“Αγάπη μου, έχασα το παιδί μας!” Το χιουμοριστικό βιβλίο του συγγραφέα Θοδωρή Πολίτη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής.
Προσωπική άποψη: Βίκυ Ζηλιασκοπούλου
Πρωταγωνιστής ο Θοδωρής, γόνος πλουσίας οικογενείας, που όμως τον πέταξε έξω από το σπίτι (και από τα εργοστάσια και φαντάζομαι του απέκλεισε και την πρόσβαση στους παχυλούς τραπεζικούς λογαριασμούς) όταν αποφάσισε να παντρευτεί τη φτωχιά αλλά πανέμορφη και κατά μια δεκαετία μικρότερή του Κέλλυ. Εμείς τον παρακολουθούμε κατά τη διάρκεια μιας φριχτής μέρας, η οποία αλλιώς ξεκίνησε και αλλιώς εξελίχθηκε, αφού κατά τη μετακίνησή του προς το λιμάνι του Πειραιά… χάνει την καλαθούνα με τον μπέμπη μέσα.
Από εκείνο το σημείο και μετά, μας διηγείται σε πρώτο πρόσωπο την ιστορία του, βάζοντας εμβόλιμες και αρκετές αναμνήσεις που αφορούν κυρίως τη σχέση του με τη γυναίκα του. Του συμβαίνουν διάφορα μέχρι να κλείσει με κάποιον τρόπο η ιστορία (φυσικά δεν θα σας πω το τέλος). Ο συγγραφέας καταφέρνει να εμπλέξει την αστυνομία (καλά, αυτό είναι προφανής εξέλιξη), το λιμενικό, αναρχικούς νεαρούς, την πρεσβεία του Βιετνάμ, παράνομους μετανάστες και πολλούς ακόμα πρωταγωνιστές, και μάλιστα με έναν τρόπο που όσο διάβαζα δεν μου φαινόταν να υπάρχει παραλογισμός στην εξέλιξη!
Να φανταστείς ότι κάποιοι συμφοιτητές μου έπαιρναν τον κύβο του Ρούμπικ στα χέρια τους κι ώσπου να πεις κρεμμύδι τον έλυναν. Ενώ εγώ ούτε παζλ δεν καθόμουν να φτιάξω. Θα μου πεις τώρα, θέλει λόξα να ψάχνεις να βρεις ένα κομματάκι ανάμεσα σε δύο και τρεις χιλιάδες. Συμφωνώ, αλλά εγώ αναφέρομαι σε παζλ για νήπια… δέκα κομμάτια!
Κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να τονίσω είναι ότι το βιβλίο είναι χιουμοριστικό – όχι αστυνομικό ή κοινωνικό. Όλη η ιστορία είναι δοσμένη ανάλαφρα, δεν μένει στην αγωνία του Θοδωρή, αν και προφανώς αναφέρει κάποιες στιγμές που φοβάται, πονάει ή κλαίει. Είναι κάπως σαν να βλέπεις ταινία του στυλ “Σαρλό”, περιγράφει κινήσεις και αντιδράσεις που πραγματικά παραπέμπουν σε κάποιον ήρωα αυτού του στυλ. Επίσης, σίγουρα οι καταστάσεις είναι αρκετά τραβηγμένες, ειδικά η εικόνα που δίνεται για την αστυνομία δεν είναι καθόλου κολακευτική στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου. Το ίδιο συμβαίνει περιστασιακά και με τους διαλόγους, είναι λίγο τραβηγμένοι, εκτός πραγματικότητας. Προσωπικά γέλασα με τις περιγραφές του – κάποια στιγμή μάλιστα γέλασα και δυνατά, με φωνή (ο “θηρευτής και το δεκαδικό του” θα μου μείνουν αξέχαστα).
Μεσημέρι πια κι ακόμα δεν είχε γίνει η παραμικρή πρόοδος για την εύρεση του παιδιού μου, μόνο και μόνο γιατί εγώ και η Κέλλυ ήμασταν απένταροι. Το βασικό στοιχείο δηλαδή που σε καθιστά μηδενικό σ’ αυτήν την άθλια και κατά τ’ άλλα πολιτισμένη κοινωνία.
Μέσω του χιούμορ όμως προσπαθεί να θίξει πάρα πολύ σοβαρά θέματα. Και μόνο όσα λέει για τους παράνομους μετανάστες είναι αρκετά σοβαρά – είναι και από τις λίγες στιγμές που το κείμενο βαραίνει και γίνεται στενάχωρο. Επίσης, καλύπτει πολλά θέματα που αφορούν τις κοινωνικές και οικογενειακές σχέσεις. Μου άρεσε, ήταν ανάλαφρο και πέρασα καλά μαζί του.
Περίληψη: «Αγάπη μου, έχασα το παιδί μας», προσπαθούσα να της πω, αλλά με κυνηγούσε το εξαγριωμένο πλήθος. Κεντέρης εσείς; Bolt εγώ.
«Είμαι αθώος», ήθελα να την πείσω, όμως τα γεγονότα υπαγόρευαν το αντίθετο. Σέρλοκ Χολμς εσείς; Κλουζό εγώ.
Και μια που οι διαδικασίες της αστυνομίας έδειχναν να κωλυσιεργούν, ενώ η ζωή μου ήταν μπρος χειροπέδες και πίσω Κουλάρα, έπρεπε να πάρω τον νόμο στα χέρια μου με κάθε κόστος. Έπρεπε να βρω το τριών μηνών παιδί μου πριν βγει από τη χώρα, παράλληλα με τις ερινύες που πάλευαν να με πείσουν ότι τελικά εγώ ήμουν ο δράστης. Έτσι, με πενιχρά μέσα, όντας σακάτης και μουγγός, το έργο μου φάνταζε αδύνατο…
Υ.Γ. Η μητέρα μου είχε ραντεβού για σπα, δεν μπορούσε να βοηθήσει!
Στοιχεία βιβλίου
Τίτλος: Αγάπη μου, έχασα το παιδί μας!
Συγγραφέας: Θοδωρής Πολίτης
Εκδοτικός: Ελκυστής
Σελίδες: 362
Έκδοση: 2023
ISBN: 978-618-210-129-2
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Υποστηρίξτε το blog μας με μία δωρεά, πατώντας εδώ
