Καλεσμένος μας σήμερα ο κύριος Δημοσθένης Δέπος από τις Εκδόσεις Πηγή με τη νουβέλα του «Ένα συν τρία βιβλία».
Ρωτάει η Χαρά Δελλή
Συνέντευξη
Καλησπέρα σας κι ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο σας. Πώς ένας “διασφαλιστής” του νόμου επιλέγει να γράψει κάτι τόσο βαθιά συναισθηματικό; Πώς εμπνευστήκατε τον τίτλο της ιστορίας του τελευταίου σας βιβλίου;
Δ.Δ.: Καλησπέρα και σε σας. Ξεκινώ με μια μικρή παρατήρηση: ο δικηγόρος δεν είναι δικαστής για να είναι “διασφαλιστής” του νόμου. Περισσότερο, θα έλεγα, είναι “διεμβολιστής”. Θα σας απαντήσω, ότι κι οι δικηγόροι έχουνε ψυχή. Επειδή στην επαγγελματική τους ζωή επεξεργάζονται αναγκαστικά το ψέμα, έχουν ανάγκη από σταγόνες αλήθειας στην προσωπική τους ζωή.
Ο τίτλος έχει σχέση με την υπόθεση του βιβλίου. Τέσσερα βιβλία ανταλλάχθηκαν μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών και τους καθόρισαν την ζωή.
Ποιος είναι ο ρόλος του έρωτα στη ζωή σας; Τι πιστεύετε πως θα ένιωθαν ο Αίαντας κι η Δώρα μετά την έκδοση του δεσμού τους; Τι ξεχωριστό νιώσατε όταν μάθατε για εκείνους;
Δ.Δ.: Κομβικός. Στους περισσότερους ανθρώπους είναι η υπέρτατη διαδικασία εκμάθησης του είναι τους. Αρκεί να αφεθούν στον έρωτα και σ’ όποια όχθη τους βγάλει. Αν κρατηθούν, στην Ιθάκη δεν θα φτάσουν ποτέ.
Ο Αίας και η Δώρα πεθαίνουν στη νουβέλα. Οι ψυχές δεν νομίζω να ζουν μετά θάνατον κι έτσι δεν μπορούν να νιώσουν.
Το ξεχωριστό που ένιωσα, είναι η εξιδανίκευση με την οποία τίμησε ο ένας τον άλλο.
Θέσατε στόχους για τους αναγνώστες σας; Ποια μηνύματα θέλατε να τους περάσετε ιδανικά; Είστε ικανοποιημένος απ’ την αποδοχή του συγγραφικού σας έργου ως τώρα;
Δ.Δ.: Θα απαντήσω, πως δεν έβαλα στόχους. Περισσότερο ερωτήματα, νομίζω, έθεσα παρά μηνύματα. Από μικρό παιδί ήμουν αντίθετος στον διδακτισμό και στη μονοπώληση της μιας και μοναδικής αλήθειας.
Όσον αφορά τη γραφή μου, αυτή τώρα πρωτοχαράζει.
Αν μπορούσατε να αποστασιοποιηθείτε απ’ το γεγονός πως εσείς υπογράφετε αυτή τη νουβέλα, ποια μυρωδιά θα σας έφερνε η ανάγνωσή της; Ποια λησμονημένη ανάμνηση; Ποιο χρώμα θα της ταίριαζε; Ποια εποχή; Και γιατί;
Δ.Δ.: Τη μυρωδιά του λεμονανθού, την ανάμνηση του ανεκπλήρωτου, το μωβ χρώμα, την εποχή του Φθινοπώρου…
Το γιατί βρίσκεται μέσα στο βιβλίο.
Διαβάστε την άποψή μας για το βιβλίο: Ένα συν τρία βιβλία
Δηλώνετε επηρεασμένος από συγγραφείς; Έχετε ελεύθερο χρόνο για διάβασμα και τι προτιμάτε; Κάποιο ανάγνωσμα που να σας γοήτευσε; Πού βλέπετε να οδεύει η λογοτεχνία στη χώρα μας;
Δ.Δ.: Όλοι μας επηρεασμένοι από κάποια μυαλά είμαστε. Κάθε δεκαετία που περνά, καινούριοι συγγραφείς προστίθενται στα φαβορί μας.
Ελεύθερο χρόνο για διάβασμα έχω αλλά με έχει απορροφήσει το διαδίκτυο.
Το βιβλίο, που μου άρεσε πολύ την τελευταία δεκαετία, είναι το “Ξεχασμένος στρατιώτης” του Γκυ Σαζέρ, η ιστορία ενός δεκαεπτάχρονου εθελοντή στο Ανατολικό μέτωπο.
Η λογοτεχνία στη χώρα μας είναι Αιγαίο πέλαγος κι οι περισσότεροι συγγραφείς βάρκες στα ρηχά. Στην επόμενη γενιά θα απομείνουν τα καΐκια κι οι βάρκες θα βυθιστούν. Άλλωστε η ιστορία του πολιτισμού στις αφαιρέσεις βασίζεται.
Τι περιλαμβάνει το άμεσο μέλλον του βιβλίου σας; Έχετε αρχίσει να κάνετε σκέψεις για μια κάποια συνέχεια στον λογοτεχνικό χώρο; Θα νιώθατε θετικά στο ενδεχόμενο ενασχόλησης με κάποιο διαφορετικό είδος; Θα απορρίπτατε κάτι ασυζητητί;
Δ.Δ.: Το άμεσο μέλλον του βιβλίου μου είναι στα χέρια του εκδότη.
Έχω ήδη σκεφτεί τις υποθέσεις μιας αστυνομικής και μιας αισθηματικής νουβέλας.
Προτιμώ να πω κάτι σε λίγες πηχτές σελίδες παρά να χάνομαι σε χιλιοειπωμένες περιγραφές. Μπορεί να κάνω λάθος αλλά ο άνθρωπος είναι δέσμιος της ιδιοσυστασίας του.
Θεωρείτε πως άνοιξε εύκολα η πύλη της έκδοσης για τον πνευματικό σας μόχθο; Τι θα συμβουλεύατε τους αναγνώστες μας ως προς τις επιθυμίες τους αλλά και γενικότερα;
Δ.Δ.: Η πύλη άνοιξε μάλλον εύκολα κι αβίαστα.
Θα προτιμούσα να με συμβούλευαν οι αναγνώστες παρά εγώ αυτούς. Ήδη, μέσω του γραψίματος, εισβάλλω απρόσκλητος στις επιθυμίες τους και παραβιάζω τον κόσμο τους. Δεν είναι αρκετό;
Σας ευχαριστώ πολύ για τις στοχευμένες ερωτήσεις.
Σας εύχομαι καλοτάξιδο και πάντα δημιουργικές εμπνεύσεις. Ευχαριστώ πολύ.
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
