίο; Το θέλουμε!». Δεν το έλεγαν κολακευτικά και ψεύτικα. Το έβλεπα στο βλέμμα τους που άστραφτε! Δεν είχα λόγια… Άμεσα ξεκίνησα να ψάχνομαι για να εκδώσω τον πρώτο τόμο που είχα γράψει.
Το 2016 κυκλοφόρησαν οι ‘Φύλακες’ και το 2017 ‘Το Μονοπάτι’. Και την έκδοσή τους ανέλαβε ένα από τα πιο παραδοσιακά τυπογραφεία του νησιού, ο Τύπος του Δ. και Β. Ζήσιμου. Κι έτσι είχα την πολυτέλεια να εμπειριώσω από κοντά και τη μαγεία της Τυπογραφείας. Ήμουν εκεί από τη δημιουργία των εξωφύλλων, μέχρι την επιλογή χαρτιού κι ακόμα παραπέρα. Είδα πώς γίνεται η σελιδοποίηση, πώς βγαίνουν οι λεγόμενοι τσίγκοι και πώς δουλεύει μια μηχανή τυπογραφείου για να γεννήσει ένα βιβλίο! Τι υπέροχο ταξίδι! Και η μαγεία ευτυχώς συνεχίζεται! Αυτή τη στιγμή με εκδοτικό σπίτι την Momentum και πολύτιμο συνεργάτη μου την Αγγέλα Γαβρίλη πλέον, ετοιμάζεται πυρετωδώς και το 3ο εικονογραφημένο μυθιστόρημα των ‘αγγελικών ματιών’, ο ‘Προορισμός’ ! Υπομονή μέχρι τον Οκτώβριο λοιπόν, περιμένοντας ακόμα μια γέννηση!
Όταν ένας συγγραφέας κρατάει στα χέρια του το πόνημά του που πλέον έχει υλική υπόσταση δακρύζει σαν να έχει αποκτήσει ένα παιδί… Αλλά και αργότερα όταν αυτό το ‘παιδί’ βγει εκεί έξω και ταξιδέψει, αγαλλιάσει, ξεδιψάσει, λειάνει τις ψυχές άλλων ανθρώπων τότε κατανοεί: Κάποιες ιστορίες διαλέγουν συγγραφείς. Κάποιοι μύθοι πρέπει να ειπωθούν για λόγους που ούτε καν διανοούμαστε. Και εμείς οι ‘παραμυθάδες’ είμαστε απλά οι μακάριοι μεσάζοντες, των Ονειρόκοσμων οι αφεντάδες και των Ιδεών οι πιο ταπεινοί υπηρέτες ταυτόχρονα…
Angel Eyes – Η δημιουργία ενός Ονειρόκοσμου
Επεξεργασία εικόνας: Αναστάσιος Τριανταφύλλου
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
