Στη σημερινή συνέντευξη στους Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών φιλοξενείται η εκπαιδευτικός και συγγραφέας Έλενα Λαζαρίδου με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου της «Μα τι ζόρι με το ροζ!» από τις εκδόσεις Διάπλαση.
Συνέντευξη
Ρωτάει η Αγγελίνα Παπαθανασίου
Καλησπέρα. Ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη που μας παραχωρείτε.
E.Λ. Καλησπέρα σας κι ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνετε!
Συστήνεστε στο αναγνωστικό κοινό με το βιβλίο σας «Μα τι ζόρι με το ροζ!» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διάπλαση. Πώς προέκυψε η συγγραφή στη ζωή σας; Ήρθε τυχαία ή ήταν ένα όνειρο ζωής που έγινε πραγματικότητα;
Ε.Λ. Το διάβασμα το αγαπούσα από μικρή. Μάλιστα έπιανα συχνά τον εαυτό μου να προσπαθώ να απομνημονεύσω όμορφες φράσεις μέσα από λογοτεχνικά βιβλία, χωρίς να ξέρω τον λόγο, ή ίσως να ήξερα υποσυνείδητα κάτι! Αυτό με βοήθησε πολύ στο γράψιμο, πρώτα στο σχολείο και αργότερα σε αρθρογραφία σχετικά με το επάγγελμά μου. Τότε διαπίστωσα τη μεγάλη επιρροή που ασκεί ο γραπτός λόγος στη συνείδηση των ανθρώπων και λάτρεψα την ιδέα να περάσω έστω κι ένα θετικό μήνυμα στα μικρά παιδιά!
Το βιβλίο σας αναφέρεται στα έμφυλα στερεότυπα. Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για να γεννηθεί η ιστορία που μας διηγείστε;
Ε.Λ. Απαρχή της ενασχόλησής μου με το ζήτημα των έμφυλων στερεοτύπων υπήρξαν τα προπτυχιακά μου μαθήματα στο Παιδαγωγικό Τμήμα και συγκεκριμένα η εξαίρετη καθηγήτρια, κα Δήμητρα Κογκίδου, η οποία και αποτέλεσε έμπνευση για εμένα. Ως δασκάλα εντόπισα αμέτρητες φορές δυσκολία, άγχος ή ακόμα και φόβο στους μαθητές μου όταν καλούνταν να διαχειριστούν αντικείμενα, χρώματα και καταστάσεις που στερεοτυπικά δεν «ταίριαζαν» στο φύλο τους, π.χ. να γράψουν με ροζ μολύβι ή να διαβάσουν τα λόγια ενός γυναικείου προσώπου. Το «Μα τι ζόρι με το ροζ!» αρχικά γράφτηκε ως σχέδιο εργασίας που εκπονήθηκε στην τάξη με ιδιαίτερο ενθουσιασμό από τα παιδιά. Έτσι, η κεντρική ιδέα με ορισμένες τροποποιήσεις έγινε παραμύθι!
Πολλά είναι τα στερεότυπα που δυστυχώς αντί να τα αποβάλλουμε, τα μεταφέρουμε έστω και ασυναίσθητα στις νεότερες γενιές. Βρήκα εξαιρετική την ηρωίδα σας, τη μητέρα του Ορφέα. Μια μητέρα με ανοιχτό μυαλό και άκρως υποστηρικτική. Όλα λοιπόν ξεκινούν από τους γονείς, αφού τα παιδιά μιμούνται τις συμπεριφορές τους;
Ε.Λ. Πάντα πίστευα ότι η εκπαίδευση και το σχολείο παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διάπλαση των χαρακτήρων των παιδιών. Όταν απέκτησα η ίδια παιδί, συνειδητοποίησα ότι το γονεϊκό πρότυπο είναι το Α και το Ω στη ζωή των παιδιών. Οι γονείς διδάσκουν τα παιδιά τους από την ώρα που ξυπνούν μέχρι την ώρα που κοιμούνται. Διδάσκουν με τα λόγια τους, με τη συμπεριφορά τους, ακόμα και με τις γκριμάτσες ή το βλέμμα τους. Αποτελούν το πρώτο και το βασικότερο παράδειγμα για τα μικρά μυαλουδάκια και πρέπει να προσέχουν κάθε στιγμή τι μήνυμα θα μεταδώσουν. Δεν είναι εύκολο!
Διαβάστε την άποψή μας για το βιβλίο: Μα τι ζόρι με το ροζ!
Εικονογράφος του βιβλίου η Λέλα Στρούτση. Κατάφερε με τις εικόνες της να αποδώσει τους ήρωές σας όπως τους είχε πλάσει η φαντασία σας; Πείτε μας λίγα λόγια για τη συνεργασία σας.
Ε.Λ. Όταν πληροφορήθηκα πως η κα Στρούτση θα αναλάβει την εικονογράφηση, αναζήτησα δείγματα της δουλειάς της στο διαδίκτυο και ομολογουμένως μου άρεσαν πολύ. Σε καμία περίπτωση όμως δεν περίμενα πως θα ενθουσιαστώ τόσο με τις εικόνες στο δικό μου βιβλίο. Και μάλιστα για κάποια σημεία του κειμένου δεν μπορούσα να φανταστώ πώς θα αποδοθούν στην εικονογράφηση αλλά εξεπλάγην με το αποτέλεσμα. Είναι μοναδικό το συναίσθημα να βλέπεις μπροστά σου να «ζωντανεύει» το κείμενό σου. Αποκτά υπόσταση! Όλοι όσοι αγκάλιασαν το βιβλίο μου είχαν κι ένα θετικό σχόλιο για τις εικόνες του. Την ευχαριστώ πολύ! (την κα Στρούτση)
Συναντήσατε δυσκολίες ως νέα συγγραφέας κατά τη διάρκεια αναζήτησης εκδοτικού οίκου για την ιστορία σας;
Ε.Λ. Η θετική απάντηση για το «Ροζάκι» μου ήρθε σχετικά νωρίς από τον εκδοτικό της Διάπλασης και τους ευχαριστώ! Η αναμονή ωστόσο είναι πάντα γλυκιά!
Αυτή την περίοδο υπάρχουν νέοι ήρωες που σας βασανίζουν γλυκά περιμένοντας υπομονετικά να πάρουν σάρκα και οστά;
Ε.Λ. Ιδέες υπάρχουν πολλές! Κάποιες έχουν ολοκληρωθεί και κάποιες βρίσκονται υπό επεξεργασία. Βέβαια ο χρόνος είναι κάτι βασικό που μου λείπει! Εύχομαι να έχω τη χαρά να δω κι άλλη ιστορία μου να παίρνει τον δρόμο της!
Λίγο πριν ολοκληρώσουμε τη συνέντευξη, θα θέλατε να μοιραστείτε κάτι με τους αναγνώστες μας;
Ε.Λ. Θα ήθελα να υπενθυμίσω σε όλους και όλες πως τα παιδιά μεγαλώνοντας θα φορτωθούν με πολλά άγχη. Ας μην τα φορτώσουμε ένα ακόμα εξαιτίας των δικών μας λανθασμένων αντιλήψεων. Ας χαρούν την παιδική τους ηλικία χωρίς περιορισμούς, φορώντας, τρώγοντας και παίζοντας με ό,τι τους αρέσει!
Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας. Καλή δημιουργική συνέχεια.
Ε.Λ. Σας ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον! Καλή συνέχεια και καλή επιτυχία σε ό,τι κάνετε!
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
