Πόσες φορές έχω αναρωτηθεί τι χρώμα, τι ύφος, τι υφή έχει τελικά η αγάπη; Σήμερα, το ομολογώ, στάθηκα μπροστά σ’ ένα παιδικό βιβλίο που μου γέμισε το μυαλό εικόνες: παιδιά με πιτζάμες ριγέ, πουά, με βούλες, παιδιά που τριγυρνούν ανάμεσα σε μπαλόνια, παντόφλες και παιχνίδια, παιδιά που μαζεύονται γύρω από ένα σπίτι που δεν είναι ούτε χωριό ούτε πόλη, μόνο μια γωνιά ζεστασιάς. Από την πρώτη σελίδα του «Τι πιτζάμες φοράει η αγάπη;», βρήκα τον εαυτό μου να κοιτάει τα παιδικά χέρια που ψάχνουν να βρουν πού ανήκουν, που ψάχνουν το σχήμα της αγάπης σε όσα τους μοιάζουν κι ύστερα αναρωτιούνται τι λείπει.
Προσωπική άποψη: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Δεν ξέρω για εσένα, αλλά μεγαλώνοντας έμαθα πως η αγάπη δεν ξεχωρίζει ρούχα, ούτε ματιές, ούτε συνήθειες. Το βιβλίο της Σταυρούλας Μαστοροδήμου μας το θυμίζει τρυφερά, μέσα από σοφούς που μιλούν λίγο, χαμογελούν πολύ και κρύβονται μέσα σε πιτζάμες όλων των ειδών. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πουά. Η εικονογράφηση ανήκει στη Λία Φωτιάδου. Απευθύνεται σε παιδιά άνω των 3 ετών.
Μια ιστορία γραμμένη σε γλώσσα που απευθύνεται στον κάθε μικρό αναγνώστη. Ένα βιβλίο διασκεδαστικό, αναπάντεχο και φιλοσοφικό. Ένα παραμύθι που ψάχνει την αγάπη στα ίδια και στα διαφορετικά. Κάθε σελίδα και μια μικρή έκρηξη από χρώμα: πράσινα δέντρα, κόκκινα πανωσέντονα, γαλάζιες βόλτες, παρέες με μπαλόνια, παιδιά που μοιράζονται το ίδιο όνειρο κάτω από έναν ουρανό που στάζει βροχή και παιχνίδι.
Όλοι κάτι ψάχνουν, κι η αγάπη τους φέρνει μαζί, έστω κι αν φοράνε πιτζάμες που δεν ταιριάζουν μεταξύ τους.
Γύρισα τις σελίδες και έβλεπα παιδιά να τρέχουν, να διαβάζουν αγκαλιά, να ζωγραφίζουν τα όνειρά τους, να μαζεύονται σε παρέες με πιτζάμες και παντόφλες. Τα πανωφόρια και τα καπέλα, τα παπούτσια κι οι κάλτσες μπερδεύονται – γιατί στο τέλος, εκείνο που μετράει είναι η αγκαλιά και η ανάγκη να μη μένεις ποτέ απ’ έξω. Στο βιβλίο, η σοφία εμφανίζεται για λίγο και φεύγει ξανά, αφήνοντας πίσω μια γλυκιά ελπίδα.
Το πιο δυνατό σημείο για μένα ήταν η στιγμή που όλοι, μικροί και μεγάλοι, φορούν πιτζάμες και παντόφλες και κάθονται μαζί – κανείς δεν περισσεύει, κανείς δεν μένει μόνος. Η αγάπη γίνεται κάθε φορά ένα νέο χρώμα, ένα καινούριο ύφασμα, ένα χαμόγελο. Απ’ τις χειμωνιάτικες χνουδωτές μέχρι τις καλοκαιρινές, από τα καρό μέχρι τα πουά, κάθε πιτζάμα κι ένα κομμάτι της αγάπης που απλώνει τα χέρια της να τους χωρέσει όλους.
Η αγάπη, τελικά, φοράει ό,τι βρει και δίνει χώρο για όλους μας, με τα λάθη και τα γέλια μας. Χωρίς καμία σύμβαση ή στερεότυπο.
Οι φιγούρες τρυπώνουν στη μνήμη σαν παιδικές αναμνήσεις: ρούχα απλωμένα, πατούσες γυμνές στο γρασίδι, χαρούμενα παιδιά με παντόφλες που σχηματίζουν καρδιά. Εκεί κάπου, η αγάπη γίνεται μια μεγάλη παρέα, ένα μυστικό που ξέρουν μόνο όσοι έχουν μείνει ξύπνιοι ως αργά με φίλους, όσοι έχουν χωθεί σε μια κουβέρτα μια βροχερή μέρα.
Το βιβλίο δεν δίνει ορισμό, δεν προσφέρει μαγικές λύσεις. Αφήνει το παιδί (κι εμάς μαζί του) να ψάχνει και να ξαναψάχνει – ίσως γιατί η αγάπη θέλει χρόνο, θέλει δοκιμές, θέλει τολμηρές πιτζάμες και πολλές, πολλές αγκαλιές.
Κλείνοντας το «Τι πιτζάμες φοράει η αγάπη;», στέκομαι σ’ αυτή τη σκηνή: παιδιά αγκαλιασμένα, να χαμογελούν με ό,τι φοράνε. Ίσως τελικά, να είναι τόσο απλό: αυτή η πανίσχυρη έννοια, η αγάπη, φοράει ό,τι βρει. Το ζήτημα είναι, εμείς είμαστε έτοιμοι να τη φορέσουμε και να τη μοιραστούμε;
Περίληψη: Ένα παραμύθι που ψάχνει την αγάπη στα ίδια και στα διαφορετικά. Οι πιο απίθανες ερωτήσεις γεννιούνται όταν σκέφτεσαι και μιλάς αυθόρμητα. Όταν ντύνεσαι άνετα και τίποτα δε σε στενεύει. Ούτε στο σώμα ούτε στη σκέψη.
Από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου. Ψάχνεις την αγάπη. Μερικές φορές δυσκολεύεσαι να τη βρεις και να την αναγνωρίσεις. Θυμήσου: Η αγάπη τα φοράει και τα χωράει όλα.
Ένα παραμύθι που ψάχνει την αγάπη στα ίδια και στα διαφορετικά.
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Τι πιτζάμες φοράει η αγάπη;
Συγγραφέας: Σταυρούλα Μαστοροδήμου
Εκδόσεις: Πουά
ISBN: 978-618-5927-01-1
Σελίδες: 36
Έτος έκδοσης: 20/05/2025
Εικονογράφος: Λία Φωτιάδου
Επιμέλεια: Ζωή Τσούρα
Δημιουργία κεντρικής εικόνας: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
