Η σπουδαία συγγραφέας Άλκη Ζέη είχε γράψει κάποτε ότι «η Αγγελική Δαρλάση δεν γράφει απλά, αλλά κεντάει κάθε λέξη». Διαβάζοντας το βιβλίο της «Το δέντρο που είχε φτερά», ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται την ικανότητά της να δημιουργεί με τις λέξεις αριστουργήματα, πραγματικά έργα τέχνης.
Προσωπική άποψη: Αγγελίνα Παπαθανασίου
Το βιβλίο «Το δέντρο που είχε φτερά» επανακυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο σε υπέροχη εικονογράφηση του Βασίλη Κουτσογιάννη. Απευθύνεται σε ηλικίες 6+.
Μια ιστορία για τη δύναμη της αγάπης, που μπορεί να μεταμορφώσει την καθημερινότητα έτσι ώστε να μοιάζει με θαύμα ή παραμύθι.
Σε έναν κάμπο υπήρχε ένα δέντρο μοναχό με γερές ρίζες, δυνατά κλαριά και πυκνό φύλλωμα. Συντροφιά του είχε το τραγούδι του ανέμου, τα έντομα που φώλιαζαν στις ρίζες ή στα φύλλα του, τον ήλιο, τη βροχή και το χιόνι. Έτσι είχε συνηθίσει να περνά τις μέρες του εκεί στον κάμπο.
Μια μέρα του καλοκαιριού, ένα πουλάκι που μόλις είχε βγει από το αυγό του, βρέθηκε πάνω σε ένα από τα κλαδιά του… Δεν μπορούσε το μικρό πουλί να καταλάβει πώς ένιωθε το δέντρο που ήταν αναγκασμένο να μείνει όλη του τη ζωή ριζωμένο σε ένα μέρος, και του είπε αυτό που σκέφτηκε:
Μπορώ να πετάω. Να γνωρίζω τον κόσμο. Ό,τι λοιπόν βλέπω και μαθαίνω θα έρχομαι να σου το διηγούμαι. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα είναι σαν να ταξιδεύεις κι εσύ μαζί μου. Μα είναι τόσο καταπληκτική ιδέα! κατέληξε το μικρό πουλί, κι ενθουσιασμένο, άρχισε να φτεροκοπάει τριγύρω από το δέντρο, που παρέμενε αμήχανο.
Και κάπως έτσι ξεκίνησε μια ιδιαίτερη σχέση ανάμεσα στο πουλί και το δέντρο. Και σιγά σιγά έγινε αγάπη που θέριευε και από τις δυο πλευρές. Και το δέντρο άντεχε τη μοναξιά του χειμώνα όταν το πουλάκι ταξίδευε σε πιο ζεστές χώρες, γιατί ήξερε ότι ο φτερωτός φίλος του έπρεπε να φύγει, να γνωρίσει τον κόσμο.
Αν μ’ αγαπάς, δοκίμασε τα φτερά σου! Ταξίδεψε στην οικουμένη, να διαβείς δρόμους καινούριους και να γνωρίσεις τόπους διαφορετικούς. Όπου κι αν πας, εγώ θα είμαι μαζί σου. […] Αν μ’ αγαπάς, άσε με μένα εδώ, να σε καρτερώ. Άντε, μπρος λοιπόν! Χτύπα τα φτερά σου! Πέτα ψηλά και μην κοιτάξεις πίσω σου, είπε κατηγορηματικά το δέντρο.
Η ιστορία της Αγγελικής Δαρλάση είναι γλυκιά, τρυφερή και ξεχειλίζει από αγάπη. Αναδεικνύει τη δύναμη της αγάπης, που μπορεί να οδηγήσει σε θαύματα. Το δέντρο θα μπορούσε να είναι η οικογένεια, που γίνεται η σταθερή βάση για κάθε παιδί. Τα παιδιά έχουν ανάγκη να φτάσουν ψηλά ως άλλα πουλιά, να γνωρίσουν τον κόσμο, να πετύχουν ό,τι έχουν ονειρευτεί.
Εξαιρετική η γραφή της Αγγελικής Δαρλάση. Λυρική, υπέροχη. Κείμενο και εικόνες ταξιδεύουν τον αναγνώστη. Είναι από τα βιβλία που θέλεις να διαβάσεις πολλές φορές και το προτείνεις ανεπιφύλακτα.
Περίληψη: Κάποτε ήταν ένας κάμπος που διέφερε από τους υπόλοιπους. Γιατί ακριβώς στη μέση του υπήρχε ένα μεγάλο, όμορφο, γερό δέντρο. Αυτό το δέντρο ήταν που έκανε εκείνον τον κάμπο ιδιαίτερο. Κι αυτό που έκανε εκείνο το δέντρο ξεχωριστό ήταν η μοναξιά του.
Ήρθε όμως μια μέρα που όλα άλλαξαν… Στα κλαριά του δέντρου έκατσε ένα μικρό πουλί που μόλις είχε βγει από το αυγό του και ανακάλυπτε τον κόσμο. Άραγε γίνεται τα πουλιά να έχουν ρίζες και τα δέντρα να έχουν φτερά; «Κι όμως, γίνεται!» θ’ απαντήσουν τα παιδιά και θα χαμογελάσουν. Ευτυχισμένα. (Και στο εξής θα ονειρεύονται δέντρα που πετάνε.)
Μια ιστορία για τη δύναμη της αγάπης, που μπορεί να μεταμορφώσει την καθημερινότητα έτσι ώστε να μοιάζει με θαύμα ή παραμύθι. Μια ιστορία για παιδιά και για γονείς, για να περνάει ο καιρός… όμορφα.
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Το δέντρο που είχε φτερά
Συγγραφέας: Αγγελική Δαρλάση
Εικονογράφος: Βασίλης Κουτσογιάννης
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
ΙSBN: 9786180327588
Σελίδες: 52
Ημερομηνία έκδοσης: 08/12/2021
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
