Το βιβλίο του συγγραφέα Μάκη Τσίτα «Πέντε στάσεις» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Πρόκειται για μια νουβέλα με ηρωίδα την Τασούλα, μια γυναίκα που αφηγείται τη ζωή της και όσα πέρασε κατά τη διάρκεια του έγγαμου βίου της από τον σύζυγό της.
Προσωπική άποψη: Αγγελίνα Παπαθανασίου
Πέντε στάσεις ήταν η απόσταση από το σπίτι της ηρωίδας μέχρι τον εργασιακό της χώρο. Αυτή ήταν η μόνη διαδρομή που ακολουθούσε καθημερινά. Κι ύστερα έτρεχε να προλάβει τις υποχρεώσεις της ως μητέρα. Ο σύζυγος απόντας από τη ζωή της αλλά και από την οικογένεια.
Δεν είχα χρόνο να σκεφτώ για τον εαυτό μου, να πάω κάπου. Για ψώνια έστελνα τη νύφη μου. Της έλεγα πάρε με μια μπλε φούστα φερειπείν, μια καφέ ζακέτα. Ήξερε το νούμερο και τις προτιμήσεις μου. Μόνο εγώ να μην κατέβω στην αγορά.
Διαβάζοντας την ιστορία της Τασούλας, στο μυαλό του αναγνώστη έρχονται ιστορίες άλλων γυναικών που βιώσαν όμοιες ή και χειρότερες καταστάσεις από την ηρωίδα του συγγραφέα. Αν και η ιστορία μάς μεταφέρει στη δεκαετία του ’70, που η Τασούλα γνώρισε τον Θεόφιλο, τον μετέπειτα σύζυγό της, αρκετές δεκαετίες μετά εξακολουθούμε να διαβάζουμε για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας που, πολλές φορές, αρκετά από αυτά έχουν τραγικό τέλος.
«Κοίταξε να σου πω» λέει. «Αυτά που ήξερες να τα ξεχάσεις. Το ξέρω ότι είσαι καλομαθημένη, σ’ έχουν μοσχοαναθρεμμένη, αλλά τώρα πια, όχι όπως ήξερες – όπως θα τα βρεις».
Η Τασούλα βίωσε ψυχολογική βία, αδιαφορία, απιστία, μοναξιά. Κανείς δεν γνώριζε τι συνέβαινε στο σπιτικό της, στη δουλειά της. Δεν ήθελε να δίνει αφορμές για σχόλια ή να στενοχωρεί τους δικούς της με τα προβλήματά της. Υπέμενε πολλά για χάρη των παιδιών της. Κατά τη διάρκεια του γάμου της, έμαθε πολλά για την οικογενειακή κατάσταση του συζύγου της, ότι ήταν και ο ίδιος θύμα μιας άσχημης οικογενειακής κατάστασης.
Η Τασούλα είναι σαφώς μια γυναίκα θύμα, αλλά και ένας άνθρωπος με τεράστια αποθέματα αγάπης. Ο αναγνώστης, φτάνοντας στο τέλος του βιβλίου, δεν γίνεται να μη θαυμάσει το μεγαλείο της ψυχής της. Οι δυσκολίες, τα προβλήματα που αντιμετώπισε, δεν καταφέραν ούτε στο ελάχιστο να αλλοιώσουν τον ψυχισμό της, να σκληρύνουν την καρδιά της.
Ένα βιβλίο που διαβάζεται με μια ανάσα. Λόγος λιτός, απλός, μα και τόσο αληθινός.
Περίληψη: Μόλις του το είπα εκείνος αγρίεψε:
«Καλά, εγώ σε σπουδάζω για να πάρεις έναν αμόρφωτο;».
«Είναι καλό παιδί».
«Σπίτι δικό του έχει;»
«Νοικιάζει. Στην Αθήνα».
«Λεωφορείο δικό του;»
«Όχι».
«Παιδί μου, έχεις καθόλου μυαλό στο κεφάλι σου; Οδηγό θα πάρεις; Αυτοί όπου ζουν εκεί παντρεύονται, όπου πάνε φυτεύουν και παιδιά. Μακριά από σοφεραίους!»
Εγώ όμως το είχα ήδη αποφασίσει: «Μπαμπά, θα τον πάρω».
Η Τασούλα είχε όλους τους δρόμους ανοιχτούς μπροστά της, αλλά τους έκοψε ο Θεόφιλος με τον έρωτά του. Κι όμως, εκείνη βρήκε παράδρομους: σπούδασε, δούλεψε, μεγάλωσε δύο υπέροχα παιδιά. Στην ουσία, μόνη της. Ο Θεόφιλος πάντα απών στα σημαντικά και πάντα απάνθρωπος απέναντι σε όλους. Άραγε να έφταιγε γι’ αυτό το τρομερό μυστικό του;
Η Τασούλα πέρασε των παθών της τον τάραχο, μα κρατήθηκε όρθια. Προχώρησε με κουράγιο, πείσμα, αλλά και με τη διαρκή έγνοια για το «τι θα πει ο κόσμος». Κι ενώ θα μπορούσε να έχει μια καλύτερη ζωή, τη στερήθηκε.
Ο Μάκης Τσίτας μάς χαρίζει τον μονόλογο μιας γυναίκας απ’ την επαρχία, που έζησε τριάντα χρόνια στη Θεσσαλονίκη κινούμενη με ασφάλεια στη διαδρομή των πέντε στάσεων του λεωφορείου, από το σπίτι στη δουλειά και πάλι πίσω.
Μια ιστορία δοσμένη με συμπόνια και αγάπη, για τις αμέτρητες γυναίκες που έζησαν και ζουν με γνώμονα την ιερή αίσθηση του καθήκοντος, πληρώνοντας συνειδητά το όποιο τίμημα.
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Πέντε Στάσεις
Συγγραφέας: Μάκης Τσίτας
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Σελίδες: 80
ΙSBN: 978-618-03-2298-9
Ημ. Έκδοσης: 05/03/2020
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
