Σήμερα στους Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών φιλοξενούμε τον συγγραφέα Γιώργο Καναβό με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του «Συμβουλές στο αγέννητο παιδί μου» από τις εκδόσεις Συρτάρι.
Συνέντευξη
Ρωτάει η Αγγελίνα Παπαθανασίου
Καλησπέρα. Ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη που μας παραχωρείτε. Δυο χρόνια σχεδόν από την κυκλοφορία του πρώτου σας βιβλίου, κρατάτε στα χέρια σας το δεύτερο. Νιώθετε ακριβώς τα ίδια συναισθήματα όπως και με το πρώτο σας βιβλίο; Τι έχετε αποκομίσει αυτά τα δυο χρόνια από την επαφή σας με τους αναγνώστες;
Γ.Κ. Καλησπέρα! Κατ’ αρχάς, θέλω να σας ευχαριστήσω που για ακόμα μία φορά μου δίνετε την ευκαιρία να απευθυνθώ στο κοινό σας!
Η εμπειρία της πρώτης φοράς θα είναι πάντα αξεπέραστη! Σίγουρα τα συναισθήματα είναι διαφορετικά. Κάθε φορά όμως που βλέπεις το δημιούργημά σου να παίρνει σάρκα και οστά, έχεις μια γλυκιά αίσθηση ολοκλήρωσης, καθώς μια μεγάλη διαδρομή γεμάτη κόπο και αναμονή φτάνει στο τέλος της.
Οι αναγνώστες μού έδωσαν πολλά θετικά μηνύματα και συναισθήματα. Από τα λόγια τους για το έργο μου άντλησα δύναμη για να συνεχίσω και τους ευχαριστώ θερμά γι’ αυτό!
Και τα δυο βιβλία σας δεν ανήκουν σε κάποιο συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος. Αυτό το βρίσκω υπέροχο, γιατί κάθε φορά μας εξάπτετε την περιέργεια για το επόμενο συγγραφικό σας βήμα. Το σίγουρο είναι ότι ο αναγνώστης σας θα περάσει καλά κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης, ενώ θα του δώσετε τροφή για σκέψη χωρίς να του κουνάτε το δάκτυλο. Κατά τη διάρκεια της συγγραφής έχετε στο μυαλό σας τον αναγνώστη και τις ενδεχόμενες αντιδράσεις του διαβάζοντας τα κείμενά σας;
Γ.Κ. Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια! Ελπίζω ο αναγνώστης να το ευχαριστηθεί, γιατί αυτός είναι ο πρωταρχικός μου στόχος. Θεωρώ πως το προνόμιο του να μη σκέφτεσαι πώς θα κρίνουν οι αναγνώστες το έργο σου το έχεις μόνο στο πρώτο σου βιβλίο. Τουλάχιστον για μένα αυτό ίσχυε. Μετά, όσο και να προσπαθήσεις, πάντα θα έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου το τι αντίκτυπο θα έχει το βιβλίο σου στο αναγνωστικό κοινό.
Από τον πρόλογό σας στο βιβλίο: «Καλώς ήρθες, κουρασμένε αναγνώστη, στο δεύτερο βιβλίο μου». Γιατί τον αποκαλείτε με το συγκεκριμένο επίθετο; Πιστεύετε ότι έχει κουραστεί με την τεράστια εκδοτική παραγωγή σε σχέση με τον αριθμό των αναγνωστών στην Ελλάδα;
Γ.Κ. Ήθελα να ξεκινήσω με μία δόση χιούμορ. Μου βγήκε πιο πολύ αυθόρμητα αυτή η φράση. Αναλογιζόμενος σε δεύτερο χρόνο, πιστεύω πως οι αναγνώστες είμαστε πάντα κουρασμένοι. Η ανάγνωση ενός βιβλίου είναι από μόνη της μια διαδικασία επίπονη που απαιτεί προσπάθεια. Ωραία μεν, κουραστική δε. Όπως και καθετί που αξίζει άλλωστε. Όσον αφορά την εκδοτική παραγωγή, για μένα τα βιβλία δεν θα είναι ποτέ αρκετά. Χαίρομαι που βλέπω πολλούς ανθρώπους να γράφουν. Ίσως θα ήθελα να βλέπω και περισσότερους ανθρώπους να διαβάζουν, είμαι όμως αισιόδοξος ότι οδεύουμε προς αυτήν την κατεύθυνση.
Το βιβλίο σας «Συμβουλές στο αγέννητο παιδί μου» περιέχει τις απόψεις σας πάνω σε θέματα που μας απασχολούν. Δίνετε την ευκαιρία στους αναγνώστες να σκεφτούν, να προβληματιστούν και ενδεχομένως να επανεξετάσουν τη στάση τους απέναντι σε διάφορες καταστάσεις που βιώνουν. Ποια ήταν η αφορμή για να ξεκινήσετε τη συγγραφή του και πόσο καιρό χρειαστήκατε για την ολοκλήρωσή του;
Γ.Κ. Μου πήρε γύρω στον ένα χρόνο για να ολοκληρώσω το βιβλίο. Αυτές οι σκέψεις βρισκόντουσαν συνέχεια στο μυαλό μου. Είμαι ένας άνθρωπος που ζει περισσότερο μέσα στις σκέψεις του απ’ ό,τι στον πραγματικό κόσμο. Κάποια στιγμή είπα «Δεν πάει άλλο, πρέπει να βγουν από κει μέσα». Και κάπως έτσι ξεκίνησα. Είχα κάνει και μια κουβέντα με τον εκδότη μου, τον Πάνο Αντωνόπουλο, και μου είπε πως θα μου ταίριαζε να γράψω ένα τέτοιο βιβλίο.
Διαβάστε την άποψή μας για το βιβλίο: Συμβουλές στο αγέννητο παιδί μου
Πολλά τα σημεία που έχω ξεχωρίσει στο βιβλίο σας. Όπως το κεφάλαιο με τα «όχι». Μερικές φορές τα «όχι» που θα πεις έχουν να σου προσφέρουν πολλά περισσότερα από οποιαδήποτε «ναι». Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν για σας να πείτε «όχι» σε προσωπικό, φιλικό και επαγγελματικό επίπεδο;
Γ.Κ. Το να μάθω να λέω «όχι» ήταν ίσως η δυσκολότερη μάχη που έπρεπε να δώσω με τον εαυτό μου. Ακόμη το παλεύω, αλλά έχω κάνει αρκετή πρόοδο. Όλα τα κεφάλαια άλλωστε, πρώτα και κυριότερα, απευθύνονται σε εμένα. Είναι μια προσπάθεια να αντιμετωπίσω τους δαίμονές μου. Τα λέω για να τα ακούσω. Πολλά τα παθήματα, αλλά ευτυχώς τα μαθήματα ήταν πολύτιμα!
Το επόμενο βιβλίο σας υπάρχει μόνο ως σκέψη στο μυαλό σας ή βρίσκεται σε αρχείο στον υπολογιστή σας;
Γ.Κ. Σκέψεις, σκέψεις πολλές. Δεν έχω αποφασίσει ακόμη προς τα πού θα κατευθυνθώ. Είμαι και της άποψης πως όλα θα έρθουν αβίαστα στον χρόνο τους. Οπότε περιμένω τη στιγμή που όλη αυτή η σκέψη θα «θελήσει» να απελευθερωθεί από τα δεσμά του μυαλού.
Λίγο πριν ολοκληρώσουμε τη συνέντευξη, θα θέλατε να μοιραστείτε κάτι με τους αναγνώστες μας;
Γ.Κ. Αρχικά, θα ήθελα να τους ευχαριστήσω πολύ για τον χρόνο τους. Όσον αφορά το βιβλίο, θα ήθελα μέσα από αυτό να καταλάβουν ότι στον αγώνα που δίνουν κάθε μέρα, δεν είναι μόνοι τους. Όλοι μας μοιραζόμαστε παρόμοιες αγωνίες, άγχη και φόβους. Και ελπίζω μέσα από τις σελίδες του να αναγνωρίσουν ένα κομμάτι του εαυτού τους και τη δύναμη που ξέρω πως κρύβουν μέσα τους.
Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας. Καλή συνέχεια.
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
