Το πρώτο πράγμα που ένιωσα ανοίγοντας το «Μια χαραμάδα στο όνειρο» ήταν μια παράξενη σιωπή. Όχι η σιωπή που τρομάζει, αλλά εκείνη που κουβαλά μνήμες και ανείπωτες ιστορίες. Από τις πρώτες σελίδες, βρέθηκα μπροστά σε μια ζωή που ξεκινά με απώλεια και συνεχίζει σαν πορεία μέσα σε στενά σοκάκια, όπου κάθε στροφή μπορεί να φέρει είτε μια αγκαλιά είτε ένα νέο τραύμα.
Προσωπική άποψη: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Γεννήθηκα λουλούδι, έγινα πουλί, μέχρι που ο έρωτας με έκανε γυναίκα. Εκεί που οι άλλοι τα παρατούσαν, εγώ πείσμωνα. Εκεί που έχανα το κουράγιο μου, φύτρωνε μέσα μου η ελπίδα.
Η Ελισάβετ Δανέζη μάς χαρίζει μια ιστορία που ισορροπεί ανάμεσα στη σκληρότητα και στο φως. Με λέξεις απλές αλλά γεμάτες εικόνες, δημιουργεί έναν κόσμο όπου η μοίρα και η ελπίδα παλεύουν πλάι πλάι. Ένα βιβλίο τρυφερό, γεμάτο συγκινήσεις, πάθη και λάθη, μα κι εκπλήξεις για όσα φέρνει η μια στιγμή στην άλλη. Με απλή και στρωτή γραφή, αμείωτο ρυθμό, ενδιαφέρουσα πλοκή κι ένα τέλος λυτρωτικό. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Έξη.
Η Αηδόνα -ή Νυχτολούλουδο, όπως την αποκαλεί εκείνος που τη μεγάλωσε- γεννιέται με μια κατάρα που δεν διάλεξε. Από την πρώτη της ανάσα, χάνει τη μητέρα της και κερδίζει μια ευχή που θα την ακολουθεί σαν ψίθυρος. Μεγαλώνει κρυμμένη, προστατευμένη, ώσπου μια στιγμή αδυναμίας γίνεται το νήμα που την τραβά σε μια άλλη, σκληρή πραγματικότητα. Σπίτια αλλάζουν, πρόσωπα έρχονται και φεύγουν κι εκείνη μαθαίνει να περπατά πάντα με τον φόβο δίπλα της.
Μερικές φορές, το παρελθόν στέκεται στην πόρτα σου, ακόμα κι αν αλλάξεις διεύθυνση χίλιες φορές.
Κι έπειτα, έρχεται ο Άρης. Ο άνθρωπος που της δείχνει πώς είναι να αγαπιέσαι χωρίς όρους, που γίνεται για εκείνη καταφύγιο και ήλιος. Μα η ζωή, με τον τρόπο που μόνο εκείνη ξέρει, τους χωρίζει. Κι από τότε, η Αηδόνα κουβαλά την ανάμνηση του φωτός του, αναζητώντας μια νέα χαραμάδα μέσα στο σκοτάδι της. Ο έρωτας εδώ δεν είναι απλώς συναίσθημα, είναι πράξη αντίστασης απέναντι σε μια μοίρα που φαίνεται αμετάκλητη.
Κάθε φορά που πίστευα πως η ιστορία θα της δώσει ανάπαυλα, η συγγραφέας έφερνε μια νέα δοκιμασία. Αλλά εκεί, μέσα στις πιο δύσκολες σκηνές, ξεπετάγονταν μικρές νίκες: ένα βλέμμα, ένα άγγιγμα, μια υπόσχεση που επιμένει. Και αυτές οι μικρές νίκες είναι που κάνουν τον αναγνώστη να μένει, να κρατά την ανάσα του, να ελπίζει μαζί της.
Η ελπίδα δεν πεθαίνει ποτέ· απλώς αλλάζει μορφή μέχρι να την αναγνωρίσουμε ξανά.
Αγάπες που βασανίζονται, λόγια ανείπωτα, αγκαλιές που δεν δόθηκαν…
Η γραφή της κυρίας Δανέζη είναι κινηματογραφική, βλέπεις τις σκηνές να ξεδιπλώνονται σαν καρέ ταινίας. Οι ήρωες δεν είναι μόνοι στις σελίδες, κουβαλούν τις σκιές και τα φώτα τους, τις αδυναμίες και τα πείσματά τους. Στο τέλος σου αφήνει κάτι πολύτιμο: την πεποίθηση ότι ακόμα και η πιο μικρή χαραμάδα μπορεί να φέρει φως.
Η αγάπη δεν είναι πάντα εύκολη· συχνά είναι ο πιο δύσκολος δρόμος που θα περπατήσεις.
Ακόμα κι όταν όλα σωπαίνουν, η καρδιά θυμάται. Κουβαλά τα σημάδια της διαδρομής, άλλοτε σαν βάρος κι άλλοτε σαν φως που δεν σβήνει. Και η αγάπη… η αγάπη είναι εκεί, ακόμα κι όταν όλα τα άλλα έχουν χαθεί.
Κλείνοντας το «Μια χαραμάδα στο όνειρο», αναρωτήθηκα: Μέχρι πού μπορεί να φτάσει κανείς όταν η αγάπη ζητάει να αφήσεις κομμάτι του εαυτού σου πίσω; Είναι η αγάπη η δύναμη που μας λυγίζει ή αυτή που μας διδάσκει πώς να σηκωνόμαστε ξανά;
Περίληψη: Γεννήθηκα μια χειμωνιάτικη νύχτα. Άνοιξα τα μάτια μου, όταν η γυναίκα που με έφερε στη ζωή, έκλεινε τα δικά της για πάντα. «Σου εύχομαι να είσαι δυνατή. Το σκοτάδι για σένα να είναι μέρα. Ποτέ σου να μην το φοβηθείς», πρόλαβε και μου άφησε ευχή. Δεν την άκουσα ποτέ, μα την κουβαλούσα πάντα μέσα μου. Ο άντρας που με βρήκε εκείνη τη νύχτα, με γλίτωσε από τον θάνατο και μου χάρισε τη ζωή. Δεν θέλησε να μου δώσει όνομα, με φώναζε πάντα Νυχτολούλουδο και αυτή ήταν η ταυτότητά μου. Μέχρι εκείνη τη μέρα, που με άρπαξαν βίαια από κοντά του.
Στη νέα μου ζωή, μου χάρισαν το όνομα Αηδόνα, μα εγώ είχα υποσχεθεί να μην ακούσει ποτέ άνθρωπος τη φωνή μου. Γυρνούσα με έναν θίασο και η ζωή μου είχε μετατραπεί σε εφιάλτη, μα δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα μπορούσε να γίνει ακόμα χειρότερη. Όταν με πούλησαν για λίγες δραχμές, ένιωσα το σκληρό πρόσωπο της βίας…
Ώσπου γνώρισα τον Άρη… Μαζί του κατάλαβα τι θα πει αγάπη, να αναπνέεις για τον άλλον, να είσαι ένα μαζί του, να μην μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτόν… Μα τον πρόδωσα, έστω για ένα δευτερόλεπτο, όταν η σκέψη μου γύρισε σε εκείνον τον άλλον, τον τόσο διαφορετικό…
Έκτοτε τον αναζητώ και μετανιώνω. Όμως, δεν θα σταματήσω ποτέ. Γιατί η ζωή μού χρωστάει την ευτυχία που μου στέρησε…
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Μια χαραμάδα στο όνειρο
Συγγραφέας: Ελισάβετ Δανέζη
Εκδόσεις: Έξη
ISBN: 978-618-5713-71-3
Σελίδες: 426
Έτος έκδοσης: 07/03/2025
Επιμέλεια: Ζωή Τσούρα
Δημιουργία κεντρικής εικόνας: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
