Το νέο μυθιστόρημα «Τα αηδόνια της σιωπής» του Στέφανου Δάνδολου αποτελεί μια δυναμική και συνάμα συγκινητική καταγραφή της ιστορίας της Αθήνας την περίοδο των Δεκεμβριανών, μέσα από την προσωπική ιστορία του Αριστείδη, ενός σερβιτόρου, και της Ευδοξίας, της γυναίκας που αγαπά ανυπέρβλητα. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός. Η επιμέλεια ανήκει στην Άννα Μαράντη ενώ η δημιουργία εξωφύλλου στον Θάνο Κακολύρη.
Προσωπική άποψη: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Ο κύριος Δάνδολος δεν αρκείται στην απλή αναπαράσταση ιστορικών γεγονότων, αλλά διεισδύει στον ανθρώπινο παράγοντα, δίνοντας έμφαση στα βαθιά αισθήματα, τις ανθρώπινες αντιδράσεις και τις μεταξύ τους σχέσεις σε στιγμές κρίσεως.
Το μυθιστόρημα αναπτύσσει έναν δυνατό αφηγηματικό ιστό, χρησιμοποιώντας το ιστορικό φόντο των Δεκεμβριανών για να αναδείξει μια αγωνιώδη και τραγική αγάπη. Η αφήγηση κινείται μέσα σε δύο οπτικές: την τριτοπρόσωπη, που παρακολουθεί τον Αριστείδη, και την πρωτοπρόσωπη της Ευδοξίας, η οποία γράφει τις σκέψεις της σε επιστολές. Αυτή η εναλλαγή εμπλουτίζει το συνολικό εγχείρημα και δημιουργεί μια πλούσια, πολυδιάστατη εικόνα των γεγονότων.
Βρισκόμαστε στο Καφενείον Ζαχαράτου, το θρυλικό απομεινάρι της παλιάς Αθήνας, το οποίο με πείσμα έχει επιβιώσει από κάθε δίνη της Ιστορίας τις τελευταίες πέντε δεκαετίες. Είναι τόπος προσευχής σε κάθε λογής χαρμάνια, και παραμένει στο ίδιο ακριβώς σημείο από το μακρινό 1895. Γωνία Βασιλέως Γεωργίου Α΄ και Σταδίου.
Μεταξύ των φλεγόμενων δρόμων, των σκοπευτών και των χαμένων ψυχών, η αγάπη του Αριστείδη με την Ευδοξία άνθισε σαν αιώνια άνοιξη μέσα στο σκοτάδι των Δεκεμβριανών. Στη σιωπή των αηδονιών, οι κραυγές της καρδιάς του Αριστείδη ξεπέρασαν τον θόρυβο των όπλων και της ιστορίας. Η Ευδοξία, σαν φως στη σκιά, έγινε η Ιθάκη του σε κάθε ανάσα της αναζήτησής του. Ακόμα και τα σπαρμένα θραύσματα της Αθήνας δεν μπορούσαν να κόψουν τα δεσμά του πάθους που ένωνε δύο καρδιές στο χάος.
Μέσα στη σκόνη των μαχών, των εκρήξεων, των οδοφραγμάτων και της ιστορίας, ο έρωτάς τους αντηχούσε αιώνιος, σαν τραγούδι αηδονιού που δεν γνωρίζει τέλος. Κάθε βήμα του Αριστείδη προς την Ευδοξία ήταν ένα βήμα πίσω στον χρόνο, μια αναζήτηση της αθωότητας μέσα στο πιο βαθύ σκοτάδι. Ο χρόνος μπορεί να ήταν ο μεγαλύτερος εχθρός τους, αλλά η αγάπη τους έμελλε να γίνει η πιο γλυκιά εκδίκηση απέναντι στην αδικία των χρόνων που χάθηκαν.
Κι ενώ εκείνες τις ημέρες όλοι οι Έλληνες πολωμένοι διεκδικούσαν τη δική τους πατρίδα, ο Αριστείδης διεκδικούσε τη δική του συναισθηματική Ιθάκη, μια γυναίκα, που και αυτή ήταν μοιρασμένη πια και που τον περίμενε σε μια άκρη της Αθήνας.
Το ριζικό των απλών ανθρώπων που παλεύουν για το δικαίωμά τους στην ευτυχία, κόντρα στα ολέθρια πάθη των καιρών.
Οι χαρακτήρες του Δάνδολου είναι βαθιά ανθρώπινοι, γεμάτοι εσωτερικές συγκρούσεις και πάθη που καθρεφτίζουν την περίπλοκη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα της εποχής. Ο έρωτας του Αριστείδη για την Ευδοξία είναι ένας έρωτας που αντέχει στον χρόνο και τις αντιξοότητες, μετατρέποντας το μυθιστόρημα σε μια αιχμή για την ανθεκτικότητα του ανθρώπινου πνεύματος.
Στις δύο ευρύχωρες σάλες με τους κρυστάλλινους πολυελαίους έχουν παρευρεθεί κάμποσες γενιές Ελλήνων, πάντοτε υπό τη διακριτική εποπτεία του κυρίου Αριστείδη. Πολιτικοί. Δικαστές. Διανοούμενοι. Πρίγκιπες. Μεγαλέμποροι. Καλλιτέχνες. Δημοσιογράφοι. Απλοί βιοπαλαιστές.
Η γραφή του συγγραφέα είναι καθαρή και ρεαλιστική, με μια έμφαση στη λεπτομέρεια που δίνει ζωή στις σκηνές και διασφαλίζει ότι ο αναγνώστης βρίσκεται στο επίκεντρο των γεγονότων. Το βιβλίο αυτό δεν είναι μόνο ένα ιστορικό μυθιστόρημα, αλλά και μια εξιστόρηση της ανθρώπινης ικανότητας να βρίσκει ελπίδα ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές.
Συνολικά, «Τα αηδόνια της σιωπής» αναδεικνύουν την αθωότητα και την καταστροφή, τον έρωτα και τον πόνο, την ιστορία και την προσωπική μαρτυρία, με το σύνολό τους να καθιστά το έργο τόσο ιστορικά σημαντικό όσο και αναγνωστικά απολαυστικό.
Περίληψη: Μέχρι πού θα έφτανε ένας άντρας για να ξαναβρεί τη γυναίκα της ζωής του; Ανάμεσα από πόσες σφαίρες θα μπορούσε να περάσει, πόσους φλογισμένους δρόμους θα τολμούσε να διαβεί; ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 1944. Οι Γερμανοί αποχωρούν από την Αθήνα. Η απελευθέρωση φέρνει λύτρωση, αλλά και διχασμό. Εμφύλια πάθη ξυπνούν, η Ελλάδα οδεύει προς τον όλεθρο ξανά. Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ είναι ο μακροβιότερος σερβιτόρος στο Καφενείον Ζαχαράτου της Πλατείας Συντάγματος. Σεμνός και καλόψυχος ονειρεύεται πάντα την Ευδοξία του, την ευαίσθητη καθαρίστρια που ερωτεύτηκε κάποτε. Καθώς η Αττική παραδίδεται στο χάος, ένα γράμμα θα ζωντανέψει την ελπίδα του να βρεθεί κοντά της. Αλλά ο φοβερός Δεκέμβρης παραμονεύει. Και φαντάζει αδυσώπητος.
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ απελπισμένου ταξιδιού που έκανε ένας άνθρωπος μες στα Δεκεμβριανά, αναζητώντας τη δική του πατρίδα. Γύρω του ένα σωρό άλλες ιστορίες: το θρυλικό καφενείο και οι θαμώνες του, μυστικά και ψέματα, αδελφός να σκοτώνει αδελφό, προδοσίες και σκευωρίες, το χρονικό της ένοπλης σύγκρουσης, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, η Ελένη Παπαδάκη, ο Οδυσσέας Ελύτης, οι απλοί και βασανισμένοι άνθρωποι που διασταυρώνονται με το βίαιο πεπρωμένο της Ελλάδας. Τρία χρόνια μετά τη «Δίκη που άλλαξε τον κόσμο», ο πολυβραβευμένος συγγραφέας των μπεστ σέλερ «Ιστορία χωρίς όνομα» και «Φλόγα και άνεμος», επιστρέφει με ένα καθηλωτικό μυθιστόρημα για την αξία της αθωότητας μέσα στο πιο βαθύ σκοτάδι.
Στοιχεία Βιβλίου
Τίτλος: Τα αηδόνια της σιωπής
Συγγραφέας: Στέφανος Δάνδολος
Εκδόσεις: Ψυχογιός
ΙSBN: 978-618-01-5592-1
Σελίδες: 544
Ημ. Έκδοσης: 04/04/2024
Επιμέλεια: Ζωή Τσούρα
Δημιουργία κεντρικής εικόνας: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
