Η πρώτη προσπάθεια του Δημήτρη Μπονόβα σε πεζό λόγο απ’ τις Εκδόσεις Υδροπλάνο, συγκινεί και σε κερδίζει από την πρώτη σελίδα. Μαζί του σήμερα θα μιλήσουμε για το συγκεκριμένο δυνατό ιστορικό -και κοινωνικό- μυθιστόρημα.
Ρωτάει η Χαρά Δελλή
Συνέντευξη
Δημήτρη, καλώς όρισες σε γνώριμα παλιά λημέρια και καλοτάξιδο το βιβλίο σου. Πες μας αν σε φόβισε να γράψεις για κακοποίηση, ρατσισμό, φανατισμό. Για ανισότητες, εμπόριο οργάνων, πορνεία, παιδική εκμετάλλευση, ξενοφοβία, ναρκωτικά, για προσφυγιά, εθνικισμό, προκαταλήψεις, για εν ψυχρώ δολοφονίες σε φόντο φόβου, αγάπης, έρωτα, συγχώρεσης, αυτοθυσίας; Πώς προέκυψαν τόσο ηχηρά θέματα στο πρωτόλειο μυθιστόρημα ενός συγγραφέα; Πώς βλέπεις τις αντιδράσεις των αναγνωστών σου ως τώρα;
Δ.Μπ.: Καλώς σε βρήκα, Χαρά, καλώς σας βρήκα, Θεματοφύλακες, χαίρομαι ιδιαίτερα για αυτή τη συνάντηση!
Με φόβισε μόνο από την άποψη του πώς θα δεχόταν και αν θα δεχόταν το ευρύ κοινό το μυθιστόρημά μου. Δυστυχώς ή ευτυχώς, όσον αφορά ρατσισμό, ξενοφοβία, προσφυγιά, εθνικισμό και προκαταλήψεις οι απόψεις διίστανται και γι’ αυτόν τον λόγο είχα ένα άγχος. Από κει και πέρα δεν μπορώ να πω ότι με φόβισε, ίσα-ίσα που ένιωθα ότι «έπρεπε» να πω κάποια πράγματα, να γνωστοποιήσω κάποιες καταστάσεις και γιατί όχι, να καταφέρω να ευαισθητοποιήσω πάνω σε κάποια ή και όλα αυτά τα θέματα. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο όπως αναφέρεις κι εσύ, αποφάσισα να γράψω για αυτά τα θέματα. Οι αντιδράσεις θα έλεγα ότι είναι καλύτερες σε ικανό ποσοστό από ό, τι περίμενα.
Μας βάζεις στη φρίκη ενός πολέμου. Σε φρικαλεότητες, βομβαρδισμούς, βασανιστήρια, γενοκτονία, αρπαγές, σφαγές, λεηλασίες, καταδιώξεις, τρομοκρατικό χάος, βίαιους διωγμούς και βιασμούς. Όλα στο όνομα της θρησκείας και της ανυπακοής των αλλόπιστων. Ήταν σκοπός σου να τονιστούν οι αντιθέσεις της βασανιστικής πραγματικότητας μ’ εκείνη την αθωότητα και ηρεμία αλλοτινών χρόνων; Παρακολουθείς τα γεγονότα τις επικαιρότητας; Πόσο σ’ επηρεάζουν; Πόσο σκληροί μπορούν να γίνουν οι άνθρωποι; Πόσο λίγο μετράει η ανθρώπινη ζωή; Άραγε θα γίνει αποδεκτή κάποτε η όποια διαφορετικότητα ή απέχουμε παρασάγγας απ’ αυτή την ουτοπία;
Συνέντευξη – Δημήτρης Μπονόβας
Δ.Μπ.: Όπως ανέφερα και στη προηγούμενη απάντησή μου, ναι, ήταν ανάμεσα στις σκέψεις μου να παρουσιάσω τη θλιβερή είναι η αλήθεια πραγματικότητα ως έχει. Φυσικά και παρακολουθώ την επικαιρότητα, το θεωρώ μείζον να γνωρίζω τι γίνεται στον κόσμο. Δυστυχώς βέβαια, θλίβομαι πάρα πολύ με την πλειονότητα των θεμάτων που βλέπω και ακούω. Όλο και περισσότερο διαπιστώνω ότι σκληραίνουν οι άνθρωποι, σκληραίνει ο κόσμος και αυτό που μετράει πλέον είναι τα λεφτά και η δύναμη.
Απέχουμε αρκετά δυστυχώς και ειδικά στη φτωχή μας Ελλαδίτσα. Σιγά-σιγά όμως γίνονται βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση. Και όσον αφορά την αφομοίωση των προσφύγων, καθώς πλέον και τα νεότερα παιδιά μεγαλώνουν με αυτούς τους ανθρώπους δίπλα τους, οπότε δεν τους φαίνονται ως κάτι παράταιρο, αλλά και όσον αφορά άλλους τομείς, όπως τη σεξουαλική ταυτότητα για παράδειγμα, όπου είχαμε και τη θεσμοθέτηση από τη πολιτεία του νόμου βάσει του οποίου κάποιος θα μπορεί να προσδιορίζει τον εαυτό του διαφορετικά από ό, τι γράφει η ταυτότητά του. Απέχουμε όπως είπα αρκετά, αλλά όχι όσο απείχαμε πριν μία δεκαετία και πάει λέγοντας.
Διαβάστε την άποψή μας για το βιβλίο: Sharif
Τι σημαίνει “προσφυγικό” για σένα; Τελικά είμαστε όλοι μαριονέτες σ’ ένα παιχνίδι συμφερόντων και μεγάλων δυνάμεων; Έρμαια ζωώδων ενστίκτων παντοδυναμίας; Αλλάζει αυτή η κατάσταση, κατά τη γνώμη σου και πώς;
Δ.Μπ.: Το ότι παίζονται διάφορα παιχνίδια στις πλάτες αυτών των ανθρώπων είναι αλήθεια. Κατά πόσο βέβαια είμαστε μαριονέτες δεν μπορώ να το ξέρω, ελπίζω βέβαια να μην είμαστε. Φυσικά και αλλάζει, με το να κλείσουμε την τηλεόραση και να σταματήσουμε να καταπίνουμε αμάσητο ό, τι μας σερβίρουν.
Σαρίφ, Αμίρα, Φαράχ, Γιάννης… Έδωσες στοιχεία σου σε κάποιον ήρωά σου; Ζήλεψες κάτι απ’ τον χαρακτήρα τους που θα ήθελες να έχεις; Ήξερες εξ αρχής το τέλος της ιστορίας ή έβαλε ο κάθε πρωταγωνιστής το λιθαράκι του μέχρι το φινάλε;
Δ.Μπ.: Όλοι οι ήρωές μου έχουν κάτι από μένα, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο. Δεν γίνεται πιστεύω να γράψεις ένα μυθιστόρημα χωρίς να ενσταλάξεις στοιχεία του χαρακτήρα σου στους ήρωες. Ήξερα σε γενικά πλαίσια πώς ήθελα να τελειώσει το βιβλίο, από κει και πέρα με καθοδήγησαν οι πρωταγωνιστές. Αυτή είναι και η μαγεία άλλωστε…
Αν το Sharif ήταν άρωμα, πώς θα μύριζε; Με τι χρώμα θα το “έντυνες”; Αν ήταν γεύση; Με ποιο τραγούδι θα μπορούσε να επενδυθεί και γιατί;
Δ.Μπ.: Όσον αφορά το άρωμα και το τραγούδι με πιάνεις αδιάβαστο. Η γεύση του θα ήταν γλυκόπικρη και το χρώμα του θα ήταν αυτό που παίρνει ο ουρανός όταν τελειώνει η νύχτα, λίγο πριν ανατείλει ο ήλιος.
Όταν διαβάζεις, ποιο είδος λογοτεχνίας προτιμάς; Ξεχωρίζεις κάποιους συγγραφείς, Έλληνες ή ξένους, και για ποιο στοιχείο της γραφής τους; Υπάρχει κάτι με το οποίο δεν θα τολμούσες να ασχοληθείς;
Δ.Μπ.: Διαβάζω τα πάντα εκτός από αισθηματική λογοτεχνία. Δεν μπορώ όλους αυτούς τους έρωτες, τα φιλιά και τις γλύκες (γέλια).
Αγαπώ και θαυμάζω αρκετούς συγγραφείς αλλά δεν υπάρχει κάποιος/α που να ξεχωρίζω. Δεν θα ήθελα να ασχοληθώ με την αισθηματική λογοτεχνία. Γενικά, όπως βλέπεις, θρέφω μεγάλη αγάπη για αυτό το είδος (γέλια).
Κλείνοντας, τι ετοιμάζεις μελλοντικά; Τι θα συμβούλευες όσους θέλουν να καταπιαστούν με τη συγγραφή και την έκδοση βιβλίων; Μια ευχή για τους αναγνώστες μας;
Δ.Μπ.: Ετοιμάζω μία ποιητική συλλογή που θα βγει αν όλα πάνε καλά Νοέμβριο με Δεκέμβριο. Θα κυκλοφορήσει σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Σύλλογο του χωριού μου, τους Ασπραγγέλους Ζαγορίου και η θεματική του θα κινείται γύρω από το κάψιμο του χωριού το 1943 από τη γερμανική μεραρχία Εντελβάϊς αλλά και γενικότερα γύρω από τη γερμανική κατοχή. Και τον Μάϊο ή τον Ιούνιο, ελπίζω να βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία το επόμενό μου μυθιστόρημα.
Η συμβουλή μου είναι μία και είναι αυτή που δίνω πάντα, όχι μόνο σε αυτούς που ασχολούνται με τη συγγραφή αλλά σε όλους όσους θέλουν να πετύχουν κάτι στη ζωή τους – δουλειά, δουλειά και πάλι δουλειά. Η ευχή μου είναι να είναι πάντα υγιείς, όλα τα υπόλοιπα βρίσκονται. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την ευκαιρία που μου δώσατε να αναδείξω τον εαυτό μου και το έργο μου. Να ‘στε καλά και να συνεχίσετε να κάνετε αυτό που κάνετε με αγάπη και μεράκι.
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
