Το άνθος της Ιεριχούς. Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που εξελίσσεται κατά κύριο λόγο στη Λυκίδα, αλλά και στη Βέρνη. Η έφηβη Μίνα εξαφανίζεται, στο σημείο που την είχαν δει τελευταία φορά υπάρχουν αίματα, και η αστυνομία της περιοχής, με επικεφαλής τη Ζερμπινέτα Στρατόκους, αναλαμβάνει να την εντοπίσει.
Προσωπική άποψη: Βίκυ Ζηλιασκοπούλου
Η Λυκίδα είναι μια μικρή περιοχή της Αθήνας. Οι κάτοικοι γνωρίζονται σε μεγάλο ποσοστό και εμπλέκονται μεταξύ τους με διάφορους τρόπους. Είναι εντυπωσιακό το πόσο πολλά μυστικά είναι δυνατόν να παραμένουν κρυμμένα πίσω από τις κλειστές πόρτες των σπιτιών για χρόνια παρά τις στενές σχέσεις και τις τακτικές επαφές των εμπλεκομένων, αλλά τώρα πια ήρθε ο καιρός να αποκαλυφθούν. Η συγγραφέας έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια ιστορία με αρκετά ενδιαφέροντα σημεία και πολλούς χαρακτήρες που διαφέρουν αισθητά ο ένας από τον άλλον.
Η Ζερμπινέτα είναι ένας περίεργος χαρακτήρας. Τη συμπάθησα ως άνθρωπο, αλλά αν την πετύχαινα επαγγελματικά, θα απεχθανόμουν όλο το αστυνομικό σώμα εξαιτίας της συμπεριφοράς της. Σίγουρα είναι πολύ έξυπνη, όμως βρήκα αχρείαστα απότομη τη συμπεριφορά της, θα μπορούσα να πω ακόμα και αγενή σε σημείο παρεξηγήσεως. Αυτή όμως είναι η μια πλευρά της, η σκληρή αστυνομικός που δεν φοβάται κανέναν. Γιατί υπάρχει και η άλλη πλευρά, της υπερβολικά ευαίσθητης γυναίκας, με τις πληγές του παρελθόντος που είναι αδύνατον να ξεπεραστούν και δεν την αφήνουν να προχωρήσει στη ζωή της. Ευτυχώς είναι δίπλα της ο Αποστόλης, ο συνάδελφος αστυνομικός. Πολύ ωραίος χαρακτήρας, τον συμπάθησα. Ήρεμος, σωστός στη συμπεριφορά και σταθερός στη σκέψη και στα θέλω του.
Της τίναξε με τις παλάμες του τις πατούσες που είχαν πρασινίσει από τα χόρτα και έβγαλε με τα νύχια του δυο μικρούτσικα αγκαθάκια. Άνοιξε τα δάκτυλα των ποδιών της και τα έτριψε για να κυκλοφορήσει το αίμα. Της φόρεσε τις κάλτσες και τα παπούτσια και τράβηξε πάνω τους το στενό κασμιρένιο παντελόνι.
Οι πληροφορίες που χρειάζονται οι αστυνομικοί για να λύσουν το μυστήριο της εξαφάνισης της Μίνας (αλλά και άλλες υποθέσεις που τους απασχολούν) συνήθως εμφανίζονται μπροστά τους σχετικά εύκολα, κάποιες φορές θα έλεγα ότι είναι τυχεροί. Δεν υπάρχει ανάλυση του τρόπου δράσης ή σκέψης τους, ωστόσο η συγγραφέας μας δίνει σε κάποια σημεία πληθώρα πληροφοριών για τα δακτυλικά αποτυπώματα και τον τρόπο που αυτά χρησιμοποιούνται στις έρευνες, αλλά και για την ταυτοποίηση του DNA από ίχνη γενετικού υλικού.
Έτρεξαν πίσω από τον άντρα που είχε προπορευτεί και έστριβε πηδώντας άτακτα τα σκαλιά στην προσπάθειά του να μην τον προλάβουν. Στο προτελευταίο σκαλί ο άνδρας γλίστρησε και έπεσε με το κεφάλι στο μάρμαρο. Σκίστηκε το μέτωπό του. Αίμα πλημμύρισε το πρόσωπό του. Η Ζερμπινέτα τον πλησίασε λαχανιασμένη.
Κάποιες από τις αιτιολογήσεις που εμπνεύστηκε η συγγραφέας είναι πραγματικά απίστευτες, εντυπωσιακές – πάντα θαύμαζα τις διαδρομές που μπορεί να κάνει το μυαλό ενός συγγραφέα, άσχετα αν ικανοποιούν τη διάθεση που έχω εγώ εκείνη τη στιγμή. Επίσης, εντυπωσιακά ποιητικές ήταν και κάποιες εκφράσεις που χρησιμοποιεί, ειδικά για να περιγράψει τις μη επαγγελματικές στιγμές των πρωταγωνιστών. Έξτρα μπόνους για το χιούμορ της, γέλασα δυνατά με τον θείο Χαράλαμπο!
Δεν φιλήθηκαν. Δεν αγγίχθηκαν. Μίλησε η βραχνάδα των ψυχών τους στο λεπτό που διανύσανε και τους φάνηκε μια αιωνιότητα. Η Ζερμπινέτα τινάχτηκε πρώτη και διέρρηξε τον τυραννισμένο μορφασμό της παράδοσης στην ελπίδα μιας υποσχετικής αγάπης.
Περίληψη:
«…Της είχα δέσει τα χέρια και τα πόδια για να μην αντιδράσει και με τινάξει από το στήθος της που το πατούσα με τα γόνατά μου. Ήταν χειροδύναμη, αλλά το είχα προβλέψει και γι’ αυτό πέτυχε το σχέδιό μου. Δεν της έκλεισα τα μάτια. Ήθελα να βλέπω την κατάπληξή της όταν την έσυρα από την κρεβατοκάμαρα στο χολ και από ’κεί στην πίσω έξοδο του σπιτιού μέσα στον κήπο με τη συκιά και τις δύο λεμονιές. Είχα ανοίξει από νωρίς το απόγευμα τον λάκκο της…».
Είναι πολύ εύκολο να περάσεις την αόρατη διαχωριστική γραμμή του καλού και του κακού, του νόμιμου και του παράνομου και να γίνεις δολοφόνος μέσα σε μια στιγμή. Χωρίς επιστροφή. Εκτός κι αν υπάρξει μια δεύτερη ευκαιρία…
Λυκίδα, 2002. Η αιματηρή εξαφάνιση της δεκαπεντάχρονης Μίνας Περτινιάτη πυροδοτεί καταιγιστικές αποκαλύψεις μυστικών από το παρελθόν. Η αστυνόμος Ζερμπινέτα Στρατόκους, επικεφαλής των ερευνών μαζί με τον βοηθό της Αποστόλη, εκπλήσσεται όταν συνειδητοποιεί ότι εμπλέκεται και η ίδια στην υπόθεση που ανέλαβε να διαλευκάνει. Θέτοντας τη ζωή της σε κίνδυνο, επιχειρεί να ξετυλίξει το μπερδεμένο κουβάρι των εγκληματικών ενεργειών κακοποιών και πολιτών υπεράνω πάσης υποψίας.
Θα καταφέρει η αστυνόμος Στρατόκους να μείνει δυνατή ως το τέλος για να τιμωρηθούν ανεξαιρέτως όλοι οι ένοχοι;
Η κλεψύδρα μετρά αντίστροφα τον χρόνο, με τις αλλεπάλληλες ανατροπές να δυσχεραίνουν τις έρευνες και να παγιδεύουν την αστυνόμο σε έναν αδιέξοδο λαβύρινθο που απειλεί να την καταστρέψει, καθώς, στη διεφθαρμένη κοινωνία της Λυκίδας, τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται…
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Το άνθος της Ιεριχούς
Συγγραφέας: Μαρία Γιαννακοπούλου-Δακτυλίδη
Εκδόσεις: Αγγελάκη
Σελίδες: 482
Έκδοση: 2021
ISBN: 978-960-616-214-5
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
