Η Αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πιμ από το Ναντάκετ – Edgar Allan Poe

Η Αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πιμ από το Ναντάκετ. Ο Πόε έζησε μία σύντομη ζωή (1809-1849) και ο θάνατός του σε ηλικία σαράντα μόλις ετών μας στέρησε τη δυνατότητα να διαβάσουμε περισσότερα αριστουργήματά του.

Προσωπική άποψη: Χρήστος Αζαριάδης

Το βιβλίο “Η Αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πιμ από το Ναντάκετ” είναι το μοναδικό ολοκληρωμένο μυθιστόρημά του, και το να βρεθούν λέξεις που δεν έχουν γραφτεί ήδη για αυτό το βιβλίο, ήταν μία πραγματική πρόκληση. Για την Αφήγηση έχουν επενδυθεί (όχι ξοδευτεί) τόνοι μελάνης, μιας και είναι ένα βιβλίο το οποίο από το έτος 1838 που πρωτοεκδόθηκε, έχει προκαλέσει ατέρμονες συζητήσεις και έχει εμπνεύσει αναρίθμητους ανθρώπους. Ειδικότερα, ως προς το τελευταίο να σημειωθεί ότι το αριστούργημα “Μόμπι Ντικ” (1850) του Χέρμαν Μέλβιλ είναι φανερά επηρεασμένο από το έργο του Πόε, αλλά και “Η Σφίγγα των Πάγων” του σπουδαίου Ιουλίου Βερν (1897) συνεχίζει το παρουσιαζόμενο βιβλίο, πραγματοποιώντας ένα από τα πρώτα λογοτεχνικά σίκουελ της ιστορίας.

“Η Αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πιμ από το Ναντάκετ” είναι ένα πολυδιάστατο έργο. Σε μία πρώτη ανάγνωση, είναι μία συγκλονιστική περιπέτεια στη θάλασσα. Ο πιτσιρικάς Άρθουρ και ο φίλος του Αύγουστος καταστρώνουν ένα σχέδιο για να επιβιβαστεί ο πρώτος λαθραία στο μπρίκι “Γράμπος”, με καπετάνιο τον πατέρα του δεύτερου, ώστε να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους, που δεν είναι άλλο από το να οργώσουν τις θάλασσες. Στο ταξίδι τους αυτό θα ζήσουν την ταξιδιωτική περιπέτεια που τόσο επιθυμούσαν και με το παραπάνω. Κάθε φορά που αντιμετωπίζουν τη μία συμφορά, έρχεται η επόμενη, που είναι πάντα χειρότερη. Παρ’ όλα αυτά, το ταξίδι προς τις Νότιες Θάλασσες και την Ανταρκτική συνεχίζεται. Το ερώτημα, όμως, είναι με τι κόστος;

”Τώρα πια δε μου έμενε να κάνω τίποτ’ άλλο απ’ το να τον παρακαλέσω, εάν δεν πειθόταν να εγκαταλείψει το σχέδιό του, τουλάχιστον ν’ άφηνε να περάσει άλλη μία μέρα μη τυχόν και εμφανιζόταν κανένα άλλο καράβι. Επιστράτευσα κάθε επιχείρημα που φανταζόμουν ότι θα επηρέαζε τη σκληροτράχηλη φύση του. Μου απάντησε ότι η ιδέα ωρίμασε μέσα του, αφού εξάντλησε πρώτα όλα τα περιθώρια αντοχής του, ότι δεν άντεχε άλλο χωρίς φαΐ και πως μετά μία μέρα ίσως γι’ αυτόν τουλάχιστον θα ήταν πολύ αργά.”

Η προσπάθεια να απαντηθεί το ερώτημα αυτό, οδηγεί σε ένα δεύτερο, βαθύτερο επίπεδο. Ο αναγνώστης θα βρεθεί αντιμέτωπος με κοινωνικά ζητήματα, όπως η φυλετική μισαλλοδοξία (ας μην ξεχνάμε ότι το βιβλίο γράφτηκε από έναν Αμερικανό του Νότου λίγα χρόνια πριν τον αμερικανικό εμφύλιο) και την περιθωριοποίηση που βιώνει ο Άρθουρ, ένας χαρακτήρας καταραμένος, αλλά και αποφασισμένος να φύγει από τον τόπο του που δεν τον χωράει πια. Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι ο Πόε βλέπει στον πρωταγωνιστή του τον εαυτό του, σε ένα αμφίδρομο αλισβερίσι, που το τέλος του δεν είναι άλλο από την κάθοδο στον “Άδη”.

Η Αφήγηση είναι μία ναυτική περιπέτεια που τα έχει όλα! Ανταρσία, φουρτούνες, πείνα, αρρώστιες, καρχαρίες, εξωτικά νησιά. Μία ιστορία απλά και ταυτόχρονα συμβολιστικά γραμμένη, που όπως και αν τη διαβάσει κανείς, μαγεύεται. Ένα κλασικό αριστούργημα σαν κι αυτά που δεν βγαίνουν πια. Η λυρικότητα της γραφής του Πόε, κοντά δυο αιώνες αργότερα, συνεχίζει να συνεπαίρνει τον αναγνώστη, πιάνοντάς τον από το χέρι σε ένα ταξίδι από το συνειδητό προς το ασυνείδητο, από την επιφάνεια της λουσάτης κοινωνίας προς την εξαθλίωση του εγώ.

Η έκδοση του οίκου Gutenberg δεν είναι μονάχα ένα βιβλίο που διαβάζεται απνευστί. Είναι μία πραγματεία. Εξάλλου, το μυθιστόρημα αντιστοιχεί στα τρία πέμπτα του βιβλίου. Το βιβλίο περιέχει την απαραίτητη Εισαγωγή του ειδικού στη λογοτεχνία του 19ου αιώνα Χάρολντ Μπίβερ, Επίμετρο με τρία σημαντικά κείμενα, ένα εκ των οποίων είναι το τμήμα της Σφίγγας του Πάγου του Ιουλίου Βερν που συνεχίζει την Αφήγηση, αλλά και Παράρτημα με τέσσερις μελέτες για το βιβλίο. Η ενδελεχής επιμέλεια της άρτιας έκδοσης συνεχίζει με χρονολόγιο για τον βίο του Πόε, αλλά και λεξιλόγιο της ναυτικής γλώσσας, η οποία όμως είναι βατή για τον αναγνώστη και καθώς διαβάζει γίνεται ολοένα και πιο κατανοητή. Η Αφήγηση ήταν το έργο με το οποίο ο εκδοτικός οίκος Gutenberg εγκαινίασε τη σειρά κλασικών αριστουργημάτων “Aldina”, που περιέχει βιβλία ονομάτων θρύλων του χώρου, όπως αυτά των Βιρτζίνια Γουλφ, Ονορέ ντε Μπαλζάκ, Τζων Ουίλιαμς κ.ά.

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει για τη μετάφραση του Πολύκαρπου Πολυκάρπου. Ο μεταφραστής είχε πραγματοποιήσει και την πρώτη μετάφραση το έτος 1979, πλην, όμως, μετέφρασε εκ νέου ολόκληρο το έργο, ώστε να συμβαδίζει περισσότερο με την εποχή μας. Χάρη στην εξαιρετική δουλειά του, το πρωτότυπο έργο διατηρεί και στη γλώσσα μας την ατμοσφαιρικότητα και τον λυρισμό του.

Περίληψη: Μια συναρπαστική ναυτική περιπέτεια που καταλήγει σ’ έναν κρυπτογραφικό γρίφο, ένα ταξίδι στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, μια τελετουργία διάβασης προς το ανόσιο: μες από φουρτουνιασμένες θάλασσες, ανταρσίες, ναυάγια, κανιβαλισμούς και ξωτικά νησιά με επικίνδυνους κατοίκους, ένας ιδιοφυής συγγραφέας οδηγεί τον αναγνώστη του σε μια κάθοδο στο ασυνείδητο, σε μια πάλη του λευκού με το μαύρο, ή και σε μια λαζαρική ανάσταση, αφού ο νεκρός ήρωας, που είναι ζωντανός, διεκδικεί από τον συγγραφέα την πατρότητα του έργου.

Το πρώτο πεζογράφημα του Edgar Allan Poe, το “σημαντικότερο έργο του” κατά τον Borges, που επηρέασε πλήθος γνωστών συγγραφέων.

Περιεχόμενα: Προλογικό σημείωμα στην ελληνική έκδοση (του μεταφραστή)

Στοιχεία βιβλίου

Τίτλος: Η Αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πιμ από το Ναντάκετ (The narrative of Arthur Gordon Pym of Nantucket)

Συγγραφέας: Edgar Allan Poe

Eκδόσεις: Gutenberg

Σειρά: Aldina

Σελίδες: 512

ISBN: 978-960-011-813-1

Ημερομηνία έκδοσης: 1 Νοεμβρίου 2016

 

 

Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ