«Τα βιβλία που έχουμε ανάγκη είναι εκείνα που πέφτουν σαν το τσεκούρι στην παγωμένη θάλασσα της ψυχής μας». Γνωστό απόφθεγμα του συγγραφέα Φραντς Κάφκα, που οι περισσότεροι έχουμε ακούσει ή διαβάσει. Αυτή η φράση του συγγραφέα μου ήρθε στο μυαλό όταν ολοκλήρωσα την ανάγνωση του βιβλίου του Μιχάλη Κατράκη. Αναφέρομαι στη συλλογή διηγημάτων του συγγραφέα με τίτλο «Πλάσματα που συναντάς διασχίζοντας την άγρια ερημιά της Τυτώ Άλμπα» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Συρτάρι. Είναι το δεύτερο βιβλίο του που εκδίδει ο εκδοτικός, μετά την ποιητική συλλογή «Αποθερισμός».
Προσωπική άποψη: Αγγελίνα Παπαθανασίου
Eίναι χίλιες φορές προτιμότερο το άγριο, στιγμιαίο δάγκωμα της απόρριψης, της απογοήτευσης, της άρνησης, του τέλους και η συντριβή που προκαλεί, από το διαρκές τσίμπημα της αναμονής, της προσδοκίας. Δεν σου επιτρέπει να υπάρχεις η προσμονή.
Είκοσι έξι διηγήματα αποτελούν τη συλλογή του Μιχάλη Κατράκη. Κείμενα που καταγράφουν τη σύγχρονη πραγματικότητα και δίνουν τροφή για σκέψη. Η μοναξιά, η αποξένωση, η απάθεια, η αδιαφορία, η βία, τα κοινωνικά δίκτυα, το σκοτάδι που μας έχει κυκλώσει, είναι κάποια από τα θέματα που απασχολούν τους ήρωες του συγγραφέα.
Ο Μιχάλης Κατράκης καταθέτει αλήθειες. Κινείται ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως. Σε μέρη δυστοπικά. Γίνεται καυστικός, σκληρός, κυνικός. Άλλωστε η αλήθεια είναι σκληρή και σχεδόν ποτέ αρεστή!
Επιθεωρεί. Χαμογελάει ικανοποιημένη και πριν αναρτήσει τη δημοσίευση, προσθέτει αναφορά στον εκδότη, τη μάρκα του καφέ και το ανθοπωλείο. Έτοιμη. Οι τέσσερις από τις οχτώ χιλιάδες ακόλουθους στέλνουν ένα κομμάτι από την καρδιά τους. Οι διακόσιοι τριάντα στέλνουν στα σχόλια καρδούλες, χεράκια, φιλιά και άλλα κίτρινα «αυτοκόλλητα». Δεκαοκτώ γράφουν «καλημέρα». Τρεις «είσαι υπέροχη». Ο εκδότης, ο καφές και το ανθοπωλείο τηλεφωνούν για να δηλώσουν ικανοποιημένοι με την εξέλιξη της ανάρτησης. Ο ανθοπώλης μάλιστα, έλαβε και τρεις παραγγελίες για κυκλάμινα, ποιος θα το πίστευε.
Τα καλά βιβλία επιδρούν ευεργετικά στο μυαλό και την ψυχή μας. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει και η συλλογή διηγημάτων του Μιχάλη Κατράκη. Αφυπνίζει, ταρακουνά, δημιουργεί πληθώρα συναισθημάτων κάνοντάς μας να αναρωτηθούμε:
«Πώς καταλήξαμε σ’ αυτή την ερημιά, Τυτώ Άλμπα;».
Περιγραφή: Θα προτιμούσα αυτές οι προτάσεις να μην υπάρχουν καθόλου αλλά κρίνω πως πρέπει, κυρίως για να έχει ο αναγνώστης το μοναδικό εφόδιο που ίσως παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον ή αναγκαιότητα για την ανάγνωση αυτής της συλλογής. Θα περιοριστώ, ωστόσο, στα βασικά. Τα διηγήματα που ακολουθούν είναι ένα πείραμα. Κάποιος ήρωας, σχεδόν τυχαίος, ένα γέννημα της στιγμής, υπάρχει μέσα σε μια συνθήκη. “Ένας έφηβος βαδίζει σε μια μεγάλη λεωφόρο”. “Μία γυναίκα, ξαπλωμένη στον καναπέ κοιτάζει φωτογραφίες στο κινητό της”. Ένας άντρας λέει: “δεν είμαι κακός”. Από κει και πέρα η πορεία του, του ανήκει. Είναι πάντα συναρπαστικό να γράφει κάποιος έτσι γιατί την ίδια στιγμή που είναι συγγραφέας, είναι και αναγνώστης. Είναι, επίσης, και κάπως τρομαχτικό να αντικρίζεις το βάθος που μπορείς να φτάσεις.
Προσπάθησα να δώσω στη διαδικασία της συγγραφής την απόλυτη ελευθερία της ύπαρξης. Αυτή πέταξε από όπου ήξερε (από κάπου ξεκινάει η κάθε πτήση κι αν πρέπει να μιλήσουμε για λέξεις, τότε το σημείο εκκίνησης είναι σχεδόν πάντα οι λέξεις που έγραψαν κάποιοι άλλοι και αγαπήσαμε πολύ) και προς όπου επιθυμούσε (κι αν πρέπει να μιλήσουμε για λέξεις, εννοώ προς όπου άντεχε). Έγινε μια Τυτώ Άλμπα. Ένα θανατοπούλι που μεταφέρει ψυχές στον άλλο (σε έναν άλλο, τουλάχιστον) κόσμο. Εγώ πήγα μαζί της. Κι αυτά τα πλάσματα συνάντησα να περπατούν τον δρόμο τους μέσα στην άγρια ερημιά της.
Στοιχεία Βιβλίου
Τίτλος: Πλάσματα που συναντάς διασχίζοντας την άγρια ερημιά της Τυτώ Άλμπα
Συγγραφέας: Μιχάλης Κατράκης
Εκδόσεις: Συρτάρι
ISBN: 978-618-5763-28-2
Ημ, Έκδοσης: 08/2024
Επιμέλεια: Ζωή Τσούρα
Δημιουργία κεντρικής εικόνας: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
