Συνέντευξη – Μαρία Μαλανδρίνου
Σήμερα, στους Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών, φιλοξενούμε τη συγγραφέα Μαρία Μαλανδρίνου, με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου της «Η Τρίτη εκδοχή» από τις Εκδόσεις Άπαρσις.
Συνέντευξη
Ρωτάει η Αγγελίνα Παπαθανασίου
Καλησπέρα. Σας ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη που μας παραχωρείτε. Πριν μιλήσουμε για το νέο σας βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα, θα ήθελα να ρωτήσω πώς προέκυψε η συγγραφή στη ζωή σας. Ήταν όνειρο ζωής ή ήρθε τυχαία κάποια στιγμή;
M.M.: Το τυχαίο είναι μια ιδιαίτερα εναλλακτική λέξη. Περιλαμβάνει και τα όνειρα και τις πιθανότητες και τις δυνατότητες. Το γράψιμο ήρθε κάποια στιγμή, όπως έρχονται και τα περισσότερα πράγματα στη ζωή. Όπως μια λέξη φέρνει την επόμενη και το πρώτο βιβλίο που διάβασες βρίσκεται πια χαμένο σε μια βιβλιοθήκη. Γράφει αυτός που διαβάζει, αυτός που υπήρξε εκστατικός αναγνώστης και είναι διατεθειμένος να δεσμευτεί σε μια προσπάθεια χωρίς να υπολογίζει στην οποιαδήποτε ανταμοιβή της.
Η «Τρίτη εκδοχή» είναι το πέμπτο σας βιβλίο που κυκλοφορεί, και το δεύτερο με ήρωα τον αστυνόμο Λεωνίδα Γαμπέτα. Μια ιδιαίτερη προσωπικότητα κατά την άποψή μου. Θέλετε να μας συστήσετε τον ήρωα του βιβλίου σας;
Μ.Μ.: Ο Λεωνίδας Γαμπέτας πρωτοπαρουσιάστηκε στο «Αερόστατο του Γαμβέττα» (Eκδ. Γαβριηλίδη 2017) και το όνομά του ήταν η ελληνική απόδοση του ονόματος του γάλλου πολιτικού Léon Gambetta, ο οποίος κατά τη διάρκεια του γαλλοπρωσικού πολέμου το 1870, διέφυγε από το Παρίσι στην Τουρ με αερόστατο. Αυτό το ιστορικό γεγονός έγινε μια λεπτομέρεια που υποστήριξε και την ανάπτυξη του χαρακτήρα του ήρωα αλλά και την πλοκή εκείνου του βιβλίου.
Στην «Τρίτη Εκδοχή», ο Λεωνίδας Γαμπέτας διατηρεί όλες του τις ιδιαιτερότητες, τη μοναχικότητα, την περιέργεια, την προσωπική του αντίληψη για τους κανόνες του παιχνιδιού, και λύνει και πάλι έναν αστυνομικό γρίφο, που περνάει μέσα από τη σύγχρονη πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας μας.
Το βιβλίο σας είναι μια αστυνομική ιστορία, χωρίς να λείπει το κοινωνικό και πολιτικό στοιχείο. Ποια είναι τα στοιχεία που πρέπει να διαθέτει ένα καλό αστυνομικό βιβλίο κατά την άποψή σας;
Μ.Μ.: Περιμένω από ένα αστυνομικό βιβλίο να είναι πρώτα απ’ όλα ένα καλό μυθιστόρημα. Υπάρχει συχνά η αντίληψη ότι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα είναι ένα εύκολο ανάγνωσμα, όπου αφθονούν το αίμα, το σεξ και η βία. Πολλές φορές τα σύγχρονα αστυνομικά βιβλία μοιάζουν με εγχειρίδια ιατροδικαστικής. Ένα καλό βιβλίο κτίζεται πάνω στα πρόσωπά του και η πλοκή του είναι απόρροια των χαρακτήρων τους. Ειδικά στο πολιτικό αστυνομικό μυθιστόρημα πρέπει να αξιώνεις την καλύτερη δυνατή λογοτεχνία, γιατί είναι το λογοτεχνικό είδος στο οποίο ο αναγνώστης στρέφεται εύκολα με την περιέργεια για το «τι θα γίνει στο τέλος». Σε ένα βιβλίο όμως με λογοτεχνικές αξιώσεις, αυτό το αρχικό και βιαστικό κίνητρο της ανάγνωσης μπορεί να γίνει μια μεγάλη ευκαιρία για να αγαπήσεις το διάβασμα.
Διαβάστε την άποψή μας για το βιβλίο: Η Τρίτη εκδοχή
Διαβάζοντας το βιογραφικό σας, παρατήρησα ότι κάθε τρία χρόνια περίπου κυκλοφορεί νέο σας βιβλίο. Τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας παρατηρείται μια αύξηση στην εμφάνιση νέων εκδοτικών οίκων και συγγραφέων και γενικά υπάρχει μεγάλη προσφορά βιβλίων ενώ το αναγνωστικό κοινό παραμένει ίδιο. Σας ενοχλεί η ευκολία με την οποία κάποιος αποκαλείται συγγραφέας; Συγγραφέας γεννιέται κανείς ή γίνεται στην πορεία με πολλή δουλειά και ανάγνωση βιβλίων;
Μ.Μ.: Σχεδόν κάθε τρία χρόνια, πράγματι. Στην περίπτωσή μου μοιάζει σχεδόν συμβολικός αριθμός. Άλλωστε, ας μην το ξεχνάμε, το τρία είναι ιστορικά και μυθολογικά μια ξεχωριστή αριθμητική οντότητα! Τώρα, είναι αλήθεια ότι η προσφορά των βιβλίων έχει αυξηθεί, χωρίς να υπάρχει πάντα αναλογία μεταξύ του αριθμού και της ποιότητας των βιβλίων που εκδίδονται. Είχα την τύχη να συνεργαστώ με σημαντικούς εκδότες μας, τον Καστανιώτη και τον Γαβριηλίδη, και τώρα με τις Εκδόσεις Άπαρσις, και πιστεύω ότι ο εκδότης έχει ευθύνη και για την αισθητική και για την ποιότητα της δουλειάς του. Το να αποκαλείται κανείς συγγραφέας είναι μια ιδιότητα, όπως τόσες άλλες. Όμως συγγραφέας δεν γεννιέσαι ούτε και γίνεσαι, αν δεν δεσμευτείς σε μια πορεία όπου οι ικανοποιήσεις είναι πολύ λιγότερες απ’ τον μόχθο που καταθέτεις σ’ αυτήν την προσπάθεια. Και βέβαια, θα το ξαναπώ, γράφει αυτός που διαβάζει.
Έχετε σκεφτεί να γράψετε και άλλα αστυνομικά βιβλία με πρωταγωνιστή τον Λεωνίδα Γαμπέτα;
Μ.Μ.: Στην αστυνομική λογοτεχνία υπάρχει μια σταθερή προτίμηση στην επιλογή ενός -κατ’ αρχήν- αντισυμβατικού πρωταγωνιστή ήρωα. Σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις, ο ήρωας αυτός τυποποιεί τόσο πολύ τα χαρακτηριστικά του, ώστε να μην υπάρχουν πια μεγάλα περιθώρια για την ανάπτυξή του σε επόμενα βιβλία. Θεωρώ ωστόσο ότι ο Λεωνίδας Γαμπέτας δεν έχει ακόμη εξαντληθεί και, συνεπώς, ίσως να υπάρξει και ένα επόμενο βιβλίο με τον ίδιο βασικό χαρακτήρα.
Τους τελευταίους μήνες βιώνουμε δύσκολες και πρωτόγνωρες καταστάσεις λόγω της πανδημίας. Η συγγραφή και η ανάγνωση βιβλίων είναι για σας ένας τρόπος διαφυγής από τη δύσκολη καθημερινότητα;
Μ.Μ.: Έχουν σχεδόν όλα ειπωθεί για την καθημερινότητα της πανδημίας. Όταν σε επισκέπτεται η φρίκη, μόνο με μάσκα την αντιμετωπίζεις, κυριολεκτικά και μεταφορικά, κυρίως μεταφορικά. Για μένα προσωπικά, ακόμα και το να γράφω είναι δυσκολότερο τώρα, παρά το γεγονός ότι έχω αναγκαστικά περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Διαβάζω όμως πολύ και το συνιστώ σε όλους. Είναι μια άσκηση αυτοσυγκέντρωσης και αυτορρύθμισης. Αλλιώς ο ανεπιθύμητος ελεύθερος χρόνος δεν θα ήταν διαχειρίσιμος.
Λίγο πριν ολοκληρώσουμε τη συνέντευξη, θα θέλατε να πείτε κάτι στους αναγνώστες μας;
Μ.Μ.: Όπως είπα και πριν, να διαβάζουν. Να ακούνε μουσική. Να μην εγκαταλείψουν το ανθρώπινο πρόσωπο της ζωής στη θλίψη του εγκλεισμού και στον καταιγισμό των θλιβερών ειδήσεων. Και θα τολμούσα να τους αφιερώσω μερικούς στίχους του Πωλ Ελυάρ, για την Ελευθερία που δεν μπορεί παρά να ξανάρθει:
«…Στα χαλασμένα μου καταφύγια
Στους γκρεμισμένους μου φάρους
Στους τοίχους της ανίας μου
Γράφω τ’ όνομά σου
Στην απουσία χωρίς πόθο
Στη γυμνή μοναξιά
Στα σκαλοπάτια του θανάτου
Γράφω τ’ όνομά σου
Στην υγεία που ξανάρχεται
Στον κίνδυνο που εξαφανίστηκε
Στην ελπίδα χωρίς ανάμνηση
Γράφω τ’ όνομά σου
Κι απ’ τη δύναμη μιας λέξης
Ξαναρχίζω τη ζωή μου
Γεννήθηκα για να σε γνωρίσω
Για να σε ονομάσω
Ελευθερία!»
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας. Καλή δημιουργική συνέχεια.
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
