Αρκεί μια ζωή για να ξεχάσει κανείς έναν έρωτα που τον έχει στιγματίσει; Αυτό διερευνά στην αξιοπρόσεκτη αισθηματική νουβέλα “Ένα συν τρία βιβλία” των Εκδόσεων Πηγή ο δικηγόρος και συγγραφέας Δημοσθένης Δέπος.
Προσωπική άποψη: Χαρά Δελλή
Η επέλασή σου στη ζωή μου είχε αφήσει πίσω της καμένη γη. Δεν μπορούσα εκεί να οργώσω, να σπείρω, να θερίσω. Δεν πέρναγε ημέρα που να μη μου παγίδευες τη σκέψη. Με είχες σφραγίσει, σαν κάτι κρεμασμένα σκάγια στην αγορά με την κυανή σφραγίδα της αγορανομίας.
…
Είχα κάνει ένα τεράστιο τίποτα όλα αυτά τα χρόνια. Είχα διανύσει έναν πελώριο κύκλο. Είχα καταλήξει στο σημείο που είχα ξεκινήσει. Τσάμπα τα χιλιόμετρα, τσάμπα η ταλαιπωρία. Ο Σίσυφος με κοίταξε στα μάτια. Η πέτρα ήταν ξανά στους πρόποδες και το βουνό ορθό. Έπρεπε να βρω το κουράγιο και το σθένος να την ξανακυλήσω.
Ένα βιβλίο που πραγματεύεται έναν άτυχο και διαρκή έρωτα ενός ζευγαριού, που ήρθε πολύ κοντά μια στιγμή και πολύ μακριά κατόπιν. Και είναι σίγουρο πως αν το επιλέξετε, θα βρείτε δικά σας πονεμένα κομμάτια ζωής μέσα στο συγκεκριμένο ανάγνωσμα.
Στις 420 μέρες από τότε που σε γνώρισα, είχαμε ξυπνήσει μαζί τις έξι. Είχα χάσει το κεφάλαιο και ζούσα με το επιτόκιο.
Λιτής και ουσιαστικής γραφής δείγμα, χωρίς πλατιασμούς, που θα σας αγγίξει. Ένας μικρός μα περιεκτικός ύμνος στον έρωτα. Στον άσβεστο έρωτα της Δώρας και του Αίαντα που δεν μπορεί να στεριώσει και να ανθίσει. Μα που καμιά αντιξοότητα δε στάθηκε ικανή να τον κλονίσει.
Τι είναι έρωτας; Απωθημένο; Άνθρωπος, ζωή και θάνατος. Ποιος ο λόγος ύπαρξης του ατόμου;
Περίεργο σακούλι είναι ο άνθρωπος. Κουβαλά μέσα του απίθανα πράγματα. Δεν χωρά πολλά και το ξέρει. Μόνο λίγα κτερίσματα ψυχής, αυτά που τον έκαναν να νιώσει, να φτάσει στα όριά του, να σακατευτεί.
Τα γράμματα είναι ίσως ο πιο εχέμυθος “άλλος”, όταν κανείς επιθυμεί να μοιραστεί ένα μυστικό. Αυτό ανακαλύπτει η Δανάη, όταν κληρονομεί την περιουσία ενός συγγενικού της προσώπου. Μαζί με αυτό, ανακαλύπτει έναν θυελλώδη έρωτα, ο οποίος στιγμάτισε δίχως αύριο δύο ζωές.
Διότι οι άνθρωποι
δεν συγχωρούν αυτούς
που από έρωτα εκπέσανε…
Γνωρίστε ένα έργο υψηλής αισθητικής και άριστης τεχνικής. Γεμάτο εικόνες, ευωδιές, περιγραφές και συναισθήματα. Γεμάτο στίχους γνωστών ακουσμάτων και κομμάτια από κλασικά αριστουργήματα της λογοτεχνίας. Εκεί που οι τυραννισμένες ψυχές αναγνωρίζουν η μια την άλλη.
Περίληψη: Όταν απολύθηκα, τέλη του ’87, πέρασα από το Διακοφτό. Χιλιόµετρα πιο πέρα, ήταν το µέρος που έκανες διακοπές. Ήρθα εκεί και κάθισα σε ένα παγκάκι, στον παλιό σιδηροδροµικό σταθµό. Δίπλα µου ήταν παρατηµένη µια περσινή εφηµερίδα. Την πήρα και προσποιήθηκα ότι διαβάζω. Περίµενα το τρένο, να περάσει και να κατέβεις εσύ. Θα φόραγες, λέει, ένα ανοιχτόχρωµο καπέλο και θα κρατούσες µία φλοράλ οµπρέλα. Δεν υπήρχε τρένο, ούτε σταθµάρχης ούτε επιβάτες. Ο χρόνος πέρναγε αργά, σαν ταινία του Αγγελόπουλου. Έγινα ηθοποιός στο έργο της ζωής µου. Ξεβάφτηκα κι έφυγα.
Γιατί να θες τόσο ένα άνθρωπο κι όλοι οι άλλοι να είναι σκιές; Γιατί να φτάνεις στο σηµείο, να αποκοµίζεις την ύψιστη ηδονή από ένα συγκεκριµένο πλάσµα; Γιατί να µην υπάρχει φαρµακείο για αυτούς τους πόνους; Γιατί από πρίγκιπας να γίνεσαι ζητιάνος;
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Ένα συν τρία βιβλία
Συγγραφέας: Δημοσθένης Δέπος
Εκδόσεις: Πηγή
ISBN: 978-960-626-586-0
Σελίδες: 70
Ημερομηνία έκδοσης: Δεκέμβριος 2022
Επιμέλεια κεντρικής εικόνας: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
