«Η Οργή που Ματώνει τη Μέρα» της Εύης Δουργούτη είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ που ισορροπεί ανάμεσα στο μυστήριο και τις εσωτερικές συγκρούσεις των χαρακτήρων. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΕΞΗ.
Προσωπική άποψη: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Η ιστορία ξεκινά στην ορεινή Αρκαδία, τον Δεκέμβριο του 1980, όπου μια ομάδα πέντε νέων εμπλέκεται σε ένα σοκαριστικό γεγονός: μετά από μια βίαιη σύγκρουση με μια κοπέλα, την αφήνουν λιπόθυμη και γεμάτη μώλωπες. Όταν αντιλαμβάνονται ότι η κοπέλα μπορεί να είναι νεκρή, η αρχική τους αντίδραση είναι σοκ και φόβος. Για να καλύψουν το έγκλημα, αποφασίζουν να θάψουν το σώμα της στο δάσος, ελπίζοντας ότι κανείς δεν θα μάθει ποτέ τίποτα.
Ο αρχηγός της παρέας προσπαθεί να κρατήσει την κατάσταση υπό έλεγχο, χρησιμοποιώντας απειλές και εκφοβισμό για να σιγουρευτεί ότι όλοι θα παραμείνουν σιωπηλοί. Καθώς ο φόβος και η ενοχή τούς κατατρώγουν, η σιωπή τους γίνεται βάρος και τους οδηγεί σε ακόμα πιο καταστροφικές αποφάσεις. Παρά τις προσπάθειές τους να κρύψουν τα ίχνη τους, ένας άνδρας που παρατηρεί από απόσταση ανακαλύπτει το σώμα της κοπέλας. Το μυστικό τους, αν και καλά κρυμμένο στην αρχή, δεν μπορεί να παραμείνει κρυφό για πάντα. Έτσι ξεκινά η διαδικασία για την αποκάλυψη της αλήθειας…
Τριάντα εννέα χρόνια αργότερα, τον Μάιο του 2019, ο Μάριος, διοικητής αστυνομικού τμήματος στην Αθήνα, δέχεται ένα τηλεφώνημα που τον οδηγεί πίσω στα γεγονότα που έχει προσπαθήσει να ξεχάσει. Ο Θοδωρής, φίλος και κουμπάρος του, εμφανίζεται ξανά στη ζωή του, φέρνοντας μαζί του τις σκιές του παρελθόντος και μια αποκάλυψη που θα αλλάξει τα πάντα.
«Σταματήστε! Σταματήστε σας λέω!» ακούστηκε μία εφηβική φωνή γεμάτη πανικό και τα γέλια στο μικρό ξέφωτο σταμάτησαν απότομα.
«Τι συμβαίνει, ρε;» ρώτησε αδιάφορα ένας από την πενταμελή παρέα.
«Νομίζω πως… πως είναι… είναι νεκρή», ψέλλισε εκείνος, ενώ απομακρυνόταν με απότομες κινήσεις από την κοπέλα που βρισκόταν σωριασμένη στο έδαφος, όμοια με σπασμένη κούκλα, ανεβάζοντας όπως-όπως το κατεβασμένο του παντελόνι. «Εγώ… μόνο το στόμα τής έκλεισα… όπως… όπως εσείς… Δεν ήθελα να… να φωνάζει…» μουρμούρισε τρέμοντας σαν ψάρι έξω από το νερό.
Μυστικά καλά κρυμμένα και εκπλήξεις της μοίρας. Το μυστήριο που εδώ και χρόνια αναζητά τη λύση του κι η αποκάλυψη που αποδεικνύει ότι κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει ποιον πραγματικά έχει στο πλάι του…
Η «Οργή που Ματώνει τη Μέρα» κατ’ εμέ αποτελεί ένα από τα πιο δυνατά ελληνικά θρίλερ της χρονιάς. Η κυρία Δουργούτη αναλύει την έννοια της δικαιοσύνης, της εκδίκησης και της προσωπικής εξιλέωσης. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία του μυθιστορήματος είναι η ρεαλιστική ψυχογράφηση των χαρακτήρων και η έντονη αίσθηση του χώρου.
Διαβάζοντας το «Η οργή που ματώνει τη μέρα», έχω να πω ότι οι περιγραφές της ελληνικής επαρχίας, των απομονωμένων τοπίων και των κλειστών κοινωνιών ενίσχυσαν την αγωνία μου. Η συγγραφέας κατάφερε να μου μεταδώσει την αίσθηση εγκλωβισμού και του σιωπηρού φόβου. Η πλοκή εκτείνεται σε δύο χρονικές περιόδους, με ορατές τις συνέπειες των επιλογών του παρελθόντος και τον τρόπο με τον οποίο αυτές επιστρέφουν, ακόμα και δεκαετίες αργότερα, για να ζητήσουν δικαιοσύνη.
Περιγραφή: Ορεινή Αρκαδία, Δεκέμβριος 1980
«Σταματήστε! Σταματήστε σας λέω!» ακούστηκε μία φωνή γεμάτη πανικό. «Νομίζω πως είναι νεκρή…»
Για λίγα λεπτά η απόλυτη ησυχία βασίλεψε στο μικρό ξέφωτο, ενώ οι ένοχοι έστεκαν αμίλητοι, μην τολμώντας να στρέψουν το βλέμμα τους στην άτυχη κοπέλα που κείτονταν λίγο παραπέρα λιπόθυμη, γεμάτη λάσπες και μώλωπες.
«Ορκιστείτε όλοι πως κανείς δεν θα μιλήσει. Θα ξεχάσουμε ό,τι έγινε σαν να μην συνέβη ποτέ».
Κάποιος, όμως, είχε ορκιστεί ότι δεν θα ξεχάσει ποτέ. Τριάντα χρόνια μετά, θα παίξει με τον χρόνο σκαλίζοντας μυστικά που θάφτηκαν στο φως του φεγγαριού.
Ένα μυστήριο που εδώ και χρόνια αναζητά τη λύση του. Μία αποκάλυψη που αποδεικνύει ότι κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει ποιον πραγματικά έχει στο πλάι του…
Στοιχεία Βιβλίου
Τίτλος: Η Οργή που Ματώνει τη Μέρα
Συγγραφέας: Εύη Δουργούτη
Εκδόσεις: ΕΞΗ
ISBN: 978-618-5713-67-6
Ημ. Έκδοσης: 2024
Επιμέλεια: Ζωή Τσούρα
Δημιουργία κεντρικής εικόνας: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
