Τα φώτα του Νότου είναι ένα ανάγνωσμα για τον Έρωτα και τη φύση του… Έτσι μας λέει τουλάχιστον η συγγραφέας του, η Nina George, θα μπορούσαμε όμως να προσθέσουμε ότι πρόκειται για ένα βιβλίο το οποίο αφορά όχι μόνο τον μικρό φτερωτό θεό, αλλά και τα βιβλία γενικά.
Προσωπική άποψη: Λεύκη Σαραντινού
Τα φώτα του Νότου δεν ήταν παρά ένα φανταστικό βιβλίο, το οποίο υποτίθεται ότι κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2013 από έναν συγγραφέα με το ψευδώνυμο Σαναρί στο πιο επιτυχημένο μυθιστόρημα της συγγραφέως, το “Μικρό Παριζιάνικο Βιβλιοπωλείο”. Αυτό ήταν και το βιβλίο το οποίο αποτελούσε πηγή έμπνευσης για τον εκεί κεντρικό ήρωα, τον μεσιέ Περντί, αυτόν τον τόσο ιδιαίτερο Παριζιάνο βιβλιοπώλη.
Έτσι λοιπόν, η Nina George αποφάσισε να δημιουργήσει η ίδια από την αρχή αυτό το τόσο ξεχωριστό για τον μεσιέ Περντί βιβλίο -το οποίο δεν ήταν, φυσικά, παρά δημιούργημα της δικής της φαντασίας- και να θυμίσει στους αναγνώστες της το “Μικρό Παριζιάνικο Βιβλιοπωλείο” που τόσο όλοι μας αγαπήσαμε.
Όλα τα βιβλία της Nina George αποπνέουν μία δροσιά, μία φρεσκάδα και, θα λέγαμε, μια νεανική δόση τρέλας. Θυμίζουν παραμύθι. Είναι χαρούμενα και πρωτότυπα και μας δείχνουν το πνευματικό υπόβαθρο της συγγραφέως, πόσο έχει μελετήσει η ίδια την Παγκόσμια Λογοτεχνία και πόσο, ως σωστής συγγραφέας, αγαπάει και σέβεται τα βιβλία. Η γραφή της είναι ιδιαίτερη, όπως άλλωστε και τα πονήματά της, και έχει το δικό της προσωπικό στυλ.
Εκτός από ύμνο στον Έρωτα και τα βιβλία, τα φώτα του Νότου αποτελούν και έναν ύμνο στην ομορφιά της γαλλικής εξοχής της Προβηγκίας, του γαλλικού ζεστού Νότου με τα μεσογειακά αρώματα, σε αντίθεση με την παγωνιά που επικρατεί στο Παρίσι και τη Βόρεια Γαλλία.
Κεντρική ηρωίδα είναι η Μαρί Ζαν, υιοθετημένη κόρη του Φρανσίς Μεριέν, ο οποίος εγκαινιάζει μία πρωτότυπη ιδέα εν έτει 1968: μία Υπεραστική Βιβλιοθήκη στη μικρή κοινωνία της Νιονς, μία μικρή πόλη όπου οι άνθρωποι δεν διαβάζουν και δεν ερωτεύονται. Η ίδια η Μαρί Ζαν έχει το χάρισμα να ανιχνεύει τον έρωτα ανάμεσα σε δύο πρόσωπα. Πώς μπορεί, επομένως, η ίδια να βοηθήσει τους ανθρώπους της Νιονς να αγαπήσουν τα βιβλία και να ερωτευτούν, όταν θα κληθεί να βοηθήσει τον πατέρα της στο έργο του και θα τον διαδεχτεί στη δουλειά του αυτή;
Το μεγαλύτερο ατού του βιβλίου είναι το αφηγηματικό τέχνασμα το οποίο χρησιμοποιεί η συγγραφέας και θέλει τον ίδιο τον Έρωτα να είναι ο αφηγητής και να μας διηγείται τη μυθιστορία. Πολλές φορές προβαίνει σε κρίσεις για την άπιαστη φύση του. Μας υπενθυμίζει, επίσης, συχνά πυκνά, την ταυτότητά του, η οποία παραμένει, συνήθως, απροσδιόριστη και άπιαστη. Η ίδια η συγγραφέας παραδέχεται στο σημείωμα του τέλους του βιβλίου της ότι δεν ξέρει τίποτε απολύτως για τον έρωτα και ότι όσο περισσότερο μεγαλώνει, τόσο λιγότερα γνωρίζει γι’ αυτόν!
Το βιβλίο περιέχει αρκετούς στοχασμούς φιλοσοφικού τύπου και συζητήσεις για τη φύση του Έρωτα, αλλά και για τα βιβλία. Πολλές από αυτές γίνονται μέσω της Litteramour, μιας λογοτεχνικής οργάνωσης έρωτα. Υπάρχουν, επίσης, διάσπαρτες μικρές εγκιβωτισμένες παρενθέσεις, με σκέψεις και κρίσεις γενικής φύσεως, σαν σημειώσεις βιβλίων, οι οποίες παρεμβάλλονται στην κυρίως ροή του βιβλίου.
Δεν λείπουν, ακόμα, οι συμβολισμοί και οι προσωποποιήσεις: οι γάτες, το άλογο, τα ίδια τα φώτα του Νότου και η Ελιά, κυρίως η Ελιά, η οποία παίζει σημαντικό ρόλο στη σχέση της με την “προστατευόμενή” της, τη Μαρί Ζαν. Αυτή δεν παύει να αναρωτιέται αν θα ζήσει και η ίδια κάποτε έναν μεγάλο έρωτα όπως εκείνοι που υπάρχουν στα βιβλία…
Ίσως να έχουμε λάθος ιδέα για την ευτυχία. Ευτυχία δεν σημαίνει να είσαι ευτυχισμένος. Ή ότι τα πάντα είναι εύκολα. Ωστόσο νιώθουμε ευτυχία. Γιατί ζούμε, ακόμη και αν είναι επώδυνο. Ο έρωτας απλώς είναι. Είναι τα πάντα. Και τα πάντα σημαίνει τα πάντα.
Το πόνημα της Nina George μας κάνει να αναρωτηθούμε πολλαπλώς σχετικά με τα βιβλία και τον ίδιο τον Έρωτα. Τι είναι τελικά τα βιβλία; Ένα μέσο για να έχουμε υψηλή ιδέα για τον εαυτό μας ή κάτι το οποίο κλονίζει διαρκώς την υπεροψία μας και τον εγωκεντρισμό μας; Ή είναι μήπως το επικίνδυνο σπορ το οποίο μας κάνει να σκεφτόμαστε, να μαθαίνουμε πράγματα, αλλά και να ταξιδεύουμε στον χώρο και τον χρόνο και να κατεβάζουμε ολόφρεσκες ιδέες; Και από την άλλη, πώς θα αφεθούμε τελικά ελεύθεροι για να ζήσουμε τον Έρωτα; Μπορούμε να τον μάθουμε τελικά κάποτε καλύτερα ή θα παραμείνει για πάντα έτσι απρόβλεπτος και άπιαστος;
Πρόκειται, το δίχως άλλο, για ένα βιβλίο παραμυθένιο και ευκολοδιάβαστο, το οποίο κινείται στον χώρο του συμβολισμού και του μαγικού ρεαλισμού και θα μας ταξιδέψει στις ατραπούς της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας αλλά και του Έρωτα, δημιουργώντας μας ποικίλους συνειρμούς και αναστοχασμούς.
Περίληψη: Με το νέο της βιβλίο, η Νίνα Γκεόργκε μάς αφήνει να περιηγηθούμε στα ράφια του Μικρού παριζιάνικου βιβλιοπωλείου, αποκαλύπτοντας την ιστορία του βιβλίου που ενέπνευσε τον μεσιέ Περντί.
«Τα βιβλία δεν είναι για τους δειλούς.» Όταν ο παλαιοπώλης Φρανσίς Μεριέν εγκαινιάζει το 1968 στη Νιονς την Υπεραστική Βιβλιοθήκη Φιλί, έρχεται αντιμέτωπος με την αρχική δυσπιστία των κατοίκων της Προβηγκίας για τη λογοτεχνία. Στο πλευρό του βρίσκεται ένα δωδεκάχρονο κορίτσι προικισμένο με ένα μοναδικό χάρισμα: Η Μαρί Ζαν μπορεί να δει τον έρωτα και να διακρίνει ποιες καρδιές είναι προορισμένες η μία για την άλλη. Ωστόσο, τι θα κάνει με αυτή τη γνώση η Μαρί Ζαν και πώς μπορεί να τη βοηθήσει η μαγεία των βιβλίων;
Τα φώτα του νότου είναι ένα μυθιστόρημα για τους κατοίκους ενός μικρού χωριού της Προβηγκίας και για τις αόρατες συνδέσεις μεταξύ τους –μια ποιητική ιστορία για τις πιθανότητες και τις απιθανότητες του έρωτα. Πρόκειται για ένα βιβλίο παρηγορητικό, παραμυθένιο, ένα μυθιστόρημα για τον έρωτα σαν περίπατος στο φως του νότου. Πίσω από κάθε πρόσωπο που ανταμώνουμε, πίσω από κάθε βλέμμα που μας κοιτάζει φευγαλέα κρύβεται ένας ανείπωτος πόθος.
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Τα φώτα του Νότου
Συγγραφέας: Nina George
Eκδόσεις: Κλειδάριθμος
Σελίδες: 320
ISBN: 978-960-645-115-7
Ημερομηνία έκδοσης: 7/12/2020
Επιμέλεια: Ζωή Τσούρα
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
