Το νέο βιβλίο του εκπαιδευτικού και συγγραφέα Μιχαήλ Μιχαλιού «Το χέρι» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πνοή.
Προσωπική άποψη: Αγγελίνα Παπαθανασίου
Με το βιβλίο του ο συγγραφέας επιβεβαιώνει αυτό που όλοι γνωρίζουμε καλά αλλά, δυστυχώς, το λησμονούμε: στη ζωή τίποτα δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένο. Όλα μπορούν να αλλάξουν από τη μια στιγμή στην άλλη.
Ήρωας του βιβλίου, ο δικηγόρος Αλέξανδρος Βερδάκης. Φαινομενικά η ζωή του είναι αξιοζήλευτη: καλό όνομα, οικονομική ευμάρεια, καλλονή σύζυγος και μια πανέξυπνη γλυκιά κόρη. Ο ίδιος, όμως, αισθάνεται αφάνταστα δυστυχισμένος. Μόνο η ύπαρξη της κόρης του μετριάζει τη δυστυχία του και είναι ο μοναδικός λόγος για να ζει.
Η ζωή του υποταγμένη στα θέλω του πατέρα του. Οι σπουδές στη νομική μονόδρομος, αφού έπρεπε να συνεχίσει τον δρόμο που χάραξε ο γεννήτοράς του. Χάδια και αγκαλιές από τους γονείς του δεν έλαβε. Η μητέρα του άβουλη, παραιτημένη εδώ και χρόνια. Δεκανίκι της το αλκοόλ.
Εγώ ήμουν εκείνος ο εαυτός μέσα μου, με τις χιλιάδες σκέψεις μου, τα πονεμένα συναισθήματά μου, τις καταπιεσμένες επιθυμίες μου, τα ναυαγισμένα όνειρά μου. Επειδή δεν υπάρχει εύκολος τρόπος να το πω, θα το πω απλά· έζησα τη ζωή που δεν ήθελα, τη ζωή μου την έζησα για τους άλλους. Όχι για να τους κάνω καλό –ούτε γι’ αυτό ήμουν ικανός– αλλά για να μου κάνουν κακό.
Μετά τον θάνατο του πατέρα του, η νομική εταιρεία περνάει στα δικά του χέρια. Σιγά σιγά, ασυνείδητα, μεταμορφώνεται σε κάποιον που θυμίζει τον πατέρα του. Αφέλεια, λανθασμένες εκτιμήσεις και αποφάσεις, προδοσία και όλα ανατρέπονται.
Ο συγγραφέας δημιουργεί με τις περιγραφές του πολύ ζωντανές και άκρως πειστικές εικόνες. Ο αναγνώστης έχει την αίσθηση ότι συνυπάρχει με τον ήρωα του βιβλίου. Κάθε φράση του σχεδόν δημιουργεί τροφή για σκέψη.
Έχοντας διαβάσει όλα τα προηγούμενα βιβλία του συγγραφέα, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι ανήκουν στην καλή λογοτεχνία. Αυτή που έχουμε ανάγκη για να πάμε ένα βήμα πιο πέρα. Να αναμετρηθούμε με το παρελθόν μας, με τα κοινωνικά ζητήματα, να πάρουμε θέση και να βιώσουμε συναισθήματα.
«Το χέρι» είναι ένα βιβλίο που θα εντυπωθεί στον αναγνώστη και θα τον συντροφεύει για καιρό μετά την ανάγνωσή του. Θα γοητευτεί από τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας που αναδεικνύει με τη γραφή του ο Μιχαήλ Μιχαλιός, ως ένας άοκνος εργάτης της.
Η ανθρωπολογία της δεξίωσης θα έπρεπε να είναι ένα κεφάλαιο της ζωολογίας. Λύκοι που διψούν για αίμα, που ουρλιάζουν μες στον ήλιο, όχι στο φεγγάρι. Γουρούνια που κυλιούνται στα βρόμικα χρήματά τους, κι ας λένε ότι τα λεφτά δεν μυρίζουν. Όλοι τους θιασώτες του κοινωνικού δαρβινισμού και του φυσικού δικαίου, θαρρούσαν πως ανήκουν στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας. Η θέλησή τους ήταν νόμος, πιο αμείλικτος και άτεγκτος κι από αυτούς που επικαλείτο στο δικαστήριο ο πατέρας.
Το βιβλίο μας υπενθυμίζει ότι στη ζωή μπορεί να πέσεις πολλές φορές, να φτάσεις στον πάτο, αλλά σημασία έχει να σηκωθείς. Να βρεις το χέρι εκείνο που θα σε στηρίξει. Αξίζει να διαβαστεί για όλους τους λόγους που προανέφερα. Μετά την ανάγνωσή του, σίγουρα θα αναθεωρήσετε πολλά για τη ζωή.
Περίληψη: Πρώτη μέρα του χρόνου – όλοι οι άνθρωποι κάνουν σχέδια για το μέλλον κι εγώ είχα αποφασίσει να μην έχω άλλο. Κάποτε μεγαλοδικηγόρος, τώρα ζητιάνος, μεγαλωμένος σε μια οικογένεια μ’ έναν αυταρχικό πατέρα και μια παραιτημένη μητέρα, μ’ έναν αδελφό εξαφανισμένο, παγιδευμένος σ’ έναν αποτυχημένο γάμο και μια κόρη που μπορεί να μ’ έχει ξεχάσει, μα, προπαντός, μ’ έναν εαυτό που πάντα ήθελε να είναι κάποιος άλλος. Από πού να κρατηθώ; Γι’ αυτό ήρθα στο συσσίτιο του δήμου, να φύγω όπως θέλω· χορτάτος, κοστουμαρισμένος, με λίγες εικόνες από την παλιά μου ζωή. Έπρεπε να ταξιδέψω μέσα σε πολλά χρόνια πόνου για να βρω τον εαυτό μου. Μα, πάνω απ’ όλα, ήθελα να βρω ένα χέρι…
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Το χέρι
Συγγραφέας: Μιχαήλ Μιχαλιός
Εκδόσεις: Πνοή
ΙSBN: 978-618-5520-68-7
Σελίδες: 202
Ημερομηνία έκδοσης: Μάιος 2023
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Επιμέλεια κεντρικής εικόνας: Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
