Καιρό είχα να διαβάσω δυστοπικό βιβλίο, ήρθε ξανά η κατάλληλη στιγμή και ευχαριστήθηκα πολύ το “Η αστυνομία της μνήμης“. Μέσω της πρωταγωνίστριας που μας μιλά σε πρώτο πρόσωπο, μαθαίνουμε για τη ζωή σε ένα νησί όπου εξαφανίζονται διάφορα, όπου οι κάτοικοι ξυπνούν μια μέρα και “κάτι” απαγορεύεται να υπάρχει. Και το “κάτι” μπορεί να είναι το οτιδήποτε, τα πουλιά, οι μυρωδιές, τα τριαντάφυλλα, τα γλυκά…
Προσωπική άποψη: Βίκυ Ζηλιασκοπούλου
Και στη συνέχεια αρχίζουν σιγά σιγά να χάνονται οι αναμνήσεις του κάθε πράγματος που εξαφανίζεται. Ο κόσμος προσαρμόζεται στη νέα κάθε φορά πραγματικότητα, όμως υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι στους οποίους οι αναμνήσεις παραμένουν και αυτοί ακριβώς είναι αυτοί που κυνηγά η αστυνομία της μνήμης. Μέσα σε αυτόν τον κόσμο ζει η ανώνυμη αφηγήτρια της ιστορίας, ο γέρος φίλος της και ο Ρ. Ο τελευταίος ανήκει στη σπάνια κατηγορία των ατόμων που διατηρούν τις αναμνήσεις τους, και η αφηγήτρια αποφασίζει να του προσφέρει καταφύγιο ώστε να μην μπορεί να τον εντοπίσει η αστυνομία της μνήμης. Αυτή είναι η κεντρική ιδέα του μυθιστορήματος.
Παρά το κρύο, το ποτάμι δεν πρέπει να είχε παγώσει, ή τουλάχιστον νόμιζα ότι άκουγα τον σιγανό ήχο του νερού που κυλούσε. Πάνω από τον ήχο του νερού άκουγα θόρυβο βημάτων, ενηλίκων και παιδιών μαζί, που έτρεχαν προς το αδιέξοδο στο πίσω μέρος, και το σκυλί στη διπλανή πόρτα να γαβγίζει. Ήταν οι ανησυχητικοί θόρυβοι, όπως ήξερα εκ πείρας, ενός πρωινού όπου κάτι έχει εξαφανιστεί.
Γενικά, πρόκειται για ένα βιβλίο με πολύ αργή εξέλιξη, αλλά αυτό εμένα δεν με πείραξε καθόλου. Ήταν τόσο ωραίος ο τρόπος που η πρωταγωνίστρια μας μετέφερε την καθημερινότητά της, τις σκέψεις και τα συναισθήματά της, που καθόλου δεν βιαζόμουν να δω τι θα γίνει μετά. Υπάρχουν κάποιες σκηνές αρκετά έντονες, όχι φυσικά από αυτές που θα σε κάνουν να τρομάξεις ή να χάσεις τον ύπνο σου, δεν είναι τέτοιου είδους βιβλίο, θα σε ταράξουν όμως λογικά. Αναγκαστικά θα μπεις και στη διαδικασία να σκεφτείς πώς θα ήταν ο κόσμος και η ζωή μας χωρίς κάποια αντικείμενα, στην υποθετική περίπτωση που αυτά απλώς έπαυαν να υπάρχουν. Εδώ βέβαια η απάντηση δίνεται από την όλη πλοκή της ιστορίας, αφού από παντού προκύπτει η ικανότητα του ανθρώπου να προσαρμόζεται στις συνθήκες και να συνεχίζει να ζει όσο μπορεί καλύτερα.
Μετά από αυτό τα πράγματα εξελίχθηκαν αθόρυβα. Δε χρειάζονταν διαταγές, καθώς η διαδικασία ήταν ολοφάνερα προαποφασισμένη. Οι δύο αστυνομικοί με έβαλαν ανάμεσά τους και με πήγαν γρήγορα στο ασανσέρ, στη συνέχεια με οδήγησαν μέσα από έναν δαίδαλο διαδρόμων σ’ ένα δωμάτιο στην καρδιά του κτιρίου.
Κάτι ακόμα που μου άρεσε πολύ είναι τρόπος που μέσα από τη ζωή των τριών ατόμων που συμμετέχουν στην ιστορία, η συγγραφέας μας περιγράφει την πορεία των ανθρωπίνων σχέσεων και μας μιλά για την αγάπη και την αφοσίωση. Αν είχε επιλέξει κάποιον άλλο τρόπο να κλείσει την ιστορία θα μου άρεσε περισσότερο, το συγκεκριμένο τέλος το βρήκα υπερβολικά τραβηγμένο. Σίγουρα όμως αξίζει να το έχετε στο μυαλό σας και να του ρίξετε μια ματιά.
Περίληψη:
«Ακόµα κι αν εξαφανιστεί το χαρτί, οι λέξεις θα παραµείνουν». Καπέλο, κορδέλα, πουλί, τριαντάφυλλο…
Σ’ ένα νησί χωρίς όνοµα, διάφορα πράγµατα χάνονται το ένα µετά το άλλο· αποφασίζεται να εξαφανιστούν από τη ζωή των ανθρώπων και όλοι οφείλουν να τα ξεχάσουν για πάντα. Όσοι δεν συµµορφώνονται κινδυνεύουν να συλληφθούν από την αστυνοµία της µνήµης. Όταν µία νεαρή συγγραφέας ανακαλύπτει ότι ο επιµελητής της κινδυνεύει να συλληφθεί –επειδή εκείνος δεν ξεχνά και του είναι πολύ δύσκολο να κρύβει τις αναµνήσεις του–, θα κάνει τα πάντα για να τον σώσει. Μαζί, καθώς ο φόβος και η απώλεια σχηµατίζουν ασφυκτικό κλοιό γύρω τους, θα προσκολληθούν στη λογοτεχνία ως τον τελευταίο τρόπο διατήρησης του παρελθόντος. Τι θα γίνει όµως όταν αρχίσουν να εξαφανίζονται και τα βιβλία; Ποιος ξέρει τι θα εξαφανιστεί στη συνέχεια;
Η Αστυνοµία της µνήµης είναι ένα βιβλίο για τη δύναµη της µνήµης και το τραύµα της απώλειας, µια αλληγορική ιστορία, ένα αιχµηρό σχόλιο για τους σκοτεινούς κρατικούς µηχανισµούς παρακολούθησης και επιτήρησης.
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Η αστυνομία της μνήμης (The Memory Police)
Συγγραφέας: Ogawa Yôko
Μετάφραση: Χίλντα Παπαδημητρίου
Εκδόσεις: Πατάκη
Σελίδες: 376
Ημερομηνία έκδοσης: Δεκέμβριος 2020
ISBN: 9789601689784
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Επιμέλεια κεντρικής εικόνας: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
