Στη σημερινή συνέντευξη στους Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών, ο ποιητής Δημήτρης Καλπογιαννάκης συνομιλεί μαζί μας με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του «Σφακτηρίας 21Α» από τις Εκδόσεις Κάκτος. Η ποιητική συλλογή είναι μια αναδρομή στις μνήμες και τα βιώματα του συγγραφέα, προσκαλώντας τους αναγνώστες σε ένα ταξίδι ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν. Οι στίχοι του, απλοί αλλά γεμάτοι συναισθηματική δύναμη, ζωντανεύουν εικόνες από τα παιδικά του χρόνια, την οικογένεια και τη γειτονιά που τον διαμόρφωσαν, δημιουργώντας έναν ποιητικό χώρο νοσταλγίας χωρίς εξιδανίκευση.
Με θεματικές που αγγίζουν την απώλεια, τη μοναξιά και την υπαρξιακή αναζήτηση, ο κύριος Καλπογιαννάκης μάς μεταφέρει στην Ελλάδα μιας άλλης εποχής, ενώ αναδεικνύει τη διαχρονική αξία της μνήμης ως κληροδότημα που επηρεάζει τη σκέψη και την καθημερινότητά μας. Μέσα από το Σφακτηρίας 21Α, ο ποιητής μας προσκαλεί να δούμε τη ζωή μας σαν ένα μωσαϊκό εμπειριών που συνεχίζει να διαμορφώνει τον εσωτερικό μας κόσμο.
Συνέντευξη
Ρωτάει η Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Κύριε Καλπογιαννάκη, η μνήμη και η νοσταλγία αποτελούν κεντρικά θέματα στο «Σφακτηρίας 21Α». Ποια ήταν η αφετηρία που σας ώθησε να εμβαθύνετε σε αυτά τα θέματα; Τι ρόλο παίζουν τα θέματα αυτά στη ζωή σας;
Απ: Αφετηρία για να εμβαθύνω στη μνήμη και τη νοσταλγία αποτέλεσαν… η μνήμη και η νοσταλγία, καθώς τα χρόνια περνούν και τίποτα δεν επανέρχεται. Ευτυχώς, υπάρχουν οι στιγμές που η μνήμη τις φέρνει πίσω και τις αναπολούμε με νοσταλγική ματιά.
Και τα δύο τα κουβαλώ, επηρεάζουν την καθημερινότητά μου και έχουν διαμορφώσει τον χαρακτήρα μου!
Πώς επηρέασαν οι παιδικές σας αναμνήσεις και η καθημερινότητα της γειτονιάς σας τη συγγραφική σας ματιά και τη θεματολογία αυτής της ποιητικής συλλογής; Τι άρωμα και γεύση έχουν οι αναμνήσεις αυτές;
Απ: Οι παιδικές αναμνήσεις επανέρχονται και σαν λάμψεις φωτός προβάλλουν την ανεξίτηλη πινελιά τους από εκείνα τα χρόνια.
Μέσα από κει περνάει η συγγραφική ματιά, ως ανάγκη, για να αποτυπωθούν κάποιες από αυτές.
Αρώματα και γεύσεις; Άπειρες!!!
Άνθη νεραντζιάς, νυχτολούλουδου και βουκαμβίλιας ανακατεμένα με το νοτισμένο χώμα που κουβαλούσαμε πάνω μας μετά τα ολοήμερα εξαντλητικά παιχνίδια!
Όλα αυτά αφήνουν, κυριολεκτικά, τη γλυκιά γεύση της πρώτης καραμέλας βουτύρου που δοκίμασα!
Στη συλλογή σας, η μνήμη αναδεικνύεται ως «κληροδότημα» που καθορίζει τη σκέψη μας. Πώς πιστεύετε ότι οι εμπειρίες του παρελθόντος διαμορφώνουν την προσωπικότητα και την πορεία μας;
Απ: Πιστεύω πως οι εμπειρίες του παρελθόντος χτίζουν την προσωπικότητά μας και από αυτή προκύπτουν οι επιλογές μας που καθορίζουν την πορεία μας.
Το βιβλίο σας μιλά για την πάλη με τον χρόνο και την εσωτερική αναζήτηση. Πώς βιώσατε εσείς αυτή τη διαδικασία κατά τη διάρκεια της συγγραφής; Συναντήσατε δυσκολίες και πού;
Απ: Η πάλη με τον χρόνο είναι κοινή για όλους. Με βάση αυτό το δεδομένο, το ζητούμενό μου ήταν να εκφραστώ λιτά, απλά, χωρίς δυσνόητες λέξεις και εκφράσεις, με ειλικρινή στάση απέναντι στην αποτύπωση στιγμών, στην αποτύπωση της μνήμης.
Η δυσκολία ήταν (και ακόμη υπάρχουν τα ερωτήματα μέσα μου) αν έπρεπε να δημοσιοποιήσω και “σελιδοποιήσω” τα φύλλα της καρδιάς μου!
Οι εικόνες από την ελληνική καθημερινότητα και τα «παιδικά καλοκαίρια» δημιουργούν ένα έντονο συναισθηματικό κλίμα. Πόσο σημαντική είναι για εσάς η διατήρηση αυτών των αναμνήσεων και η μεταφορά τους στη σύγχρονη λογοτεχνία;
Απ: Η σύγχρονη Λογοτεχνία “ντύνεται” συχνά με αναμνήσεις. Και η Ελλάδα μας δεν στερείται λογοτεχνών και αναμνήσεων. (Αρκεί, βέβαια, να διαβάζουμε!)
Οι αναμνήσεις δημιουργούν δεύτερη σκέψη, δεύτερη ματιά, και δεν μας ανοίγουν μόνο εσωτερική χαραμάδα, αλλά απλώνονται σε ολόκληρο τοπίο, που οφείλουμε να συναντήσουμε και να “περπατήσουμε” σ’ αυτό. Πρέπει να δημιουργούμε γέφυρες, δρόμους που θα μας ενώνουν με τα περασμένα!
Αυτή η συλλογή μοιάζει με μια «κατάθεση ψυχής». Ποια συναισθήματα ή εμπειρίες ήταν πιο δύσκολα να αποτυπώσετε στο χαρτί;
Απ: Ακριβώς, πρόκειται για “κατάθεση ψυχής” δημοσίως κατόπιν εσωτερικής πάλης και όχι μόνο!
Όμως, πώς μπορεί να αποτυπωθεί η απώλεια, πώς μπορεί να αποτυπωθεί η μοναξιά, πώς μπορεί να αποτυπωθεί το πρωτόγνωρο, το αναπάντεχο, πώς μπορεί να αποτυπωθεί η ευωδιά ψυχής και γειτονιάς; Πώς μπορεί να αποτυπωθεί…
Μπορεί η δύναμη της λογοτεχνίας από μόνη της να αναδιαμορφώσει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι βλέπουν τα βιβλία και την ανάγνωση; Ποια είναι η άποψή σας;
Απ: Πιστεύω πως μπορεί να την αναδιαμορφώσει, και σ’ αυτό βοηθούν πολύ οι παρουσιάσεις μέσα από τις οποίες εικόνες, συμβάντα, σκέψεις και ομοιότητες αναμοχλεύονται μεταξύ μας και όλα αυτά οδηγούν στο να γίνει ένα θαύμα…
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Δημιουργία κεντρικής εικόνας: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
